Ἄσκηση… στὴν ἄσκηση
Στὶς μέρες μας ἡ κατάθλιψη, ἐνῶ δὲν ὁμολογεῖται καὶ μᾶλλον κρύβεται πίσω ἀπὸ τὶς διαφημίσεις καὶ τοὺς λόγους τῶν πολιτικῶν, ἀνιχνεύεται εὔκολα καὶ μάλιστα συνειδητοποιημένη καὶ αὐτοεξομολογούμενη. Πόσο προδίδεται ἀπὸ τὰ παραισθησιογόνα, ποὺ εἶναι τόσο ἀπαραίτητα, μὰ πάρα πολὺ ἀπαραίτητα!
Καὶ δὲν εἶναι μόνο τὰ παραισθησιογόνα ποὺ προδίδουν τὴν πλήξη. Εἶναι οἱ θορυβώδεις διασκεδάσεις, εἶναι οἱ διαστροφές, ὁμοφυλοφιλίες, παιδεραστίες καὶ ἄλλες «φιλίες» ποὺ δὲν λέγονται, εἶναι ἡ συσσώρευση πλούτου, εἶναι τὸ χόμπυ, εἶναι ἡ μόδα, ἡ ἐξουσιολαγνεία καὶ ἄλλα ἀκόμη, ποὺ δείχνουν ἕνα πρόσωπο τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἀγέλαστου, ἀγχωμένου μέχρι τὴν τελευταία του πνοή, διαρκῶς ἀνήσυχου, φοβισμένου καὶ ἐπιθετικοῦ.
Ἂν φέρομε στὸ νοῦ μας τὸ πρόσωπο ἑνὸς φιλότιμου καὶ ὑγιοῦς χριστιανοῦ, θὰ ἐντυπωσιαστοῦμε πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα ἀπὸ τὸ πόσα πράγματα δὲν χρειάζεται. Ἕνα κελλὶ φυλακῆς συνήθως εἶναι πλουσιότερο ἀπ’ τὸ κελλὶ ἑνὸς ἀσκητῆ, ποὺ τὸ φτιάχνει συχνὰ μόνος του καὶ μπαίνει μέσα μὲ ἀγαλλίαση. Καὶ ἕνα σπίτι ἀστοῦ (λαϊκοῦ) χριστιανοῦ στερεῖται πολλὰ καὶ ἀκριβὰ πράγματα, χωρὶς ὁ νοικοκύρης του νὰ αἰσθάνεται καμμιὰ στέρηση. Τὰ ἀγαθὰ ποὺ στερούμαστε σὲ ἐποχὲς κρίσης καὶ ἀγανακτοῦμε γι’ αὐτὸ εἶναι αὐτά, ποὺ ἕνας σωστὸς χριστιανὸς θὰ τὰ χαρακτήριζε περιττὰ ἢ σχεδὸν περιττά. Κι ὅμως γι’ αὐτὰ τὰ σχεδὸν περιττὰ ἀναστατώνονται οἱ δρόμοι ἀπὸ τὶς συντεχνίες, αὐτοκτονοῦν ἄνθρωποι, περιφέρονται βαρύθυμοι ἄνθρωποι στοὺς δρόμους, χωρίζουν ἀντρόγυνα, μισοῦνται ἀδέρφια μεταξύ τους!…
Ἂν ὁ χριστιανὸς φυλάξει τὴν πίστη του, διατηρήσει τὴν προσευχή του, τηρήσει τὶς νηστεῖες του καὶ τὴν ἁπλότητά του, τότε θὰ μπορεῖ νὰ ἔχει ἱλαρὸ πρόσωπο καὶ νὰ δοξάζει τὸ Θεὸ γιὰ τὴν ἐπάρκεια τῶν ἀγαθῶν του, θὰ μπορεῖ νὰ ψάλλει χαρούμενος καὶ παρηγορημένος μέρα καὶ νύχτα καὶ νὰ παρηγορεῖ καὶ ἄλλους, ποὺ θὰ τρέχουν κοντά του. Ἡ πλήξη θὰ πετάξει σὰν ἕνα ἁρπακτικὸ ποὺ πῆγε νὰ καθήσει ἐπάνω του, γιὰ νὰ τὸν φάει, καὶ ἔφυγε σκιαγμένο ἀπὸ μία δύναμη μεγάλη.
τοῦ μακαριστοῦ Κων/νου Γανωτῆ, φιλολόγου-συγγραφέως
