• Νὰ πληρώσουμε τὸ χρέος

    Ἀσφαλῶς ὑπάρχει μιὰ τραγῳδία στὶς σχέσεις μας μὲ τὰ παιδιά μας. Τὰ παιδιά μας δὲν χόρτασαν τὴν ἀγκαλιὰ - ἀνάπαυση τῶν γονιῶν τους καὶ τῶν ἄλλων συγγενῶν τους, παπποῦ, γιαγιᾶς. Εἶναι ἀνανούριστα, ἀκανάκευτα, ἀχάιδευτα, ἀφώτιστα...

  • Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μᾶς ἄλλαξε τὰ φῶτα

    Μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσα στὸ αἴσθημα εὐφορίας, ποὺ μᾶς ἐνέπνεε ἡ ἐλεύθερη οἰκονομία, ἐντάξαμε καὶ τὴ θρησκεία μας ὡς βοηθητικὸ στοιχεῖο, γιὰ νὰ μᾶς παρηγορεῖ γιὰ τὶς ἀποτυχίες μας καὶ προπαντὸς γιὰ τὸ θάνατο. (Ἄρθρο στὸ φύλλο 784 τῶν Ἐπάλξεων)

  • Ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως

    Ἐὰν θέλουμε νὰ ἀποκαταστήσουμε καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις», ν’ ἀγαπήσουμε στὴν καρδιά μας τὸ ἔλλειμμα τῆς Ἀναστάσιμης χαρᾶς, πρέπει, ἀδερφοί μου, νὰ πεθάνουμε «σὺν τοῖς παθήμασι τὸν Χριστὸ καὶ μαζὶ ὅλη τὴν Δημιουργία· αὐτὸ σημαίνει νὰ γεμίσουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας μὲ αὐτὴ τὴν ἔγνοια. (τοῦ μακαριστοῦ Κων/νου Γανωτῆ, φιλολόγου-συγγραφέως)