Ἡ Παλαιστίνη πάλι φλέγεται
Ἡ Παλαιστίνη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἡ χώρα δηλαδὴ στὴν ὁποία ἐκήρυξαν οἱ προφῆτες καὶ βάπτιζε ὁ Πρόδρομος, ὅπου παρουσιάστηκε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο «ἐν εἴδει περιστερᾶς», ἡ χώρα ὅπου ἐβάδισε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας καὶ ἔδρασε ἡ πρώτη Ἐκκλησία, αὐτὴ ἡ χώρα πάλι φλέγεται.
Ἀντὶ γιὰ περιστέρια τῆς εἰρήνης κυκλοφοροῦν σιδερένια πουλιά, ξερνῶντας θάνατο. Ἀντὶ γιὰ ἔργα ἀγάπης ἐπικρατεῖ ἀδελφοκτόνο μίσος, γιατὶ καὶ οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Ἄραβες εἶναι ἀπόγονοι τοῦ ἴδιου γενάρχη, τοῦ Ἀβραάμ, οἱ δὲ Ἑβραῖοι ἀπὸ τὸν Ἰσαάκ, οἱ δὲ Ἄραβες ἀπὸ τὸν Ἰσμαήλ, γι’ αὐτὸ καὶ καλοῦνται Ἰσμαηλίτες ἢ Ἀγαρηνοί.
Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ συνεχῶς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες φλέγεται. Πολλοὶ ἑρμηνεύουν ὅτι τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὀφείλεται στὴν ἀντίθεση τῶν λαῶν ποὺ τὴν κατοίκησαν. Οἱ πρῶτοι κάτοικοι ἦσαν εἰρηνικὰ φύλα, κρητικῆς καταγωγῆς. Μετὰ ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ σημιτικὰ φύλα, ὅπως ὁ Ἀβραὰμ μὲ τοὺς Ἐβραίους καὶ οἱ Φοίνικες.
Ἡ χώρα αὐτή, ποὺ χωρίζει δύο θάλασσες, τὴν Μεσόγειο ἀπὸ τὴν Ἐρυθρά, καὶ ἑνώνει δύο ἠπείρους, τὴν Ἀσία μὲ τὴν Ἀφρική, ἦταν πάντοτε τὸ μῆλον τῆς ἔριδος, κυρίως μεταξὺ τῶν Αἰγυπτίων, τῶν Σύρων, τῶν Βαβυλωνίων καὶ τῶν Περσῶν. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τοὺς ἐλευθέρωσε, γι’ αὐτὸ ὁ ἀρχιερέας τους τὸν εὐλόγησε. Δυστυχῶς, ἕνας Ἀντίοχος τοὺς ὑποχρέωνε νὰ δεχτοῦν τὴν εἰδωλολατρεία, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἑλληνικὴ παράδοση, ποὺ ἦταν ἀνεκτική.
Ἔπειτα ἦρθαν οἱ Ρωμαῖοι καὶ τοὺς ξανασκλάβωσαν. Ἡ θέση τῶν Ἑβραίων στὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι γνωστὴ καὶ ἀντίχριστη. Τὸ 70 μ.Χ. οἱ Ἐβραῖοι ἐπαναστάτησαν κατὰ τῶν Ρωμαίων. Νικήθηκαν, ὅμως, καὶ κατεστράφησαν. Ἡ τελική, ὡστόσο, καταστροφὴ συνέβη 60 χρόνια ἀργότερα, ἐπὶ αὐτοκρατόρων Τραϊανοῦ καὶ Ἀδριανοῦ, ὁπότε συντελεῖται ἡ διασπορὰ τῶν Ἐβραίων σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Στὰ μέσα τοῦ 7ου αἰ. τὴν Παλαιστίνη κατακτοῦν οἱ Ἄραβες, μετὰ οἱ Τοῦρκοι, κατόπιν, γιὰ λίγο καιρό, οἱ Σταυροφόροι, μετὰ πάλι οἱ Τοῦρκοι καὶ τέλος οἱ Ἄγγλοι. Ἤδη, ὅμως, ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19 ου αἰ. ἐμφανίζεται ὁ σιωνισμός, μία κίνηση δηλαδὴ ποὺ εἶχε δύο σκοπούς, ἕναν φανερὸ καὶ θεμιτό, τὴν ἐπανίδρυση τοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους καὶ ἕναν κρυφὸ καὶ ἀθέμιτο, τὴν κατάκτηση ὅλου τοῦ κόσμου μὲ ἔλεγχο τῶν πάντων, ὅπως κάνουν τώρα μὲ τὴν οἰκονομία.
Καὶ ὁ μὲν πρῶτος σκοπὸς ἐξεπληρώθη, μετὰ ἀπὸ τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς ἀποφάσισαν νὰ ἱδρυθοῦν στὴν Παλαιστίνη δύο κράτη: ἕνα ἑβραϊκὸ καὶ ἕνα ἀραβικό. Οἱ Ἄραβες, ὅμως, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν ἤδη τὴν χώρα αὐτὴν ἐπὶ 23 αἰῶνες, δὲν τὸ δέχτηκαν. Ἔτσι, ξεκίνησαν οἱ ἀραβο-εβραϊκοὶ πόλεμοι μεταξὺ τῶν Παλαιστινίων καὶ τῶν Ἑβραίων, ποὺ στὸ μεταξὺ εἶχαν ἱδρύσει τὸ κράτος των, τὸ Ἰσραήλ.
Ἑπομένως, στὴν χώρα αὐτὴν δὲν θὰ ἐπικρατήσῃ εἰρήνη, ἐφ’ ὅσον κατοικεῖται ἀπὸ δύο λαούς, τῶν ὁποίων οἱ θρησκεῖες διδάσκουν τό «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ» καὶ ἀπαγορεύουν τὴν συνύπαρξη τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Ἀλλὰχ μὲ ἐκείνους τοῦ Ἰεχωβᾶ καὶ ἐφ’ ὅσον καὶ οἱ δύο λαοὶ ἔχουν ὡς ὑπέρτατο ἀγαθὸ τὴν κατάκτηση τῶν ἄλλων. Ἔτσι, λοιπόν, ἡ Παλαιστίνη πάλι φλέγεται καὶ θὰ φλέγεται, ἔως ὅτου καὶ οἱ δύο λαοὶ ἐγκαταλείψουν τὴν θεοκρατική των συνήθεια νὰ ἐπιδιώκουν οἱ μὲν τὴν κατάκτηση τῶν δέ.
Ἂς προσέξωμε ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι νὰ μὴν ἐμπλεχθοῦμε στὰ γρανάζια τῆς κρεατομηχανῆς τῶν δύο ὀπαδῶν τοῦ Ἀντιχρίστου, γιατὶ ὅπου τσακώνονται τὰ βουβάλια τὴν πληρώνουν τὰ βατράχια. Μεγάλη, λοιπόν, προσοχὴ καὶ πολλὴ προσευχή, μὲ φροντίδα γιὰ τὴν διάσωση τῶν Ἁγίων Τόπων.
Ἀμήν! Γένοιτο!
Β. Τσούπρας
(Κύριο ἄρθρο φύλλου Νοεμβρίου 2023)
