«…ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς ἡμεῖς» (Ἰωάν. ιζ 11)

Η Εκκλησία μας είναι καθολική κατά το ιερό Σύμβολο. Η ιδιότητά της αυτή θεμελιώνεται στους λόγους του Αναστάντος Κυρίου μας:

«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν».

Ματθ. κη’ 20

Η καθολικότητα έχει δύο διαστάσεις, την κάθετο, δηλαδή την αποδοχή ολόκληρης της αποκεκαλυμμένης θείας αληθείας, και την οριζόντια, δηλαδή την εξάπλωση όλης της αληθείας εις όλα τα έθνη. Έτσι, η κατ’ εξοχήν αποστολή της Εκκλησίας συνιστάται στην διαφύλαξη της καθαρότητας και ακριβείας της «άπαξ παραδοθείσης» (Ιούδ. 3) πίστεως και στην εξάπλωσή της σ’ όλο τον κόσμο.

Πώς προέκυψαν όμως οι αιρέσεις; Τα μέλη της πρώτης Εκκλησίας προήρχοντο από ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον αθεΐας, ανηθικότητας, αδικίας (Ρωμ. α’ 18 ε.) Άλλοι μεν από αυτούς ήταν Ιουδαΐζοντες και ζητούσαν να υποτάξουν τον Χριστιανισμό στο γράμμα του Μωσαϊκού Νόμου και να ταυτίσουν την παγκόσμια αποστολή του με τον ιουδαϊκό εθνικισμό, άλλοι ήταν ελληνίζοντες και προσπαθούσαν να αναμίξουν τον Χριστιανισμό με την ψευδοφιλοσοφία του κόσμου και να τον περιορίσουν στα πλαίσια μιας θρησκείας με την προσαρμογή του προς την ειδωλολατρία. Άλλοι, τέλος, ήσαν Ρωμαίοι, οι οποίοι, πιο πρακτικοί και ρεαλιστές, είδαν την νέα θρησκεία ως ένα μέσον για τη δική τους παγκόσμια επικράτηση και επίγεια κυριαρχία.

Οι αλληλοσυγκρουόμενες αυτές τάσεις διαίρεσαν την Εκκλησία και κατέστρεψαν την ενότητά της. Η μεγαλύτερη επιτυχία της αιρέσεως είναι να πείθει τους μεν μορφωμένους ότι είναι έργο ταπεινό και ανάξιο λόγου η ενασχόληση μ’ αυτή και η απόκρουσή της, τον δε απλό λαό ότι δήθεν στις διάφορες αιρετικές ομάδες θα βρει την αλήθεια και την γνήσια χριστιανική ζωή. Επειδή μάλιστα οι αιρετικοί εμφανίζονται ύπουλα ως μέλη της Εκκλησίας, χριστιανοί δηλαδή, κατορθώνουν να παραπλανούν -με την πλαστή μάλιστα αγιότητά τους- τους αφελείς και αστηρίκτους.

Εμείς, όμως, που θέλουμε να μείνουμε πιστοί στην παράδοση των αγίων της Εκκλησίας μας Πατέρων, θεωρούμε ως καθαρή συνέπεια της πίστεώς μας και ιερό καθήκον μας:

• α) το ξεσκέπασμα όλων των αιρέσεων,
• β) την συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι όλες οι αιρέσεις εξυπηρετούν συμφέροντα σκοτεινά και εργάζονται για την καταστροφή της πίστης και
• γ) την προφύλαξη και του εαυτού μας και των αδελφών μας από το φοβερό αυτό δηλητήριο του Διαβόλου.

τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

Ἀπὸ τὸ τεῦχος ΕΠΑΛΞΕΙΣ Ἰουνίου 2024 (ἀρ. 780)