-
Ἐκδήλωση γιὰ τὴν Κύπρο
Μὲ τὴν ἀφορμὴ τῶν θλιβερῶν ἐπετείων γιὰ τὴν μαρτυρική μας Κύπρο (Πραξικόπημα γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Μακαρίου-15 Ἰουλίου 1974, Ἀττίλας Α’-20 Ἰουλίου) θὰ πραγματοποιηθῆ ἀφιέρωμα στὴν Κύπρο μὲ κυπριακὰ ἄσματα ἀπὸ τὴν χορωδία τῶν Ἐπάλξεων καὶ σχετικὲς ὁμιλίες, τὴν Τετάρτη 20 Ἰουλίου καὶ ὥρα 7:00 μ.μ., στὸ Πνευματικὸ κέντρο Ἁγ. Μάρκου Εὐγενικοῦ Κάτω Πατησίων (Παπαναστασίου & Σεράφη, σταθμὸς ΗΣΑΠ, Ἅγιος Νικόλαος & Λεωφ.: στάση Ι.Κ.Α, ὁδ. Λιοσίων). Τώρα ποὺ οἱ Γκρίζοι λύκοι βρυχῶνται καὶ πάλι ἀπαιτεῖται ἡ ἀφύπνιση, ἡ ἑνότητα καὶ ἡ κινητοποίηση ὅλων μας. Εἴσοδος ἐλεύθερη.
-
Στὰ βήματα τῶν Πατέρων
Τοὺς Πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Ε’ Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου. Ὑμνεῖ καὶ δοξολογεῖ «τὰς μυστικὰς σάλπιγγας τοῦ Πνεύματος, τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου, τὰ μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου» (Δοξαστικό). Οἱ θεοφόροι αὐτοὶ Πατέρες διεκήρυξαν τὴν μία ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου «ἐν δύο φύσεσιν», ἀντικρούοντας ἔτσι τὶς αἱρετικὲς δοξασίες τῶν μονοφυσιτῶν, κυρίως δὲ τοῦ Εὐτυχοῦς καὶ τοῦ Διοσκούρου, ποὺ ὑποστήριζαν ὅτι ἡ θεία φύση ἀπορροφᾶ τὴν ἀνθρωπίνη. Ἐδογμάτισαν, λοιπόν, οἱ θεόφθογγοι κήρυκες ὅτι οἱ δύο φύσεις τοῦ Κυρίου ἑνώνονται στὸ πρόσωπό Του χωρὶς χωρισμὸ ἤ διαίρεση τῆς μιᾶς ἀπὸ τὴν ἄλλη («ἀχωρίστως, ἀδιαιρέτως»), χωρὶς σύγχυση, ἀνάμειξη, τῶν δύο φύσεων («ἀσυγχύτως»), καί, τέλος, χωρὶς ἡ θεία ἢ ἡ ἀνθρωπίνη φύση νὰ ὑποστῆ καμμία τροπὴ ἢ μεταβολή («ἀτρέπτως»).…
-
Ἄς μὴν βρεθοῦμε πρὸ ἐκπλήξεων!
Μὲ ἔκσταση στέκεται πάντοτε ο ἄνθρωπος μπροστὰ στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναφωνεῖ: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα Σου, Κύριε,…». Ὅσο περισσότερο, μάλιστα, θαυμάζει τὴν μεγαλωσύνη Του, ἄλλο τόσο συνειδητοποιεῖ τὴν δική του μικρότητα καὶ ἀδυναμία καὶ ζητάει τὴν βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ: «Πτωχὸς καὶ πένης εἰμί ἐγώ. Ὁ Θεὸς βοήθησόν μοι· βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε» (Ψαλμός 69, στ. 6). Ἔτσι καὶ ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ Εὐαγγελίου, παρὰ τὰ πολλά του ἀξιώματα καὶ τὰ ἀκόμη περισσότερα ὑλικά του ἀγαθά, συναισθάνεται τὴν ἀδυναμία του καὶ καταφεύγει στὸν Κύριο, γιὰ νὰ δώσῃ λύση στὸ «πρόβλημά» του. Ποιό εἶναι, ἀλήθεια, τὸ πρόβλημά του; Τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἀπασχολεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ εὕρῃ τὴν λύση του; Μήπως ὁ ἴδιος ἤ ἄλλο…
-
Δεῖτε: Ζὰκ Μπουσάρ: «Ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι ἡ μητρικὴ γλώσσα τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ»
-
Ἄς ξεκαθαρίσωμε τὴν θέση μας
Ἡ ἐπὶ τοῦ Ὅρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου (Ματθ. κεφ. ε’- ζ’) ἀποτελεῖ ἕνα ἐξαίρετο δεῖγμα ὄχι μόνον ὀρθοδόξου θεολογίας ἀλλὰ καὶ ὀρθοδόξου παιδαγωγίας, μάλιστα δὲ καὶ κοινωνιολογίας. Περιέχει τὶς θεμελιώδεις ἀρχὲς τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀποτελοῦν συγχρόνως καὶ τὶς βάσεις τῆς ὀρθοδόξου ζωῆς καὶ πολιτείας, ποὺ ὁ Ἴδιος ἑδραίωσε στὴν γῆ. Μεταξὺ ἄλλων ὁ Κύριος μιλάει γιὰ τὴν τελεία ἀγάπη καὶ τὴν ἀληθινὴ ἐλεημοσύνη, ὑποδεικνύει τὸν ὀρθὸ τρόπο προσευχῆς, «τὸ Πάτερ ἡμῶν», ἀναφέρει τὸν «χρυσὸ κανόνα», ποὺ διέπει τὶς σχέσεις μας μὲ τὸν συνάνθρωπο, καὶ τονίζει τὴν σημασία τῶν ἔργων γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Μία ἀπὸ τὶς προσφιλεῖς μεταφορὲς ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριος, γιὰ νὰ γίνῃ περισσότερο παραστατικός, εἶναι ἐκείνη τοῦ φωτός. Στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας Του ἀναφέρει…
-
Αιγαιοπελαγίτικα μηνύματα για την ειρήνη
Δευτέρα 4 Ιουλίου & ώρα 8:00 μ.μ. Προαύλιο Ι. Ν. Αγ. Σπυρίδωνος οδ. Θηβών, Αιγάλεω Η εκδήλωση περιλαμβάνει: -Μουσικό πρόγραμμα με παραδοσιακά και έντεχνα τραγούδια για την ειρήνη από την χορωδία “Επάλξεις”. -Παραδοσιακούς χορούς από το συγκρότημα “Ορφέας”. Είσοδος ελεύθερη. Η εκδήλωση διοργανώνεται από την Πολιτιστική & Μορφωτική Κίνηση “Επάλξεις”. Πληροφορίες για την εκδήλωση & για άλλες δραστηριότητες/εκδρομές: 2102469152, 6987353063.
-
«Μιμητές μας γίνεστε!»
Τὴν μνήμη τῶν Ἀποστόλων ἑορτάζει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας καὶ φέτος, ὅπως κάθε χρόνο. Τιμᾶ τοὺς κορυφαίους, Πέτρο καὶ Παῦλο, καὶ τὸ σύνολο τῶν Ἀποστόλων, «τὸν δωδεκάριθμο χορό». Ὑμνεῖ τοὺς κήρυκες τοῦ λόγου, ποὺ σὰν τὰ γοργόφτερα πουλιὰ μετέφεραν τὸ μήνυμα τῆς ἀληθείας σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, τοὺς φωτεινοὺς ἀστέρες ποὺ διέλυσαν τὰ σκοτάδια τῆς πλάνης, τὶς κιθάρες τοῦ πνεύματος ποὺ σκόρπισαν τὴν ἁρμονία καὶ τὴν ἀγάπη στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι νὰ ἀπορῇ, πράγματι, κανεὶς πῶς μπόρεσε μιὰ δράκα ἁπλῶν καὶ ἀνίσχυρων, «ἀμόρφωτων» ἀνθρώπων νὰ ἀντιμετωπίσῃ πολυπληθέστερους καὶ μάλιστα μεγάλους καὶ τρανοὺς ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς. Πῶς κατάφεραν, ἐπίσης, μέσα σὲ ἀντικειμενικὰ δύσκολες καὶ ἀντίξοες συνθῆκες, ὄχι μόνον νὰ διατηρήσουν οἱ ἴδιοι τὴν πίστη καὶ τὴν ἁγνότητά των ἀλλὰ νὰ…
-
Ἅγιοι Πάντες, οἱ φωτεινοί μας ὁδοδεῖκτες
Τοὺς Ἁγίους Πάντες, τοὺς φωταυγεῖς ἀστέρες τοῦ νοητοῦ στερεώματος, τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ ἀπὸ τὴν Πεντηκοστή, ὡς ὄργανα τοῦ Πνεύματος καὶ πρώτους καρποὺς τῆς χάριτός Του. Πρόκειται γιὰ Ἁγίους ὅλων τῶν κατηγοριῶν καὶ ἡλικιῶν, ἐπωνύμους καὶ ἀνωνύμους, ἐπιφανεῖς καὶ ἀσήμους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ φωτίστηκαν καὶ ἁγιάσθηκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ εὐηρέστησαν στὸν Θεό, διότι «ἐπλήρωσαν ἔργῳ τὸν λόγον τοῦ Σωτῆρος». Βλαστοὺς εὐαγγελίου καὶ καρποὺς ἀμαράντους, καλεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης τοὺς Ἅγιους Πάντες, ὁ δὲ Κύριλλος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τοὺς παρομοιάζει μὲ οὐρανό, ποὺ στὸ μέσο του λάμπει ὡς Ἥλιος ὁ Χριστός, ὡς σελήνη ἡ Παναγία, καὶ «κύκλῳ» ὡς ὁλόφωτα ἄστρα οἱ χοροὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ὁ κυκλωτικὸς αὐτὸς χορός παραμένει μάλιστα ἀνοικτός, ὥστε, ὅποιος…
-
«Εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε»
Παράκληση καὶ ἐπιταγὴ τοῦ Κυρίου μας ἀποτελεῖ ἡ ἑνότητα στὴν Ἐκκλησία. Πράγματι ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος γεννήθηκε ὡς «ἐπὶ γῆς εἰρήνη» καὶ διετήρησε σ’ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας Του τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἑνότητα μὲ ὅλους ὅσους παρέμειναν συνδεδεμένοι μαζί Του, ἐν ὄψει τῆς ὁλοκληρώσεως τοῦ ἔργου Του μεριμνᾶ γιὰ τὴν συνέχεια αὐτοῦ τοῦ θείου ἀγαθοῦ, τῆς ἑνότητος, ὄχι μόνον ἀνάμεσα στοὺς μαθητές Του ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς πιστούς: «Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ (παρακαλῶ) μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοί κἀγὼ ἐν σοί» (Ἰωάν, ιζ’ 21). Ἡ τελεία αὐτὴ συν-φωνία Πατρὸς-Υἱοῦ ἀποτελεῖ τὴν βάση καὶ τὸ θεμέλιο γιὰ τὴν ὁλοκληρωμένη…
-
Οἱ καρποὶ τῆς Ἀναστάσεως
Διανύομε τὴν Ε’ συνεχῆ ἑβδομάδα ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καὶ στὸ διάστημα αὐτὸ γευόμαστε ὅλοι οἱ ἀναστημένοι τοὺς πλούσιους πνευματικοὺς καρπούς της. Κι ἐνῶ θὰ πίστευε κανεὶς ὅτι, ἔχοντας γευτῆ πλέον ὅλον αὐτὸν τὸν πλοῦτο, θὰ ἔχωμε ἐπὶ τέλους χορτάσει τὴν πείνα μας καὶ θὰ ἔχωμε σβήσει τὴν δίψα μας, ἐν τούτοις ὅλοι μας εὐχόμαστε καὶ προσευχόμαστε νὰ μὴν τελειώσῃ ποτὲ ἡ πνευματικὴ αὐτὴ πανδαισία καὶ ἡ ἀναστάσιμη τράπεζα νὰ συνεχίσῃ νὰ εἶναι πλήρης ἀγαθῶν καὶ δωρεῶν. Ἀλλὰ δὲν τὸ εὐχόμαστε μόνον, τὸ βιώνομε κιόλας, ἐφ’ ὅσον ὀ ἀναστημένος Κύριος εἶναι διαρκῶς ἀνάμεσά μας, ἰδιαιτέρως τὴν περίοδο αὐτήν. Εἶναι ὁ πρῶτος καρπὸς τῆς Ἀναστάσεως, καθ’ ὅτι ἡ ἔγερσή Του σήμανε τὴν «ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων». Ἡ νίκη Του ἐπὶ…
-
Ἄνθρωποι γενώμεθα
Ἀλήθεια, πόση θλίψη, ὀδύνη καὶ σπαραγμὸ νὰ ἔκρυβε μέσα της ἡ καρδιὰ τοῦ παραλύτου τῆς Βηθεσδᾶ, ὁ ὁποῖος ἐπὶ 38 ὁλόκληρα ἔτη παρέμενε καθηλωμένος καὶ ἀνήμπορος στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου! Ἀλλὰ καὶ πόση ἐλπίδα καὶ ὑπομονή, τονίζουν οἱ Πατέρες, ὥστε νὰ ἀναμένῃ καρτερικὰ τὴν ἑπομένη φορά, ἄγνωστο πότε, ποὺ θὰ κατέβαινε καὶ πάλι ὁ Ἄγγελος νὰ ἁγιάσῃ τὸ ὕδωρ, γιὰ νὰ εἰσέλθῃ στὴν κολυμβήθρα καὶ νὰ βρῆ τὴν θεραπεία του! Σκεφθῆτε μάλιστα τὴν ἀπογοήτευσή του, ὅταν διαπίστωνε ὅτι οἱ ἄλλοι εἶχαν ἕναν ἄνθρωπο νὰ τοὺς βοηθήσῃ, ἐνῶ ἐκεῖνος στεκόταν μόνος καὶ παρατημένος! Ἡ μοναξιὰ καὶ ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ παραλύτου ἦταν σίγουρα πιὸ σκληρὰ καὶ ἀπὸ τὴν χρόνια καὶ ἀνίατη ἀσθένειά του! Κι ὅμως δὲν ἔπαψε νὰ ἐλπίζῃ καὶ νὰ περιμένῃ…
-
Η Ανάσταση του Κυρίου μας
Γιορτάσαμε και φέτος το Άγιο Πάσχα, δόξα τω Θεώ με ευλάβεια και με ανοικτές τις εκκλησίες μας μετά από δυο χρόνια εγκλωβισμού. Μικροί και μεγάλοι ψάλαμε το Χριστός Ανέστη με συγκίνηση και χαρά. Περάσαμε τις Άγιες μέρες ακολυθώντας νοερά τον Κύριο μέσα από τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, από τον Γολγοθά του Κυρίου μας, τα Θεία Πάθη μέχρι και την Ανάστασή του. Την Ανάσταση του Κυρίου μας, την Ανάσταση όλων μας. Επί σαράντα μέρες θα ακούγεται παντού το Χριστός Ανέστη. Αυτό το υπέροχο άγγελμα που ακούγεται από τα χείλη κάθε πιστού. Τα μικρά παιδιά μας κοιτούν με απορία. Πρέπει να τους εξηγήσουμε τί σημαίνει το «Χριστός Ανέστη». Ποιό είναι το βαθύτερο νόημα αυτής της υπέροχης χαρμόσυνης φράσης που θα ακούνε…
-
«Ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν»
«Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ῥωμ., στ’ 4). Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, πρόσκληση γιὰ μιὰ «καινή» ἐν Χριστῷ ζωή. Κατὰ τὴν Διακαινήσιμο ἑβδομάδα ποὺ διανύομε γευόμαστε πράγματι, οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡ κτίση ὅλη, τὴν ἐμπειρία αὐτῆς τῆς καινούργιας ἀναστημένης ζωῆς. Ὅπως παλαιότερα κατ’ αὐτὲς τὶς ἡμέρες οἱ νεοφώτιστοι ἀδελφοί μας ποὺ ἐλάμβαναν τὸ βάπτισμα ἔλαμπαν μέσα στὰ λευκὰ λαμπριάτικα ἐνδύματά των, ἔτσι καὶ ἐμεῖς σήμερα, οἱ ἀναβαπτισμένοι καὶ ἐνδεδυμένοι τὸν χιτῶνα τῆς νέας ἀναστημένης ἐν Χριστῷ ζωῆς, βιώνομε τὴν χαρὰ τῆς Λαμπρῆς καὶ ἀστραποβολοῦμε μέσα στὰ νέα φωτεινά μας ἐνδύματα. Ἐξ ἄλλου, ὅταν κάποιος παραμένει ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστό, αὐτὸς ἀποτελεῖ πλέον καινούργιο δημιούργημα: «εἰ τις ἐν Χριστῶ,…
-
«Θεοῦ γεώργιον»
Μέσα στὸ φῶς τοῦ ἔαρος καὶ τῆς Ἀναστάσεως «ἀνέτειλε» καὶ ἡ «φωτοφόρος» ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος. Πράγματι, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου συμβαδίζει πάντοτε μὲ τὴν Ἀνάσταση· γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ δύο ἑορτὲς «συνεκλάμπουν». Γι’ αὐτὸ ὁ ὑμνογράφος στὸ ὄμορφο τροπάριο τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου μᾶς καλεῖ «ἅπαντες λαμπροφοροῦντες φαιδρῶς ἑορτάσωμεν». Ὅλοι ἑπομένως οἱ φιλέορτοι χριστιανοὶ συμμετέχομε στὴν χαρὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἅγιος τυχαίνει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλής; Διότι ὁμολογουμένως συνδύαζε στὸ πρόσωπό του ὅλες τὶς ἀρετὲς τοῦ βίου, τὴν νεότητα καὶ τὴν σταθερότητα, τὴν ἀξιωσύνη καὶ τὴν παλληκαριά, τὴν φιλοπτωχεία καὶ τὴν ἀλληλεγγύη, τὴν ἐντιμότητα καὶ τὴν καρτερία, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὸ ἀδούλωτο φρόνημα. Ἀπὸ ποῦ ὅμως…
-
«Ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν»
«Ἄφραστον θαῦμα! …ἐν τάφῳ νεκρὸς ἄπνους κατατίθεται εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελωδούντων»(Καταβασία ζ’ ὠδῆς τοῦ Κανόνος) «Ἄφραστον θαῦμα! …ἐν τάφῳ νεκρὸς ἄπνους κατατίθεται εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελωδούντων» (Καταβασία ζ’ ὠδῆς τοῦ Κανόνος), ἀκούσαμε στὸν Ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ποὺ ψάλλεται τὴν Παρασκευὴ τὸ ἑσπέρας. Καὶ στὴν ἀσματικὴ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων, τὴν λυρικώτερη στὴν ἐκκλησιαστική μας ὑμνολογία, ψάλαμε «ὕπνωσας μικρὸν καὶ ἐζώωσας τοὺς τεθνεῶτας καὶ ἐξαναστὰς ἐξανέστησας τοὺς ὑπνοῦντας ἐξ αἰῶνος, Ἀγαθέ» (Στάσις β’). Τάφος, νεκρός-ἄπνους, ὕπνωση καὶ ἀνάσταση. Πῶς συμβιβάζονται ὁ τάφος καὶ ἡ ἄπνοια μὲ τὴν ζωοποίηση καὶ τὴν ἀνάσταση; Ἄς μὴν σπεύσῃ νὰ βγάλῃ κάποιος εὔκολα τὸ συμπέρασμα ὅτι πρόκειται γιὰ ἁπλῆ ποιητικὴ σύλληψη καὶ γιὰ λογοτεχνικὰ σχήματα. Ἔχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς τρόπους της, ὅπως καὶ…