Άγιος Δημήτριος
Από την Κωνσταντίνα Χαρμπίλα
Μεγάλη γιορτή σε λίγες μέρες ξημερώνει. Του Αγίου Δημητρίου. Ένας πολύ μεγάλος άγιος της εκκλησίας μας. Εκτός από την Ορθόδοξη εκκλησία τιμάται και από άλλους πιστούς άλλων εκκλησιών όπως καθολικών και Άγγλων. Πολιούχος της Θεσσαλονίκης και τιμάται επίσης με μεγάλη ευλάβεια στον Αλμυρό Αττικής, Αυλώνα, Λαγκαδά, Κορώνη, Πετρούπολη Αθηνών, Ελασσόνα, Ναύπακτο κ.α. Είναι ένας σπουδαίος άγιος. Μαζί με τον Άγιο Γεώργιο είναι οι πιο γνωστοί σε όλους, μικρούς και μεγάλους.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 280 μ.χ, στην οποία μεγάλωσε και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο Ιησού Χριστό. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Όταν ήταν νέος ακόμα ήταν πολύ φιλομαθής και αναζητώντας το υψηλό και το αληθινό μετά από έρευνες βρήκε την μόνη αληθινή πίστη, την Χριστιανική, την οποία κηρύττει στην Θεσσαλονίκη, στην γενέτειρά του ως κήρυκας, έχοντας μαθητές σε νεαρή ηλικία, στους οποίους δίδασκε την Αγία Γραφή στα δημόσια λουτρά της πόλης.
Μία μέρα, καθώς είχε μαζέψει τους μαθητές του και τούς δίδασκε τον λόγο του Κυρίου τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον Μαξιμιανό, ειδωλολάτρη και φοβερό διώκτη των χριστιανών. Τού ζήτησε να απαρνηθεί την πίστη του στον Χριστό. Ακούγοντας όμως την απάντηση του: «Τον Χριστό μου πιστεύω μόνο». Έγινε έξαλλος και διέταξε την φυλάκιση του. Δεν άντεξε να ακούει τέτοια λόγια από έναν αξιωματικό, χιλίαρχο του Ρωμαϊκού στρατού, στον οποίο είχε καταταγεί σε ηλικία μόλις 22 ετών.
Ο Νέστορας, ένας από τους μαθητές του Δημητρίου, ζήτησε από τον Μαξιμιανό, ο οποίος διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες να αγωνιστεί στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, με τον θηριώδη, ακατανίκητο ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο, στο όνομα όλων των Χριστιανών. Σαν μπήκε μέσα στην παλαίστρα, παίρνοντας θάρρος από την πίστη του στον Θεό, κατάφερε και νίκησε τον αντίπαλό του, όπως ο μικρόσωμος Δαυίδ τον γίγαντα Γολιάθ.
Ο Μαξιμιανός, βλέποντας την ήττα του εκλεκτού του, διέταξε να αποκεφαλιστεί και να θανατωθεί με λογχισμούς ο Δημήτριος. Ο Δημήτριος τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου μετά από καιρό χτίστηκε ναός προς τιμήν του. Από τον τάφο του βγαίνει μύρο. Γι’ αυτό λέγεται και Μυροβλήτης.
Το όνομα του Αγίου Δημητρίου έχει συνδεθεί τόσο πολύ με την πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι κάτοικοί της τον θεωρούν προστάτη και φρουρό τους. Ο άγιος ήταν στο πλευρό τους όταν μάχονταν εναντίων των Σλάβων, των Αράβων, των Νορμανδών, των Φράγκων, των Τούρκων και άλλων βαρβάρων.
Στις 26 Οκτωβρίου 1912 ανήμερα της εορτής του Αγίου απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη. Μέγα θαύμα βίωσε η πόλη.
Μεγάλα θαύματα γίνονται ακόμα και σήμερα στο όνομά του. Όποιος τον επικαλείται λαμβάνει την βοήθεια και την παρηγοριά του.
Υπάρχουν πολλές εικόνες του Αγίου Δημητρίου στις εκκλησίες. Αυτή που τον απεικονίζει να φορά στρατιωτική στολή πάνω σε κόκκινο άλογο ως έφιππος, είναι πιο αγαπητή από όλον τον κόσμο γιατί συμβολίζει τον ηρωισμό, την παλικαριά του Αγίου, το θάρρος και την λεβεντιά του που υπέμεινε με θάρρος, χωρίς φόβο τα μαρτύρια που υπέστη για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.
Με το δόρυ του σημάδεψε τον τσάρο των Βουλγάρων Σκυλογιάννη για να τον φονεύσει για να σώσει την πόλη του Θεσσαλονίκη και τον λαό της. Αλλά ο θάνατός του από πλευρίτιδα πριν χτυπήσει την Θεσσαλονίκη έγινε από Θεϊκή παρέμβαση, με τις μεσιτείες του Αγίου Δημητρίου προς τον Θεό.
Οι Βούλγαροι τον ευλαβούνται πολύ τον Άγιο, τον θεωρούν προστάτη και εμψυχωτή τους κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Επίσης θεωρούν σύμφωνα με μια Βουλγαρική βιβλιογραφία πως ο πατέρας του ήταν Βουλγαρικής καταγωγής. Αυτό δείχνει πώς έβλεπαν τον Σκυλογιάννη τον τσάρο τους και για ποιόν λόγο βουλγαροποίησαν τον Άγιο, τον οικειοποιήθηκαν, τον έκαναν και δικό τους Άγιο, που κατά τους Βυζαντινούς έβαλε τέρμα στη βασιλεία του βασιλιά τους.
Έτσι ο Άγιος Δημήτριος με τον ενάρετο βίο του, με τα φοβερά μαρτύρια του που υπεμεινε, με τόλμη, θάρρος και ανδρεία στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού συγκαταλέγεται ως ένας από τους μεγαλύτερους Αγίους της Εκκλησίας μας.
