Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους

     Ἡ φιλαλληλία, ἡ φιλαδελφία, ἡ ἀλληλεγγύη καὶ ἡ ἀλληλοβοήθεια εἶναι εὐλογημένα βλαστάρια τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἀγάπης. Ἡ ἔμπρακτη ὅμως ἐφαρμογή των συχνὰ προσκρούει στὸν ἀτομικισμό μας, ἀκόμη καὶ ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Ἄλλες φορὲς ἀσκοῦνται μὲ λανθασμένο τρόπο καὶ ὄχι ἁπλῶς δὲν ἐκπληρώνουν τὸν σκοπό των ἀλλὰ συμβάλλουν καὶ στὴν δημιουργία ἀνισοτήτων.

     Ἡ φιλαλληλία, ἡ φιλαδελφία, ἡ ἀλληλεγγύη καὶ ἡ ἀλληλοβοήθεια εἶναι εὐλογημένα βλαστάρια τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἀγάπης. Ἡ ἔμπρακτη ὅμως ἐφαρμογή των συχνὰ προσκρούει στὸν ἀτομικισμό μας, ἀκόμη καὶ ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Ἄλλες φορὲς ἀσκοῦνται μὲ λανθασμένο τρόπο καὶ ὄχι ἁπλῶς δὲν ἐκπληρώνουν τὸν σκοπό των ἀλλὰ συμβάλλουν καὶ στὴν δημιουργία ἀνισοτήτων.

     Ὅταν τὰ χρήματα ἢ τὰ διάφορα ἀγαθὰ συγκεντρώνονται ὄχι μὲ ἐργασία, ἀλλὰ μὲ ἐπαιτεία ἢ ἀδικία καὶ ὄχι πρὸς κάλυψη τῶν βασικῶν ἀναγκῶν, τότε ἱκανοποιοῦνται μόνον οἱ ψυχοπαθητικὲς καὶ σωματοφθόρες ῥοπὲς μὲ δυσάρεστες γιὰ ὅλους συνέπειες.

     Τέτοιες μορφὲς εἶναι ἡ ἐπαιτικὴ ἐλεημοσύνη, ἡ ψευτοφιλανθρωπία καὶ ἡ ἐπιδεικτικὴ βοήθεια. Οἱ μορφὲς αὐτὲς καθιστοῦν τὸν μὲν δίδοντα ὑπερήφανο καὶ κομπορρήμονα, τὸν δὲ λαμβάνοντα πληγωμένο ἐπαίτη, ἐνοχλητικὸ ἄτομο, ἀχάριστο, ἐκδικητικὸ καὶ σπάταλο.

      Γι’ αὐτό, στὴν Γραφὴ φιλάνθρωπος ὀνομάζεται μόνον ὁ Θεός, γιατὶ Αὐτὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς καὶ προστάτης ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ νὰ λέγεται φιλόζῳος, φιλόθεος, φιλαλήθης, φίλαθλος κ.λπ., ἀλλά, ὄντας ὁ ἴδιος ἄνθρωπος, εἶναι μέσα σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ δὲν εἶναι φίλος τῶν ἀνθρώπων, γιατὶ δὲν εἶναι πάνω καὶ ἔξω ἀπὸ αὐτούς. Γι’ αὐτὸ στὴν Γραφὴ χρησιμοποιοῦνται οἱ ὅροι φιλάδελφος καὶ φιλάλληλος καὶ ὁ Χριστός μας μᾶς παρήγγειλε «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» καὶ οἱ πλούσιοι τοὺς φτωχούς καὶ οἱ φτωχοὶ τοὺς πλουσίους καὶ οἱ ὑγιεῖς τοὺς ἀσθενεῖς καὶ οἱ ἀσθενεῖς τοὺς ὑγιεῖς. Οὔτε καὶ ὁ ὅρος φιλόπτωχος δὲν εἶναι δόκιμος, γιατὶ δημιουργεῖ διάκριση τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας σὲ πλουσίους καὶ φτωχούς.

     Μὲ αὐτοὺς τοὺς διχαστικοὺς ὅρους παραθεωρεῖται τὸ γεγονὸς ὅτι πολλὲς φορὲς ἕνας φτωχός, ἕνας ἀδύνατος, ἕνας ἀνάπηρος, χρησιμοποιῶντας τὶς ἐναπομείνασες σ’ αὐτὸν δυνάμεις (ὅπως γράφει καὶ ὁ Λυσίας), προσφέρει στὴν κοινωνία περισσότερο καλὸ ἀπὸ πολλοὺς πλουσίους, δυνατοὺς καὶ ὑγιαίνοντες. Ἄλλωστε, στὴν ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν λαῶν ὑπάρχει ἡ σοφία κάποιων ἀναπήρων, ἡ θυσία κάποιων φτωχῶν καὶ ἡ ἀνδραγαθία κάποιου ἀδυνάτου (Ὅμηρος, Τυρταῖος, Δίδυμος Τυφλός, John Milton, Otto Grotto, Helen Keller, Taha Hussein).

     Ἑπομένως, ὀφείλομε νὰ καλλιεργοῦμε μιὰ ἀγαπητική, ἀλληλοβοηθητική, κοινωνική, φιλάδελφη καὶ φιλάλληλη συμπεριφορά, ποὺ καὶ τὰ ἐπιμέρους πρόσωπα (δίδοντα ἢ λαμβάνοντα) ὁμαλῶς ἀναπτύσσει, καὶ τὶς ψυχοπαθητικὲς ἀντενέργειες προλαμβάνει. Ἀντιθέτως, ἡ ἐλεημοσυνιακὴ καὶ ἐπαιτικὴ στάση θὰ δημιουργῇ συνεχῶς ὑπερήφανα ἢ ἐλεεινὰ ἄτομα. Ἡ κοινωνικὴ μάλιστα καλλιέργεια χρειάζεται τώρα ποὺ μέσα στὴν κρίση πολλὲς ἐνορίες πρὸς τιμήν των διοργανώνουν συσσίτια. Ἔτσι, ἀπ’ τὴν μία μεριὰ ἀρκετοὶ καλοὶ ἄνθρωποι προσφέρουν τὰ ὑλικά, ἄλλοι ἑτοιμάζουν τὰ γεύματα καὶ οἱ ἐνδεεῖς ἄνθρωποι ἀπολαμβάνουν τοὺς καρποὺς τῆς ἀγάπης.

     Παρατηρεῖται ὅμως τὸ φαινόμενο ὅτι οἱ ἐνδεεῖς, παρόλον ὅτι μποροῦν, δὲν συμβάλλουν καθόλου στὴν εὕρεση τῶν ὑλικῶν καὶ στὴν προπαρασκευὴ τῶν γευμάτων καὶ πολλὲς φορὲς μάλιστα γκρινιάζουν καὶ δυσανασχετοῦν. Ἐάν, ὅμως, ὅλοι αὐτοὶ βοηθοῦσαν τὸ κατὰ δύναμιν στὶς διάφορες δραστηριότητες τῆς ἐνορίας καὶ στὴν ἀνακούφιση τοῦ πόνου ἄλλων μελῶν τῆς γειτονιᾶς των, τότε ἡ ἐνεργοποίησή των αὐτὴ καὶ πλουσιότερα ἀποτελέσματα θὰ εἶχε στὴν πραγμάτωση τῶν συσσιτίων καὶ μεγαλύτερη ὑπευθυνότητα καὶ ἀξιοπρέπεια θὰ ἐπετυγχάνετο.

     Εἶναι καιρὸς νὰ προχωρήσωμε ἀπὸ τὸν ἁπλὸ ἑορτασμὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ της Ἀγάπης ἢ τοῦ Ἁγ. Στεφάνου καὶ τῶν ἄλλων διακόνων στὴν ἀναδιοργάνωση τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς καὶ δράσεως, ὥστε νὰ καταστῇ ἡ ἐνορία σὲ κυψέλη ἀγάπης, σὲ ἰατήριο ψυχῶν τε καὶ σωμάτων καὶ σὲ πολύανθο βλαστὸ φιλαλληλίας καὶ φιλαδελφίας.

     Ἔχει ἤδη ἀποσταλῆ ἀπὸ τὶς ΕΠΑΛΞΕΙΣ σχετικὸ ἔγγραφο πρὸς τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο. Μέχρις ὅτου ὅμως ἡ ποιμαντορία τῆς Ἐκκλησίας εὐθυγραμμιστῇ πρὸς τὴν ἀγαπητικὴ παράδοση τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας, καλὸ θὰ εἶναι καὶ ἐμεῖς, οἱ ἐπὶ μέρους πιστοί, νὰ ἐνσαρκώνωμε συνεχῶς τὸ φιλάλληλο καὶ φιλάδελφο πνεῦμα τῆς πίστεώς μας πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ὠφέλεια ὅλων.

Β.Τ.