Ἑορτάζοντας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, κι ἐφέτος τὴν Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρα μας Χριστοῦ καὶ δοξάζοντας, γιὰ μία φορὰ ἀκόμη, τὸν πανάγαθο Θεό μας γιὰ τὴν ἄπειρη μέχρι Σταυροῦ ἀγάπη Του, δὲν μποροῦμε παρὰ ταυτόχρονα νὰ νοιώσουμε πόνο, ἀγανάκτηση καὶ ἀποτροπιασμὸ γιὰ τὴν σκληρότητα καὶ ὑποκρισία τοῦ τότε θρησκευτικοῦ καὶ πολιτικοῦ κατεστημένου κατὰ τοῦ Δημιουργοῦ καὶ μεγάλου εὐεργέτη.

     Εἰσήλθαμε καὶ ἐφέτος μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ στὴν κατανυκτικὴ περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Σὲ λίγες μέρες θὰ προσκυνήσωμε τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ θὰ δοξάσωμε τὴν ἁγία Του Ἀνάσταση. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ ἱερὲς Ἀκολουθίες, οἱ ἑορτὲς καὶ ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα σκοπὸ ἔχουν τὴν βίωση τῶν τιμωμένων γεγονότων καὶ τὴν πνευματική μας καλλιέργεια καὶ ἀνάταση, καλὸ θὰ εἶναι μέσα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ συνειδητοποιήσωμε τὴν ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἀνάσταση πηγάζει ἀπὸ τὸν Σταυρό, ἡ Ζωὴ ἀπὸ τὸν Τάφο καὶ ἡ Αἰωνιότητα ἀπὸ τὸ παρόν.

     Φιλελεύθερη, ἀγαπητοί μας ὰναγνῶστες, φιλελεύθερη ἀλλὰ καὶ διαλεκτική, ἐπαναστατικὴ ἀλλὰ καὶ παρηγορητικὴ εἶναι ἡ ἑλληνικὴ λαλιά. Ἡ λαλιὰ αὐτὴ δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς γλωσσικὸς κώδικας πρὸς καταγραφὴ πραγμάτων καὶ ἐννοιῶν, ἀλλὰ εἶναι ἡ ζωντανὴ ἔκφραση τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς, ἡ φανέρωση τῶν ἐσωτερικῶν συναισθημάτων καὶ νοημάτων τοῦ ἕλληνος λόγου. Εἶναι ὁ ἴδιος λόγος πού, ὄντας ἐγκείμενος στὸν ἔσω νοῦ, ἐκφέρεται μὲ τὴν ἑλληνικὴ λαλιὰ καὶ καταγράφεται μὲ τὰ ἑλληνικὰ γράμματα.           

Ἀγώνας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἕνας ἀδιάκοπος καὶ σκληρὸς ἀγώνας εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀγώνας νὰ ἐπιβιώσῃ, ἀγώνας νὰ προκόψῃ, ἀγώνας νὰ μορφωθῇ, ἀγώνας νὰ βρῇ ἐργασία, ἀγώνας νὰ φτιάξῃ οἰκογένεια καὶ πρὸ παντὸς ἀγώνας νὰ συντηρήσῃ καὶ νὰ νὰ διατηρήσῃ τὴν οἰκογένεια. Ταυτοχρόνως, ὅμως, μὲ τὸν προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακό του ἀγώνα εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὰ κοινά, τοπικά, κοινωνικά, ἐθνικὰ καὶ πανανθρώπινα θέματα, ἀπὸ τὴν πρόοδο τῶν ὁποίων ἐξαρτᾶται καὶ ἡ δική του πρόοδος.

Μαζὶ μὲ τὶς εὐχὲς τῶν συγγενῶν καὶ φίλων σας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, δεχτῆτε καὶ τὶς δικές μας εὐχὲς γιὰ Εὐλογημένη καὶ Δημιουργικὴ νέα χρονιά. Γιὰ νὰ ἐκπληρωθοῦν ὅμως οἱ εὐχὲς καὶ γιὰ νὰ ὑπάρξῃ πρόοδος σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς χρειάζεται καὶ οἱ εὐχόμενοι καὶ οἱ ἀποδέκτες τῶν εὐχῶν νὰ συντελέσουν ἐμπράκτως στὴ δημιουργία τῶν προϋποθέσεων γιὰ ἀνατροπὴ τῆς ζοφερῆς καταστάσεως, ὅπου βρίσκεται ἡ χώρα μας καὶ γιὰ τὴν ἔναρξη κάποιας προκοπῆς καὶ προόδου.

     Δεινή, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, δεινή, ἄσχημη καὶ καταστρεπτικὴ εἶναι ἡ κατάσταση ποὺ βρίσκεται ἡ χώρα μας. Παντοῦ χρέη, πολλὰ χρέη στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἀνεργία, ἀνασφάλεια, ἄγχος, ἀπογοήτευση καὶ γενικὸς μαρασμός. Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ παίρνουν τὸν δρόμο τῆς ξενιτειᾶς, γιὰ νὰ βροῦν ἕνα κομμάτι ψωμί. Ἄλλοι ψάχνουν τὸν 21ο αἰῶνα στὰ σκουπίδια νὰ βροῦν λίγη τροφή καὶ δυστυχῶς μερικοὶ συμπατριῶτες μας, πνιγμένοι ἀπὸ τὰ χρέη καὶ τὰ οἰκογενειακὰ βάρη, θέτουν τέρμα στὴν ζωή των, μὲ ὅ τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν οἰκογένειά των καὶ τὴν γύρω κοινωνία.

            Πολλές, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, πολλὲς καὶ πολύχρωμες λεγεῶνες ἔχουν κατακλύσει τὴν χώρα μας, ἔχουν κυριεύσει τὴν πολιτική μας ζωή, τὸν οἰκονομικό μας βίο, τὰ μέσα ἐνημερώσεως καὶ κάθε ἄλλο τομέα τοῦ δημοσίου καὶ ἰδιωτικοῦ μας βίου.

        Ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἐπιδιώκει νὰ ἀνορθώσῃ τὸν ἄνθρωπο ὡς πρόσωπο καὶ ὡς κοινωνία καὶ νὰ τὸν καταστήσῃ ἐνεργὸ πολίτη τῆς Βασιλείας Του. Γι’ αὐτό, παραλλήλως πρὸς τὶς πνευματικὲς-δογματικὲς καὶ ἠθικὲς-ἁγιαστικὲς διδαχὲς καὶ ἐντολὲς περιέχει καὶ πρακτικὰ καὶ κοινωνικὰ ὑποδείγματα γιὰ τὴν ὁμαλὴ διοργάνωση κάθε ἀνθρώπινης κοινωνίας, τὴν εἰρηνικὴ διαβίωση τῶν μελὼν καὶ τὴν συνεχῆ προκοπὴ καὶ πρόοδό των.

          Προστασία, φύλαξη καὶ οἰκτειρμοὺς αἰτούμεθα ἀπὸ τὸν Σωτήρα Κύριό μας νὰ δωρήσῃ στὴν πολιτεία Του καὶ μάλιστα στὴν ἐπώνυμο καινὴ πολιτεία Του, ψάλλοντες συνεχῶς: «Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ σταυρῷ ἑκουσίως τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός».

Μαύρη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, μαύρη καὶ κατασκότεινη νύχτα καλύπτει ὁλόκληρη τὴν πατρίδα μας καὶ τὴν ψυχή μας. Κανένα ἄστρο ἐλπίδας στὸν ὁρίζοντα. Καμμιὰ φωτεινὴ χαραμάδα στὸ κάτεργο τῆς δουλείας. Καμμιὰ τρεμάμενη σπίθα στὴν ξεχασμένη χόβολη. Παντοῦ πυκνὸ σκοτάδι. Πόνος, ἀγανάκτηση καὶ πρὸ παντὸς γενικὴ ἀνασφάλεια. Κανεὶς δὲν ξέρει «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα». Ἴσως τὰ χειρότερα δὲν ἦρθαν ἀκόμη… Βεβαίως, σὲ τέτοιες ζοφερὲς καταστάσεις βρέθηκε πολλὲς φορὲς ἡ πατρίδα μας. Ἀλήθεια, πόσες φορὲς δὲν σκλαβώθηκε, δὲν λεηλατήθηκε, δὲν καταστράφηκε, δὲν ἐρημώθηκε! Ποιός μπορεῖ νὰ ξεχάσῃ τὴν μαύρη καὶ μακραίωνη σκλαβιὰ στὴν βάρβαρη Τουρκιά, ὅπου «ὅλα τά ‘σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκων’ ἡ σκλαβιά»! Στὶς προηγούμενες, ὅμως, φορές, παρ’ ὅλον ὅτι καὶ τότε «μαύρη ἦταν ἡ νύχτα στὰ βουνά», ὁ κάθε…