Νὰ γίνουμε κοινωνία προσώπων

Μαζὶ μὲ τὶς εὐχὲς τῶν συγγενῶν καὶ φίλων σας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, δεχθῆτε καὶ τὶς ὁλόθερμες εὐχὲς τῶν μελῶν καὶ συνεργατῶν τῶν Ἐπάλξεων γιὰ ἕνα Εὐλογημένο, Εἰρηνικὸ καὶ Καρποφόρο Νέο Ἔτος.

Γιὰ νὰ γίνουν, ὅμως, οἱ εὐχές μας πράξη, χρειάζεται καὶ ἡ προσωπικὴ ἀλλὰ καὶ ἡ κοινὴ προσπάθεια ὅλων τῶν ἐπιμέρους προσώπων ποὺ θὰ συνεργαστοῦν γιὰ τὸν κοινὸ σκοπό. Πολλὲς φορές, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἔχομε τονίσει τὴν ἀνάγκη ἐπανασυστάσεως τῶν παλαιῶν κοινοτήτων ἢ μᾶλλον τῆς ἀναβιώσεως τοῦ κοινοτικοῦ πνεύματος. Γιὰ νὰ ὑπάρχῃ ὅμως κοινοτικὸ πνεῦμα καὶ νὰ λειτουργῇ σωστὰ μία κοινότητα, εἶναι ἀπαραίτητο ἡ κοινότητα αὐτὴ νὰ ἀποτελῆται ἀπὸ ἐλεύθερα πρόσωπα, γιατὶ μόνον μία κοινωνία ἐλευθέρων προσώπων μπορεῖ νὰ συγκροτήσῃ μιὰ ἑλληνοορθόδοξη κοινότητα.

Κοινωνία, λοιπόν, προσώπων σημαίνει συνύπαρξη σκεπτομένων καὶ μάλιστα συσκεπτομένων ἀνθρώπων μὲ κοινοὺς σκοποὺς καὶ κοινὰ ἐνδιαφέροντα. Τὰ διαφορετικὰ γνωρίσματα τῶν ἐπί μέρους προσώπων δὲν βλάπτουν τὸν κοινὸ σκοπό, ἀντιθέτως τὸν ἐμπλουτίζουν. Κοινὸς δὲ σκοπὸς ὅλων δὲν εἶναι μόνον τὸ ζῆν, καὶ μάλιστα τὸ εὖ ζῆν, κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη, ἀλλὰ κυρίως τὸ ἀεὶ ζῆν καὶ συζῆν στὴν καινὴ καὶ κοινὴ πολιτεία τοῦ Χριστοῦ.

Δυστυχώς, ἡ ὕπαρξη κοινότητας καὶ εὐημερούσας κοινωνίας καθίσταται δυσχερής, διότι ἐκλείπουν τὰ ἐλεύθερα πρόσωπα καὶ περισσεύουν τὰ ἄτομα καὶ οἱ ἄνθρωποι μάζας. Ἀτομοκρατικὴ νοοτροπία δυστυχῶς ἔχουν καὶ πολλοὶ θρησκευόμενοι, σὲ ἀντίθεση πρὸς τὴν ὑπέροχη κοινωνικότητα τῶν Πατέρων καὶ τῶν ἄλλων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπ’ τὴν ἄλλη μεριά, οἱ ἄνθρωποι τῆς μάζας, λόγῳ τῶν μικροπαθῶν των, ἐκχωροῦν τὴν ἐλευθερία καὶ τὸ δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ των στοὺς δῆθεν φωτισμένους ἀρχηγούς των, παραμένοντας οἱ ἴδιοι ἁπλοῖ ὀπαδοί, ἄβουλα ὄντα καὶ πιστοὶ ἐκτελεστὲς τῶν ἐντολῶν των.

Ἔτσι, κατήντησε ἡ σύγχρονη ἑλληνικὴ κοινωνία νὰ ἀποτελῆται ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἀπὸ τοὺς ἀτομοκράτες καὶ τοὺς ἐκμεταλλευτὲς τῶν πολλῶν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἀπὸ τὰ ἄβουλα ὄντα καὶ τοὺς ὀπαδοὺς τῶν ἀτομοκρατῶν. Αὐτὸ διότι οἱ νεοέλληνες δὲν στηρίξαμε τὸν προσωπικὸ καὶ δημόσιό μας βίο στὸν ἀνθρωποποιητικὸ ἑλληνοορθόδοξο τρόπο ζωῆς καὶ πολιτείας ἀλλὰ σὲ ἀτομοκρατικὲς ἰδεολογίες ἢ σὲ μαζοκρατικὲς πρακτικές.

Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα, ἀκόμη καὶ οἱ θρῆσκοι ὀρθόδοξοι, νὰ μὴν μποροῦμε νὰ συμπορευτοῦμε, νὰ συνεργαστοῦμε καὶ νὰ διεκδικήσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὰ κοινωνικὰ δίκαιά μας, τὰ ὁποῖα καταπατοῦνται ἀπὸ τὰ διεθνῆ ἐκμεταλλευτικὰ κυκλώματα καὶ τὰ ντόπια ὄργανά των. Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ὑπάρχει σύμπνοια καὶ συνεργασία σημαίνει ὅτι οὔτε καὶ οἱ πιστοὶ δὲν εἴμαστε ἑλληνοορθόδοξα πρόσωπα ἀλλὰ ἄτομα ἢ μᾶζα. Καὶ ἐπειδὴ συχνὰ καὶ οἱ κληρικοὶ δὲν πορεύονται ὀρθά, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τὰ ἔχει χαμένα καὶ δὲν ξέρει τὶ νὰ κάνει καὶ ἀπὸ ποῦ ν’ ἀρχίσῃ.

Ἑπομένως, γιὰ νὰ βροῦμε τὸν λησμονημένο μας σκοπὸ καὶ νὰ ἐνανασυστήσωμε τὶς ἀνθρωποποιητικὲς καὶ σωτήριες ἑλληνοορθόδοξες κοινότητες, πρέπει κατὰ ἀρχὰς ὅλοι μας, ναὶ ὅλοι μας, νὰ γίνωμε ἐλεύθερα πρόσωπα μὲ ὀρθόδοξη πίστη, ζωὴ καὶ πολιτεία. Μόνον ἐὰν ὁ καθένας μας κοινωνήσῃ μὲ τὸν ἐν Τριάδι Θεὸ τῆς ἀγάπης θὰ γίνῃ ἐλεύθερο πρόσωπο, θὰ βιώσῃ τὸ κοινοτικὸ πνεῦμα καὶ θὰ ἐργαστῇ γιὰ τὴν σύσταση κοινοτικῶν πυρήνων, μὲ σκοπὸ τὴν συνεργασία ὅλων γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ τὴν κοινὴ σωτηρία. Ὁ Θεὸς νὰ δώσῃ ἀλλὰ καὶ μεῖς νὰ ἀγωνιζόμαστε.

Ἀμήν! Γένοιτο!

Β. Τσούπρας 

(Κύριο ἄρθρο στὸ φύλλο 786 τῶν Ἐπάλξεων)