Ἐκδόσεις

Ἐδῶ μπορεῖτε νὰ βρῆτε ὅ,τι ἔχουν ἐκδόσει οἱ Ἐπάλξεις. Σὲ περίπτωση ποὺ ἐνδιαφέρεσθε γιὰ κάποιο συγκεκριμένο, μπορεῖτε νὰ ἔλθετε σὲ ἐπικοινωνία μαζί μας, εἴτε τηλεφωνικῶς εἴτε μέσω ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου. Τὰ στοιχεῖα μας βρίσκονται στὸ κάτω μέρος τῆς ἱστοσελίδος μας ὅπως καὶ στὴν ἔνδειξη «Ἐπικοινωνία».

  • «Θεοῦ γεώργιον»

    Μέσα στὸ φῶς τοῦ ἔαρος καὶ τῆς Ἀναστάσεως «ἀνέτειλε» καὶ ἡ «φωτοφόρος» ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος. Πράγματι, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου συμβαδίζει πάντοτε μὲ τὴν Ἀνάσταση· γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ δύο ἑορτὲς «συνεκλάμπουν». Γι’ αὐτὸ ὁ ὑμνογράφος στὸ ὄμορφο τροπάριο τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου μᾶς καλεῖ «ἅπαντες λαμπροφοροῦντες φαιδρῶς ἑορτάσωμεν». Ὅλοι ἑπομένως οἱ φιλέορτοι χριστιανοὶ συμμετέχομε στὴν χαρὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἅγιος τυχαίνει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλής; Διότι ὁμολογουμένως συνδύαζε στὸ πρόσωπό του ὅλες τὶς ἀρετὲς τοῦ βίου, τὴν νεότητα καὶ τὴν σταθερότητα, τὴν ἀξιωσύνη καὶ τὴν παλληκαριά, τὴν φιλοπτωχεία καὶ τὴν ἀλληλεγγύη, τὴν ἐντιμότητα καὶ τὴν καρτερία, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὸ ἀδούλωτο φρόνημα. Ἀπὸ ποῦ ὅμως…

  • Ἐπὶ Σταυροῦ καὶ ἐν Τάφῳ

    (Κύριο ἄρθρο τεύχους Ἀπριλίου)             Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀποτελεῖ τὴν ἐκδήλωση τῆς κακίας καὶ τοῦ μίσους τῶν ἀνθρώπων κατὰ τοῦ Πλάστου καὶ εὐεργέτη των, ἀλλὰ κυρίως τὴν φανέρωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται , ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».             Ἐπειδὴ ὅμως ἡ ἀγάπη εἶναι θεϊκὴ δύναμη καὶ ἀγαθοεργὴ δημιουργία, γι’ αὐτὸ ὑπερνικᾶ τὸ μίσος καὶ τὸν θάνατο καὶ χαρίζει ζωὴ καὶ ἀνάσταση. Ἔτσι, μετὰ ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ Τάφου ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου, ὅπου «τὰ πάντα πεπλήρωται φωτός».             Γιὰ ν’ ἀναστηθῇ ὅμως ὁ ἄνθρωπος, πρέπει νὰ βιώσῃ…

  • Ζωηφόρος Σταυρὸς καὶ θανατηφόρα ἁμαρτία

    «Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνωδὸς στὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, καὶ συνεχίζει: «…ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τῆς Ἐκκλησίας τὸ περιτείχισμα». Ζωηφόρο ἀποκαλεῖ τὸν Σταυρὸ ὁ ὑμνωδὸς καὶ δι’ αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διότι χάρη στὸν καρπὸ τοῦ Σταυροῦ, στὴν γεύση δηλαδὴ τοῦ «ξύλου τῆς ζωῆς», τοῦ Χριστοῦ, γευτήκαμε ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων ὄχι τὴν πικρὰ γεύση τοῦ θανάτου ἀλλὰ τὴν γλυκιὰ ἡδονὴ τῆς ζωῆς. Ὁ Σταυρός, λοιπόν, μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Κυρίου πάνω Του, ἀνανοηματοδοτεῖται καὶ ἀπὸ σύμβολο θανάτου γίνεται σύμβολο τῆς ζωῆς, ἀπὸ σύμβολο ἐσχάτης ταπεινώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ γίνεται σύμβολο ἀνορθώσεως καὶ τιμῆς, ἀπὸ φονικὸ ὄργανο γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς γίνεται ὄργανο σωτηρίας γιὰ τοὺς μετανοοῦντες, καὶ ἐν τέλει σύμβολο λυτρώσεως…

  • «Νέαν ἔδειξεν κτίσιν…»

    Μὲ τὴν φράση αὐτὴν ξεκινοῦν οἱ Γ’ Χαιρετισμοὶ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν Παναγία Μητέρα μας. Ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο, οἱ 12 Οἴκοι ἀπὸ τὸ Ν ἕως τὸ Ω, ἡ Γ’ δηλαδὴ καὶ ἡ Δ’ Στάση τῶν Χαιρετισμῶν, ἀναφέρονται στὸ κοσμοσωτήριο ἔργο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Κυρίου καὶ στὴν μεγάλη βοήθεια ποὺ προσφέρει ἡ Θεοτόκος στὸ ἔργο αὐτό. Μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς νέας κτίσεως, ποὺ ἐγκαινίασε ὁ Κτίστης καὶ Δημιουργὸς μὲ τὴν Ἐνανθρώπισή Του, ὁ Κύριος μᾶς δείχνει, χωρὶς νὰ μᾶς ἐπιβάλλῃ, τὸν τρόπο τῆς δικῆς μας ἀναγεννήσεως, ἐὰν φυσικὰ ἀκολουθήσωμε τὸν δρόμο ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει. Ἐκεῖνος κατεβαίνει ἀπὸ τὸν οὐρανό, γίνεται ἄνθρωπος «διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν», «ἵνα τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ἀπεργάσηται», ἡ δὲ Παναγία εἶναι ἐκείνη «δι’ ᾗς νεουργεῖται ἡ κτίσις».…

  • Λιμὴν ἡμῖν, γενοῦ, Δέσποινα

    «Λιμὴν ἡμῖν γενοῦ θαλαττεύσουσι, καὶ ὁρμητήριον, ἐν τῷ πελάγει τῶν θλίψεων καὶ τῶν σκανδάλων πάντων τοῦ πολεμήτορος». Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἀπευθύνεται ὁ ὑμνογράφος τοῦ Κανόνος τῶν Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο (3ο τροπάριο ΣΤ’ ὠδῆς) καὶ τὴν προσκαλεῖ καὶ τὴν παρακαλεῖ νὰ γίνῃ τὸ λιμάνι μας καὶ τὸ ὁρμητήριό μας, τὸ ἀσφαλές μας καταφύγιο στὶς θλίψεις καὶ στὶς συμφορὲς τοῦ βίου μας. Μία οἰκεία εἰκόνα ἀπὸ τὴν φύση καὶ τὴν ζωὴ τῶν ναυτιλλομένων μᾶς προβάλλει ὀ ποιητής, τὴν εἰκόνα τοῦ λιμένος. Τί ἄλλο ὀνειρεύονται οἱ ἄνθρωποι ποὺ ταξιδεύουν στὴν θάλασσα ἀπὸ ἕνα ἀσφαλὲς καὶ ἀπάνεμο λιμάνι, γιὰ νὰ ἀράξουν μετὰ ἀπὸ ἕνα μακρυνό, κοπιαστικὸ καὶ κάποτε έπικίνδυνο ταξίδι; Ἔτσι καὶ ἡ ζωή μας, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, παρομοιάζεται μὲ ἕνα μεγάλο…

  • Ἐλευθεροῦτε πατρίδα

    (Κύριο ἄρθρο τεύχους ἐφημερίδος Μαρτίου 2022) «Ἴτε, παῖδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῦτε πατρίδα, θεῶν τε πατρώων ἕδη», ἔμελπον ἠχηρᾷ τῇ φωνῇ οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι, καλοῦντες τοὺς νέους ἀγωνίζεσθαι ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἐλευθερίας καὶ τῆς τῶν πολυτίμων θησαυρῶν διαφυλάξεως. Καὶ ὁ παιὰν οὗτος κατέληγε: «νῦν ὑπὲρ πάντων ὁ ἀγών». Ἡ φράσις δὲ αὕτη ἱκανὴν ἀπάντησιν τοῖς συγχρόνοις ἡμῖν δοκησισόφοις δίδωσι, τοῖς φάσκουσι ὅτι ὁ ἐν ἔτει 1821 ἀρξάμενος ἀγὼν ἡμῶν οὐκ ἐθνικὸς ἀλλὰ κοινωνικὸς ἦν. Οὐκ ἀπέβλεπε δηλαδὴ εἰς τὴν τῆς πατρίδος ἀπελευθέρωσιν ἀλλὰ εἰς τὴν τῶν ἀδικουμένων κοινωνικῶν ὁμάδων δικαίωσιν. Ἀλλὰ τίς ἡμᾶς ἀναγκάζει δυοῖν θάτερον καὶ οὐχὶ ἀμφότερα (=τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο καὶ ὄχι και τὰ δύο) δέχεσθαι; Γνωστὸν τοῖς πᾶσιν ἐστὶν ὅτι τὸ σῶμα ἡμῶν ἕν ὄν…

  • «Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς»

    «Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς, ἡ ἐν τῶ βίῳ καιομένη καὶ φαίνουσα», ἀνευφημεῖ ὁ ὑμνογράφος σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Φιλοθέης ποὺ τιμάει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καὶ μάλιστα ἡ περιώνυμος πόλη τῶν Ἀθηνῶν. Πράγματι, ἡ Ἁγία σὲ ὅλη της τὴν ἐπίγεια ζωὴ ἔλαμψε διὰ τῶν ἀρετῶν τοῦ βίου της καὶ διὰ τῶν κοινωνικῶν της ἔργων. Διακρίθηκε γιὰ τὴν εὐσέβεια, τὴν σοφία, τὴν σεμνότητα, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀγαπητική της προσφορά, κυρίως ὅμως γιὰ τὴν τόλμη καὶ τὴν ἀνδρεία της. Προέβαλε μάλιστα κάποιες ξεχωριστὲς ἀντιστάσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ἀξίζει ἰδιαιτέρως νὰ τὴν τιμοῦμε: α) Κατ’ ἀρχὰς ἀντιστάθηκε στὸ κοινωνικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς της καὶ κάθε ἐποχῆς. Αὐτή, ἡ πλούσια ἀρχόντισσα, ἀπαρνήθηκε τὰ πλούτη της καὶ ἔθεσε τὸν…

  • Ἡ Δορκὰς τῶν Ἀθηνῶν (κύριο ἄρθρο Φεβρουαρίου)

    Οὐρανὸς πολύαστρος ἐστὶ ἡ ἐκκλησία καὶ κῆπος χαρίτων, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται. Ὡς γέννημα δὲ ἀγάπης, ἐνισχυομένη τῷ τοῦ Σωτῆρος ζωογόνῳ αἵματι καὶ πεποικιλμένη τῷ φωτὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του, πορεύεται διαρκῶς κατὰ πάντα χρόνον καὶ χῶρον κηρύττουσα τὸν τῆς σωτηρίας λόγον καὶ καλοῦσα πάντας πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, ζωήν τε καὶ πολιτείαν, ἵνα φωτόμορφα τέκνα καὶ ἀγλαόκαρπα τῆς ἀγάπης βλαστήματα ἅπαντες οἱ πιστοὶ καταστῶμεν. Τοιοῦτο ἕν καλλιέλαιον βλάστημα καὶ φωταυγὲς μετέωρον ἐστὶ ἡ τῶν Ἀθηνῶν νέα δορκάς, ἡ Ἁγία τῶν Ἀθηνῶν Φιλοθέη. Ἀναφυεῖσα αὗτη ἐκ τῆς Ἀττικῆς γῆς κληρονομίαν ἔσχε σύμφυτον τὴν ἱλαρότητα τῆς ἐλαίας, τὴν καθαρότητα τοῦ ἀττικοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ ὀρέγεσθαι τοῦ εἰδέναι. Διὸ καὶ ῥαδίως τὴν θεόσταλτον κλῆσιν δεξαμένη τὴν οὐρανόδρομον κλίσιν προέκρινε καὶ πλουσίων χαρισμάτων γέγονε κάτοχος. ἄλλως…

  • Τὸ Τριῴδιον

    Ἡ κατανυκτικὴ περίοδος τοῦ Τριῳδίου ἀρχίζει ἀπό τὸ Σάββατο ἑσπέρας πρὸς τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνη καὶ τοῦ Φαρισαίου (ἐφέτος 21 Φεβρουαρίου) καὶ τελειώνει τὸ μέγα Σάββατο τὸ βράδυ πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση. Ὀνομάζεται ἔτσι, γιατὶ σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα χρησιμοποιεῖται στὶς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας τὸ βιβλίο ποὺ ὀνομάζεται «Τριῴδιο». Λέγεται δὲ Τριῴδιο, γιατὶ πλὴν τῶν ἄλλων λειτουργικῶν κειμένων περιέχει καὶ κανόνες μὲ τρεῖς Ὠδές. Ἡ περίοδος τοῦ Τριῳδίου διαιρεῖται σὲ τρία μέρη: στὶς τέσσερις ἑβδομάδες πρὶν ἀπὸ τὴν Μ. Σαρακοστή, στὶς ἕξι ἑβδομάδες τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καὶ στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων τὸ βράδυ ἕως τὸ Μ. Σάββατο τὸ βράδυ. Ἡ πρώτη Κυριακὴ εἶναι τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, ἡ δεύτερη τοῦ Ἀσώτου, ἡ τρίτη τῆς Κρίσεως…

  • Εὐχὰς ἀλλὰ καὶ πράξεις

    Εὐχάς, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, πολλὰς εὐχὰς ἔδομεν καὶ ἐλάβομεν κατὰ τὴν ἑόρτιον περίοδον τοῦ Δωδεκαημέρου τῶν Χριστουγέννων. Εὐχὰς ὑπὲρ ὑγείας, ὑπὲρ εὐρωστίας, ὑπὲρ μακροημερεύσεως καὶ πολλαπλῆς προκοπῆς τε καὶ προόδου. Καλόν δ’ ἐστὶν τὸ ὑπὲρ ἀλλήλων εὔχεσθαι, τὸ δὲ ὑπὲρ ἀλλήλων ἐργάζεσθαι κάλλιον τούτου ἐστίν, ἐπεὶ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους τὸ τῆς εὐχῆς περιεχόμενον τελειοῖ. Διὸ σὺν τῇ εὐχῇ ἀναγκαία ἐστὶ καὶ ἡ ἔμπρακτος συμμετοχὴ τῆς ἀγάπης. Πρωτίστως δὲ ἀναγκαῖον ἐστὶν ὅπως τὸ περιεχόμενον τῆς εὐχῆς ὁμότροπον τῷ ἀγαθῷ θελήματι τοῦ Παντοδυνάμου Βασιλέως τῆς εἰρήνης εἶναι. Ὁ θεῖος Λυτρωτὴς τὰ πάντα τοῖς ἀνθρώποις δίδωσιν· εἰσέτι δὲ καὶ τὴν ζωὴν αὐτοῦ ὑπὲρ πάντων τίθησιν, πλήν ὅμως ἀδυνατεῖ κακοποιῆσαι, οὐδὲ ἐκπληροῖ εὐχάς τε καὶ ἐπιθυμίας ἀντιστρατευομένας τῇ ἀγάπῃ, τῇ ἀληθείᾳ καὶ τῇ δικαιοσύνῃ. Τοῦτο…