Ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τὰ παραμύθια

τοῦ μακαριστοῦ Κων/νου Γανωτῆ, φιλολόγου-συγγραφέως

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸ παιδὶ περνάει πολλὲς ὧρες χαζεύοντας, ὀνειρευόμενο, παρατηρῶντας τὸν κόσμο γύρω του. Θυμᾶμαι ἐμεῖς μικροὶ παρατηρούσαμε τὰ δάση, τὴν θάλασσα καὶ παίζαμε μέσα σὲ αὐτά. Τὸ παιχνίδι, ὅσο κι ἂν ἔχει κίνηση, εἶναι μία στάση, γιατὶ δὲν ἔχει ἐξέλιξη πρὸς μία νέα κατάσταση.

Τὰ παραμύθια αὐτὰ ποὺ γράφω ἐγὼ εἶναι τέτοια, γιὰ νὰ παίζει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου μέσα σὲ κινήσεις ποὺ εἶναι ὄμορφες καὶ δὲν θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ τὶς παρατήσει καὶ νὰ ζητήσει μιὰ ἄλλη κατάσταση. Πρόκειται γιὰ ἀνάπαυση ἢ αὐτὸ ποὺ λέει ἡ ἐκκλησία μας, ἡ κατάπαυση.

Προσπαθῶ νὰ δείξω με τὰ παραμύθια μου ὅτι μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νὰ ζήσει καὶ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ μὲ ὅλες τὶς τεχνικές, ἐπιστημονικές, πολιτικές, οἰκονομικὲς καταστάσεις κι ὅμως νὰ διατηρεῖ τὸ ἦθος αὐτῶν τῶν παραμυθιῶν, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μιὰ βάση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ὥστε νὰ μπορεῖ να παλέψει μὲ ὅλες τὶς ἐξελίξεις ποὺ παρουσιάζονται στὶς μέρες μας ἰδιαίτερα.»

συνέντευξη (διασκευή) μὲ ἀφορμὴ τὸ παραμύθι «Τὰ Ὡραιότερα Χριστούγεννα»