Ἡ τριπλὴ ἀποστολὴ

Οἱ ἀποστολικὲς κοινότητες ποὺ ἱδρύθηκαντοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους κάλυπταν ὅλες τὶς ἀνάγκες τῶν πιστῶν, πνευματικές -«προσευχὴ καὶ κλάση τοῦ ἄρτου», μορφωτικές -«διακονία τοῦ λόγου» καὶ κοινωνικές -«διακονία τῶν τραπεζῶν», ὅπως φαίνεται καθαρὰ στὸ στ’ κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, κατὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἑπτὰ διακόνων.

Ὅτι οἱ Ἀπόστολοι δὲν εἶχαν μόνον θρησκευτικὴ ἀλλὰ κυρίως ἀναγεννητικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀποστολὴ φανερώνεται ἐπίσης ἀπὸ τὶς ὀνομασίες τῶν διαφόρων ὑπευθύνων τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος, οἱ ὁποῖες δὲν προέρχονταν ἀπὸ τὸν ἑβραϊκὸ ναὸ ἀλλὰ ἀπὸ τὶς ἀρχαῖες ἑλληνικὲς πολιτεῖες, ὅπως: διάκονος, πρεσβύτερος, ἐπίσκοπος, ἐπίτροπος, ἀντιλήπτωρ, κυβερνήτης κ.λπ.

Στὴν πορεία τῶν χρόνων ἡ Ἐκκλησία διατήρησε βεβαίως τὴν τριπλῆ της ἀποστολή, τὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα, ὅμως, ἐπηρεάστηκε ἀπὸ ἐξωτερικὲς ἐπιδράσεις, κυρίως δυτικές, μὲ ἀποτέλεσμα, ὅταν μιλάῃ κανεὶς σήμερα γιὰ Ἐκκλησία, νὰ ἐννοεῖ τοὺς ναοὺς καὶ τὸν κλῆρο ἢ τὴν θρησκεία καὶ τὴν λατρεία.

Ὅλοι, δυστυχῶς, δυσκολεύονται νὰ κατανοήσουν ὅτι ἀποστολὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ ἀναγέννηση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου καὶ ἡ ἐκχριστιάνιση καὶ ἀγαθοποίηση τῶν θεσμῶν τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πολιτείας, ὥστε τὰ πάντα καὶ οἱ πάντες νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀνθρωποποίηση καὶ ἁγιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου «ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν».

Ἑπομένως, τιμῶντες καὶ ἐφέτος τὴν μνήμη τῶν πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων, Πέτρου καὶ Παύλου, καὶ τὴν Σύναξη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων, καλὸ εἶναι νὰ κατανοήσωμε τὴν τριπλῆ ἀποστολή των, νὰ βιώσωμε καλύτερα τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ζωὴ καὶ πολιτεία καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε περισσότερο γιὰ τὴν διάδοση καὶ ἐπικράτηση τῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου μέσα μας καὶ γύρω μας, στὴν οἰκογένειά μας, στὴν γειτονιά μας, στὴν ἐνορία μας, στὴν πατρίδα μας καὶ στὸν κόσμο ὅλο πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ σωτηρία ὅλων.

(διασκευή)

† Β. Τσούπρας