Εὐχάς, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, πολλὰς εὐχὰς ἔδομεν καὶ ἐλάβομεν κατὰ τὴν ἑόρτιον περίοδον τοῦ Δωδεκαημέρου τῶν Χριστουγέννων. Εὐχὰς ὑπὲρ ὑγείας, ὑπὲρ εὐρωστίας, ὑπὲρ μακροημερεύσεως καὶ πολλαπλῆς προκοπῆς τε καὶ προόδου. Καλόν δ’ ἐστὶν τὸ ὑπὲρ ἀλλήλων εὔχεσθαι, τὸ δὲ ὑπὲρ ἀλλήλων ἐργάζεσθαι κάλλιον τούτου ἐστίν, ἐπεὶ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους τὸ τῆς εὐχῆς περιεχόμενον τελειοῖ. Διὸ σὺν τῇ εὐχῇ ἀναγκαία ἐστὶ καὶ ἡ ἔμπρακτος συμμετοχὴ τῆς ἀγάπης. Πρωτίστως δὲ ἀναγκαῖον ἐστὶν ὅπως τὸ περιεχόμενον τῆς εὐχῆς ὁμότροπον τῷ ἀγαθῷ θελήματι τοῦ Παντοδυνάμου Βασιλέως τῆς εἰρήνης εἶναι. Ὁ θεῖος Λυτρωτὴς τὰ πάντα τοῖς ἀνθρώποις δίδωσιν· εἰσέτι δὲ καὶ τὴν ζωὴν αὐτοῦ ὑπὲρ πάντων τίθησιν, πλήν ὅμως ἀδυνατεῖ κακοποιῆσαι, οὐδὲ ἐκπληροῖ εὐχάς τε καὶ…