-
Ὁ ἀγωνιστὴς τῆς εἰρήνης
«Εἰρήνη φίλη, τὸ γλυκὺ καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα.» Γρηγόριος ὁ Θεολόγος Ἔτσι ἀποκαλεῖ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς λόγους του ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὴν εἰρήνη: φίλη, δηλαδὴ ἀγαπημένη. Καὶ συνεχίζει: «Εἰρήνη φίλη, τὸ ἐμὸν μελέτημα καὶ καλλώπισμα.» Ἀποκαλεῖ ἑπομένως τὴν εἰρήνη ὄχι μόνον ἀγαπημένη ἀλλὰ καὶ στολίδι καὶ φροντίδα. Πράγματι, ὁ Γρηγόριος δὲν ὑπῆρξε μόνον μέγας Θεολόγος ἀλλὰ καὶ θερμὸς ἀγωνιστὴς τῆς εἰρήνης. Ἰδιαίτερα εὐαίσθητη φύση ὀ ἴδιος πληγωνόταν ἀπὸ τὶς ἔριδες ποὺ συντάρασσαν τότε τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε αὐτὲς προέρχονταν ἀπὸ αἱρετικοὺς εἴτε προέρχονταν ἀπὸ ὁμονοοῦντες! Συνέταξε ἔτσι τρεῖς ἐξαίρετους «Εἰρηνικούς λόγους», ποὺ συνιστοῦν ἕνα ἀληθινὸ διαμάντι τόσο γιὰ τὴν ὑπέροχη γλῶσσα ὅσο καὶ γιὰ τὸ βαθύ τους περιεχόμενο. Αὐτὸς ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἤπιος καὶ φιλερήμων Πατέρας…
-
Ἐραστὲς τοῦ Λόγου ἀλλὰ καὶ ποιητὲς οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες
Τοὺς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρες» τῆς τρισηλίου Θεότητος, τὶς «κιθάρες τοῦ Πνεύματος» ποὺ «εἰς πᾶσαν τὴν γῆν» ἐξέπεμψαν τὸν θεῖο λόγο, τὰ «εὔλαλα στόματα τῆς ἀληθείας» ποὺ μὲ παρρησία διακήρυξαν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ ἑορτάζομε σήμερα: τὸν σοφὸ Βασίλειο, τὸν θεολόγο Γρηγόριο καὶ τὸν κλεινό Ἰωάννη, «τῶν Ἱεραρχῶν τὴν Τριάδα». «Οὐκ εἰσὶν λαλιαί, οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν» (Στιχηρὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ), ἀναφωνεῖ μὲ θαυμασμὸ ὁ ὑμνωδός. Πράγματι, στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ἀντήχησε ἡ λαλιά τους καὶ «τὴν κτίσιν πᾶσαν» μὲ τὰ νάματα τῆς θεογνωσίας πότισε ὁ λόγος τους. Δὲν ὑπάρχουν, ἀλήθεια, πολλὲς μορφὲς στὴν ἱστορία ποὺ νὰ ἐμφανίζουν ταυτόχρονα τὴν δύναμη τοῦ πνεύματος, τὴν παρρησία τοῦ λόγου καὶ τὴν προσφορὰ τῆς ὑπάρξεως των ὅλης πρὸς τὸν συνάνθρωπο.…
-
Μέγας Φώτιος: Ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Φωτίου
Κοντάκιον - Ἀπολυτίκιον - Μεγαλυνάριο μὲ λεξιλόγιο.
-
Μέγας Φώτιος: Ἕνας Οίκουμενικὸς Πατήρ
Ὡς «Ὀρθοδοξίας πρόμαχον», τῆς «Ἐκκλησίας στῦλον καὶ ἑδραίωμα» καὶ τῆς «οἰκουμένης διδάσκαλον», τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν Μέγα Φώτιο κάθε χρόνο τὴν 6η Φεβρουαρίου. Πράγματι. Ὁ λαμπρὸς αὐτὸς ἀστέρας τῆς Ἐκκλησίας ἔλαμψε τὸν 9ο αἰῶνα καὶ...
-
Μπροστὰ στὶς ἐκλογὲς
Καλούμαστε καὶ πάλι σὲ λίγες μέρες νὰ ψηφίσουμε. Πρὶν ὅμως κάνουμε τὴν ἐπιλογή μας, πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν μας τὰ ἀκόλουθα: Κάθε κόμμα ἔχει ἰδεολογικὴ θεμελίωση, πολιτικὸ σύστημα καὶ κοινωνικὸ πρόγραμμα. Ἡ ἀριστερὰ θεμελιώνεται στὸν ἱστορικὸ ὑλισμό (ἀθεΐα), υἱοθετεῖ ὡς πολιτικὸ σύστημα τὴν δικτατορία τοῦ προλεταριάτου καὶ τὸν κομματικὸ συγκεντρωτισμὸ καὶ ἔχει ὡς κοινωνικὸ-οἰκονομικὸ πρόγραμμα τὴν κοινοκτημοσύση τῶν μέσων παραγωγῆς. Ἡ δεξιὰ θεμελιώνεται πάνω στὴν δυτικὴ ἀτομοκρατία, πολιτικό της σύστημα εἶναι ἡ ἀστικὴ δημοκρατία (κοινοβουλευτισμός) καὶ κοινωνικό-οίκονομικό της πρόγραμμα ὁ καπιταλισμός (=κεφαλαιοκρατία), ἡ ἐλεύθερη οἰκονομία, ἡ ὁποία ὅμως εὐνοεῖ τοὺς οίκονομικὰ ἰσχυρούς. Ἡ ἄκρα δεξιὰ δέχεται τὴν ὑπεροχὴ τῆς φυλῆς, τὴν ἐπιβολὴ καὶ τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυρότερου, ἐνῶ ἡ ἄκρα ἀριστερὰ ἀρνεῖται ὁποιαδήποτε μορφὴ κράτους, δέχεται δηλ. τὴν ἀναρχία.…