Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μᾶς ἄλλαξε τὰ φῶτα
τοῦ μακαριστοῦ Κωνσταντίνου Γανωτῆ
Μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσα στὸ αἴσθημα εὐφορίας, ποὺ μᾶς ἐνέπνεε ἡ ἐλεύθερη οἰκονομία, ἐντάξαμε καὶ τὴ θρησκεία μας ὡς βοηθητικὸ στοιχεῖο, γιὰ νὰ μᾶς παρηγορεῖ γιὰ τὶς ἀποτυχίες μας καὶ προπαντὸς γιὰ τὸ θάνατο. Αὐτὸ εἶναι ἡ θανάσιμη πτώση στὴν ἐκκοσμίκευση τῆς θρησκείας.
Καὶ δὲν θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι ἕνα ἀσήμαντο καὶ σχεδὸν ἀγράμματο γεροντάκι θὰ ἐρχόταν στὴν καρδιὰ τῆς Ἀθήνας, γιὰ νὰ μᾶς ἀλλάξει κυριολεκτικὰ τὰ φῶτα. Πρὶν ἀπ’ὅλα ἄφησε τὸ Χριστὸ νὰ τοῦ ἀλλάξει τὰ δικά του τὰ φῶτα. « Μὴ κοπιάζετε νὰ ξερριζώσετε τὰ πάθη · αὐτὰ θὰ φύγουν μόνα τους, ὅταν ἀγαπήσετε τὸν Χριστό, ὅπως φεύγει τὸ σκοτάδι, ὅταν ἀνάψει τὸ φῶς · ὁ Χριστὸς μᾶς ἀγαπάει καὶ ἁμαρτωλούς. » Ἀκόμα καὶ τὰ πάθη μας καὶ τὰ ἐγκλήματά μας τὰ λογαριάζει γιὰ βάσανά μας καὶ μᾶς λυπᾶται, δὲν μᾶς κρίνει.
Τόσο πολὺ ποὺ μιλοῦσε γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό, προκάλεσε μιὰ μεγάλη ἀπορία σὲ κάποιους πιστούς. «Καὶ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ δημιουργήσουμε μέσα μας αὐτὸ τὸ κεφαλαιῶδες συναίσθημα; Μήπως ἐννοεῖς, γέροντα, τὴν ψυχολογικὴ μέθοδο τῆς αὐθυποβολῆς; » « Ὄχι βέβαια », ἀπαντάει ὁ Ἅγιος. «Τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τὴ βρίσκει κανεὶς πηγαίνοντας κοντὰ στοὺς πονεμένους, τοὺς ταλαιπωρημένους, τοὺς βασανισμένους κάθε λογῆς, ποὺ εἶναι ὅλοι Χριστοὶ πάνω στὸ Σταυρό. » Τὰ ἐγκαταλειμμένα παιδάκια, τοὺς τροφίμους τῶν ἱδρυμάτων καὶ τῶν φυλακῶν, τοὺς τσαλακωμένους ἀδερφούς μας πρέπει νὰ τοὺς δοῦμε ὡς Χριστούς. Ἀκόμα καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους καὶ τοὺς δηλωμένους ἐχθρούς μας θέλει ὁ Ἅγιος νὰ τοὺς ἔχουμε ἀδερφούς. Ἔτσι φτάνει στὰ ἄκρα τῆς διδασκαλίας του καὶ μ’ αὐτὸ μᾶς ἀλλάζει τὰ φῶτα!
(διασκευή)
(Ἄρθρο στὸ φύλλο 784 τῶν Ἐπάλξεων)
