Παιδιά και κατοικίδια
Πόσες φορές έχουμε ακούσει από τα παιδιά να μας παρακαλάνε και να ζητάνε ξανά και ξανά να τους πάρουμε ένα ζωάκι. Όσο και να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε αυτή τη συζήτηση με το παιδί, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε στιγμή, πάντα ακούμε το: «Σε παρακαλώ, θα μου το πάρεις;» Πολλές φορές υποκύπτουμε από τα πολλά παρακάλια και εκπληρώνουμε την επιθυμία του, άλλες φορές απαντάμε με ένα: «Θα δούμε».
Αγοράζοντας ένα κατοικίδιο και παίρνοντάς το στο σπίτι, γνωρίζουμε πως αυτό δεν είναι κάτι απλό. Μπορεί στην αρχή το παιδί να το βιώνει σαν παιχνίδι, αλλά είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο και απαιτητικό. Το κάθε κατοικίδιο που μας συντροφεύει δεν παύει και αυτό να είναι ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται την κατάλληλη τροφή του, το νερό του και την ιατρική του φροντίδα.
Το μικρό παιδί, λόγω της απειρίας του και της ηλικίας του, δεν μπορεί να τα συνειδητοποιήσει όλα αυτά και το μόνο που ζητά είναι να περνά κοντά του ανέμελες στιγμές, τρέχοντας και παίζοντας μαζί του, ιδίως αν είναι κάποιο τετράποδο όπως πχ σκύλος, γάτα κ.α. και όλα τα άλλα τα έχει αφήσει στους άλλους όπως γονείς ή μεγαλύτερα αδέλφια.
Όπως γνωρίζουμε πολλές φορές ένα κατοικίδιο έχει θεραπευτικά οφέλη σε παιδιά που αντιμετωπίζουν διάφορα κινητικά, σωματικά ή αναπτυξιακά προβλήματα. Η συντροφιά τους τα κάνει πιο χαρούμενα και τα ωθεί να απλώσουν το χέρι για να τα χαϊδέψουν, γεμίζοντάς τα χαρά.
Τα μεγαλύτερα παιδιά, φροντίζοντάς τα, νιώθουν πιο υπεύθυνα και ωριμάζουν περισσότερο, αφού αναλαμβάνουν την πλήρη φροντίδα τους. Εκτός από το να τα πηγαίνουν βόλτα, να τα ταΐζουν και να τα πηγαίνουν στον κτηνίατρο, απολαμβάνουν την συντροφιά τους και δένονται μαζί τους.
Ακόμα πολλές φορές οι γονείς παίρνουν κάποιο κατοικίδιο σε ένα μοναχοπαίδι επειδή δεν έχει αποκτήσει ακόμα αδελφάκι. Τα ντροπαλά και τα πιο ευαίσθητα παιδιά που μεγαλώνουν με κατοικίδιο, αποκτούν περισσότερη αυτοπεποίθηση και η σχέση τους γίνεται πιο φιλική. Έτσι συνειδητοποιούν και κατανοούν το νόημα της φιλίας. Καθώς δένονται μαζί τους τα παιδιά γίνονται πιο κοινωνικά με τους ανθρώπους γύρω τους. Περνώντας πιο πολλές ώρες μαζί του, μεγαλώνει χωρίς φοβίες και ανασφάλειες.
Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που στην διάρκεια εγκυμοσύνης μιας γυναίκας, το ζευγάρι παραχωρεί τα ζώα τους σε γνωστούς και φίλους μέχρι να γεννηθεί το μωρό. Έτσι όταν γεννηθεί τα παίρνουν πίσω πάλι για να μάθει το μωρό να μεγαλώνει μαζί του και να το συντροφεύει στη ζωή του εκτός βέβαια αν το μωρό αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας η σοβαρής αλλεργίας και αναγκαστεί να το αποχωριστεί.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που παίζει ρόλο για το τι ζώο ταιριάζει σε κάθε παιδί είναι η ηλικία του. Συνήθως τα μικρότερα παιδιά καλό θα ήταν να πάρουν για αρχή κάποιο μικρό ζωάκι όπως π.χ. ένα ψαράκι, ένα χαμστεράκι κ.α., που είναι πιο εύκολα στη φροντίδα τους, ενώ τα μεγαλύτερα μπορούν να πάρουν κάποιο τετράποδο, ένα σκύλο παραδείγματος χάριν, που απαιτεί περισσότερη φροντίδα.
Κλείνοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με κατοικίδια γίνονται πιο υπεύθυνα, πιο αισιόδοξα, πιο ευτυχισμένα. Έχουν πιο γερό ανοσοποιητικό σύστημα και αρρωσταίνουν λιγότερο. Πρέπει λοιπόν να μάθουμε στα παιδιά πως τα ζώα συντροφιάς πρέπει να τα αγαπάμε, να τους φερόμαστε με τρυφερότητα και σεβασμό. Να μην ασκούμε επάνω τους καμία λεκτική ούτε σωματική βία, να τα αντιμετωπίζουμε σαν ένα μέλος της οικογένειάς μας.
