Ἀεὶ ἀγωνίζεσθαι (κύριο ἄρθρο Ὀκτωβρίου 2023)
Ἡ ἐφετεινὴ ἐπέτειος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, τοῦ ἡρωϊκοῦ «Ὄχι» καὶ τῶν ἡρωϊκῶν κατορθωμάτων τῶν προγόνων μας ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βρίσκει τὴν ἀνθρωπότητα πάλι σὲ γενικὴ ἀνησυχία, σὲ μεγάλη ἀγωνία, σὲ παρατεταμένο φόβο πολέμου. Ἤδη, οἱ τοπικὲς συρράξεις ὄχι ἁπλῶς συνεχίζονται, ἀλλὰ καὶ πολλαπλασιάζονται. Ὅλοι ζοῦμε μὲ τὸν φόβο ἑνὸς γενικώτερου πολέμου, γεγονὸς ποὺ δὲν φαίνεται καὶ πολὺ ἀπίθανο. Ὁ πόλεμος, μάλιστα, τῶν δύο λαῶν, Ῥώσων καὶ Οὐκρανῶν, ξεπερνάει μιὰ συνήθη τοπικὴ διένεξη καὶ ἔχει ὅλα τὰ στοιχεῖα ἑνὸς γενικώτερου πολέμου, ποὺ θυμίζει τὴν ἀτμόσφαιρα ποὺ ἐπικρατοῦσε πρὶν ἀπὸ τὴν κήρυξη τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι δὲν ὑπῆρξε περίοδος στὴν παγκόσμια ἱστορία ποὺ νὰ μὴν γινόταν κάποια τοπικὴ σύρραξη ἢ κάποιος γενικὸς πόλεμος. Καὶ αὐτό, διότι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἔχομε τὴν κακὴ ἐπιθυμία νὰ ἀποκτήσωμε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἔχομε, νὰ γίνωμε σπουδαιότεροι ἀπὸ ὅσο εἴμαστε καὶ νὰ ἀπολαύσωμε συνεχῶς τὰ ψυχικὰ καὶ σαρκικὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἐπειδή, ὅμως, ἡ ἀπόκτηση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀγαθῶν διὰ τῆς ἐργασίας καὶ τῆς ἀλληλοβοηθείας ἀπαιτεῖ χρόνο καὶ κόπο, εἶναι εὐκολώτερο νὰ ἁρπάζῃ ὁ καθένας αὐτὸ ποὺ ἔχει ὁ ἄλλος, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἁρπαγὴ αὐτὴ εἶναι ἄδικη καὶ ἐγκληματική.
Ἡ φιλαργυρία, λοιπόν, ἡ φιληδονία καὶ ἡ φιλοδοξία εἶναι αἰτίες τῶν διενέξεων καὶ τῶν πολέμων. Ὅσο οἱ ἀσθένειες αὐτὲς θὰ ὑπάρχουν στὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων, πάντοτε θὰ ὑπάρχουν διενέξεις καὶ πόλεμοι, παρὰ τὶς ἐκκλήσεις τῶν ἀδικουμένων, τὶς εὐχὲς τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων καὶ τὶς προσπάθειες τῶν φιλειρηνιστῶν. Οἱ προσπάθειες πολλῶν δυνατῶν παραγόντων νὰ σταματήσουν ἢ νὰ περιορίσουν τοὺς πολέμους ἔμειναν ἀτελέσφορες, γιατὶ ὁ πόλεμος δὲν σταματάει μὲ ἄλλο πόλεμο, οὔτε καὶ μὲ εὐχολόγια. Ἡ εἰρήνη ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους καὶ λαοὺς ἐπιτυγχάνεται, ὅταν οἱ ἐπὶ μέρους ἄνθρωποι καὶ λαοὶ ἔχουν εἰρηνικὴ ζωή, ἀντιπολεμικὴ νοοτροπία καὶ φιλάδελφη ζωὴ καὶ πολιτεία.
Ἐπειδή, βεβαίως, τὸ κακὸ γεννιέται μέσα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, εἶναι σπάνια ἡ ὕπαρξη καὶ ἐγκαθίδρυση εἰρηνικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας. Ἐάν, ὅμως, δεχτοῦμε ὅτι, ὅσο ζοῦν ἄνθρωποι, τόσο θὰ ὑπάρχουν πόλεμοι καὶ διενέξεις, τότε παύει νὰ ἀγωνίζεται ὁ ἄνθρωπος γιὰ κάτι καλύτερο καὶ ἑπομένως σταματάει κάθε φιλειρηνικὴ προσπάθεια. Γι’ αὐτό, κάθε ἀγώνας γιὰ εἰρήνη, δικαιοσύνη καὶ ἀλληλοβοήθεια δὲν μπορεῖ ἀσφαλῶς νὰ ἀλλάξῃ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ νὰ ἀλλάξῃ ὁ κόσμος. Μπορεῖ, ὅμως, νὰ φέρῃ μερικὰ ἐλπιδοφόρα ἀποτελέσματα, κάποιο περιορισμὸ τῶν διενέξεων καὶ μιὰ πιθανὴ ἀναβολὴ τῶν γενικωτέρων συρράξεων.
Ἑπομένως, τὸ ἔργο ὅλων τῶν ὀρθοδόξων καὶ ὅλων τῶν καλοπροαιρέτων ἀνθρώπων τῆς γῆς εἶναι νὰ βιώνωμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὴν φιλειρηνικὴ ζωὴ καὶ πολιτεία τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως καί, σκορπῶντας παντοῦ τὸ φῶς τῆς εἰρήνης, ἀγάπης καὶ φιλαδελφείας, νὰ συμβάλλωμε, ἂν ὄχι στὸ σταμάτημα τῶν πολέμων, τοὐλάχιστον στὸν περιορισμό των. Πρὸ παντός, εἶναι ἀνάγκη νὰ μὴν μᾶς καταβάλλῃ τὸ πνεῦμα τῆς ἡττοπάθειας καὶ τῆς ἀπογνώσεως. Ἀσφαλῶς οἱ ἄνθρωποι τοῦ πολέμου, τῆς ἐκμεταλλεύσεως καὶ τῆς ἀδικίας εἶναι δυνατοὶ καὶ διαθέτουν ὅλα τὰ σύνεργα τοῦ πολέμου, ὅλα τὰ μέσα τῆς ἐπιβολῆς, ὁ Ἀρχηγός, ὅμως, τῆς εἰρήνης εἶναι Παντοδύναμος καὶ συνεχῶς ἐνδυναμώνει τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν ἀποκάμωμε, ἀλλὰ νὰ συνεχίζωμε τὸν καλὸ ἀγῶνα τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλληλοβοηθείας, ὥστε, ἀντὶ νὰ ἀγωνιζώμαστε νὰ ἁρπάξωμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ ἔχουν, ὅπως κάνουν συνεχῶς οἱ κατακτητές, ἐμεῖς νὰ προσφέρωμε στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ δὲν ἔχουν, «ἵνα γένηται ἰσότης».
Ἔτσι, μὲ τὸν διπλὸ ἀγῶνα μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, συνεχῶς θὰ βοηθοῦμε στὴν οἰκοδόμηση καὶ ἀνοικοδόμηση ἔργων εἰρήνης καὶ ἀγάπης καί, ταυτοχρόνως, θὰ περιορίζωμε, κατὰ τὸ δυνατόν, τὴν ἀδηφάγο ὄρεξη τῶν ἐπιβούλων ἐκμεταλλευτῶν τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου. Μᾶς δίνεται, λοιπόν, καὶ φέτος ἡ εὐκαιρία, μὲ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἐπετείου τῶν ἡρωϊκῶν κατορθωμάτων καὶ τῶν ὁρατῶν θαυμάτων τοῦ Βασιλιά μας Χριστοῦ, νὰ συνειδητοποιήσωμε τὴν προτροπὴ τῶν ἀρχαίων «ἀεὶ ἀγωνίζεσθαι» γιὰ εἰρήνη, δικαιοσύνη καὶ πρόοδο, μὲ σκοπὸ τὴν ψυχικὴ ὑγεία καὶ τὴν κοινωνικὴ εὐεξία.
Ἂς εὐχηθοῦμε ὅλοι ὁ Θεὸς νὰ βάλῃ τὸ χέρι Του γιὰ τὴν κοινὴ σωτηρία.
Βασίλειος Τσούπρας
