Φύλλα ἐφημερίδας

Ἐδῶ θὰ βρεῖτε ὅλα τὰ φύλλα τῆς ἐφημερίδας μας σὲ ψηφιακὴ μορφή.

  • Οἱ τρεῖς Καθολικοὶ Πατέρες

    Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρες, τοὺς τρεῖς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τὰ τρία μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου φυτεμένα ἐν γῇ θὰ ἑορτάσωμε καὶ φέτος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Θὰ μᾶς δοθῇ καὶ πάλι ἡ εὐκαιρία νὰ τιμήσωμε τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ἕνωση τῶν τριῶν πτυχῶν τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας σὲ ἕνα τρίπλευρο ἔργο τῆς σωτηρίας.  Οἱ τρεῖς αὐτοὶ μεγάλοι Πατέρες δὲν τιμῶνται μόνον γιὰ τὴν ὑπέροχη ἁγιότητά των ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πραγμάτωση ἀπὸ τὸν καθέναν τῶν τριῶν ἐπιμέρους ἔργων τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ πνευματικοῦ ἀπὸ τὸν Γρηγόριο, τοῦ μορφωτικοῦ ἀπὸ τὸν Βασίλειο, καὶ τοῦ κοινωνικοῦ ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο. Τὰ τρία αὐτὰ ἐπιμέρους ἔργα τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐπραγματώνονταν στὴν πρώτη ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν κλάση τοῦ ἄρτου, τὴν διακονία…

  • Ἐτέχθη ὁ Σωτήρ

    Χαίρετε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες! Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι τῶν ἀγγέλων ὑμνούντων, τῶν ποιμένων ἀγραυλούντων, τοῦ ἀστέρος φέγγοντος καὶ τοὺς μάγους ὁδηγοῦντος ἐτέχθη ὁ Σωτήρ. Ὁ Ἄναρχος ἀρχὴ λαμβάνει καὶ σαρκοῦται ὁ Θεός, ἵνα ἡμᾶς ἐν πνεύματι ἀναγεννήσῃ καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον τοῖς πᾶσιν χαρίσηται. Ἐπειδὴ δὲ οὗτος Βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν καὶ ποιητὴς τῶν ὅλων ὑπάρχει, ηὐδόκησε καὶ ἐπὶ γῆς τὴν καινὴν καὶ κοινὴν αὐτοῦ Βασιλεία ἀποκαταστῆναι, τοὺς πάντας καλῶν εἰς μετάνοιαν καὶ εἰς τὴν τῶν θείων δωρεῶν ἀπόλαυσιν. Τοῖς γὰρ εἰς Αὐτὸν πιστεύουσι, ἐξουσίαν ἔδωκε τέκνα Θεοῦ καὶ μέλη τῆς Αὐτοῦ βασιλείας γενέσθαι. Διὸ ἐν τῷ ἁγίῳ Αὐτοῦ Σώματι αὐτοὺς ἐμφυτεύων καὶ τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ αἵματι καθαρίζων καὶ ταῖς ἀρετὲς ὡραΐζων, συνεστίους τούτους ποιεῖ ἐν τῇ αἰωνίῳ αὐτοῦ Βασιλείᾳ, Βασιλεία δικαιοσύνης,…

  • Ἡ Παλαιστίνη πάλι φλέγεται

    Ἡ Παλαιστίνη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἡ χώρα δηλαδὴ στὴν ὁποία ἐκήρυξαν οἱ προφῆτες καὶ βάπτιζε ὁ Πρόδρομος, ὅπου παρουσιάστηκε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο «ἐν εἴδει περιστερᾶς», ἡ χώρα ὅπου ἐβάδισε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας καὶ ἔδρασε ἡ πρώτη Ἐκκλησία, αὐτὴ ἡ χώρα πάλι φλέγεται. Ἀντὶ γιὰ περιστέρια τῆς εἰρήνης κυκλοφοροῦν σιδερένια πουλιά, ξερνῶντας θάνατο. Ἀντὶ γιὰ ἔργα ἀγάπης ἐπικρατεῖ ἀδελφοκτόνο μίσος, γιατὶ καὶ οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Ἄραβες εἶναι ἀπόγονοι τοῦ ἴδιου γενάρχη, τοῦ Ἀβραάμ, οἱ δὲ Ἑβραῖοι ἀπὸ τὸν Ἰσαάκ, οἱ δὲ Ἄραβες ἀπὸ τὸν Ἰσμαήλ, γι’ αὐτὸ καὶ καλοῦνται Ἰσμαηλίτες ἢ Ἀγαρηνοί. Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ συνεχῶς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες φλέγεται. Πολλοὶ ἑρμηνεύουν ὅτι τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὀφείλεται στὴν ἀντίθεση τῶν λαῶν ποὺ…

  • Ἀεὶ ἀγωνίζεσθαι (κύριο ἄρθρο Ὀκτωβρίου 2023)

    Ἡ ἐφετεινὴ ἐπέτειος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, τοῦ ἡρωϊκοῦ «Ὄχι» καὶ τῶν ἡρωϊκῶν κατορθωμάτων τῶν προγόνων μας ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βρίσκει τὴν ἀνθρωπότητα πάλι σὲ γενικὴ ἀνησυχία, σὲ μεγάλη ἀγωνία, σὲ παρατεταμένο φόβο πολέμου.

  • Ἡ καινὴ Πολιτεία

    «Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ σταυρῷ ἑκουσίως τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ὁ Θεός.» ψάλλομε, συνεχῶς, σχεδὸν σὲ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ τιμᾶται ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ὅπως κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Μὲ τὸ ὑπέροχο, μάλιστα, Ἀπολυτίκιο τοῦ Σταυροῦ, τὸ πασίγνωστο «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου…», παρακαλοῦμε τὸν Βασιλιὰ καὶ Σωτῆρα Χριστὸ καὶ τοῦ λέμε «…καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα». Μὲ αὐτὲς καὶ μὲ ἄλλες παρεμφερεῖς προσευχὲς ἐκφράζομε τὴν πίστη μας ὅτι ὁ Χριστός μας, μὲ τὸν Σταυρό Του, σώζει καὶ ἀναγεννάει τὸν ἄνθρωπο καὶ ὡς πρόσωπο ἀλλὰ καὶ ὡς κοινωνία προσώπων, ὡς πολιτεία,…

  • Γιατί κοινότητες;

    Στὸ προηγούμενο φύλλο, περιγράφοντες τὴν δράση τῶν Ἀποστόλων καὶ τὴν ζωὴ τῶν πρώτων Χριστιανῶν, ἀναφέραμε τὴν σπουδαιότητα ποὺ εἶχαν οἱ κοινότητες ἀγάπης. Πράγματι, σὲ αὐτὲς βιωνόταν σὲ συγκεκριμένο τόπο καὶ χρόνο ἡ ζωὴ καὶ ἡ πολιτεία τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὥστε καὶ τὰ ἐπὶ μέρους πρόσωπα ἐμιμοῦντο τὰ πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ μάλιστα τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, καὶ κάθε τοπικὴ ἐκκλησία ἐμιμεῖτο καὶ ἀκολουθοῦσε τὴν ἑνότητα καὶ τὴν κοινὴ δράση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Βεβαίως, ἡ διατήρηση αὐτῆς τῆς ἑνότητος δὲν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση. Γι’ αὐτό, ἀπὸ τὰ πρῶτα ἤδη ἔτη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς ἐκκλησίας, ὑπῆρξαν διαμάχες καὶ αἱρέσεις καὶ σχίσματα. Ἤδη ὁ γύρω κόσμος κατασπαρασσόταν ἀπὸ διενέξεις καὶ πολέμους. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, ὡς κοινότητα ἀγάπης, πλὴν τῶν ἄλλων, συνέβαλε…

  • Κοινότητες ἀγάπης (Κύριο ἄρθρο Μαΐου)

    Χριστὸς ἀνέστη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες! Χριστὸς ἀνέστη καὶ τότε καὶ τώρα καὶ πάντοτε. Ὁ Σωτήρας μας καὶ μόνος Βασιλιάς μας Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο καὶ σταυρώθηκε ἀπὸ λυτρωτικὴ φιλαδελφία καὶ ἀνέστη μὲ ἐνεργητικὴ ἀγάπη...