Χαλεπὸν τὸ φυλάξαι τὰ ἀγαθά
Ἔχομε καὶ ἄλλες φορὲς τονίσει, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ὅτι ὁ Ἑλληνισμός, ὡς συνεχὴς ἐνατένιση τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸ φῶς καὶ ὡς ἀέναη ζήτηση τοῦ ὁσίου, τοῦ ἀληθοῦς, τοῦ δικαίου καὶ τοῦ ὡραίου πορεύεται πάντοτε στὸν χῶρο καὶ στὸν χρόνο, δημιουργεῖ ἔργα πολιτισμοῦ, ἀνθρωπισμοῦ καὶ προόδου καὶ ταυτοχρόνως ἀγωνίζεται γιὰ τὴν προάσπιση καὶ διατήρηση τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν ἔναντι κάθε ἐσωτερικοῦ καὶ ἐξωτερικοῦ ἐχθροῦ.
Οἱ δυὸ αὐτὲς προσπάθειες, ἡ δημιουργία δηλαδὴ τῶν πολιτιστικῶν ἀγαθῶν καὶ ἡ προάσπισή των, χρειάζεται νὰ συνυπάρχουν, γιατὶ διαφορετικὰ τὰ δημιουργημένα ἀγαθὰ καταστρέφονται ποικιλοτρόπως. Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι π.χ. δημιουργοῦσαν Παρθενῶνες, διοργάνωναν ἀθλητικοὺς ἀγῶνες, παρουσίαζαν ἀπαράμιλλα θεατρικὰ ἔργα ἀλλὰ ταυτοχρόνως προμαχοῦσαν ὅλου τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὸν Μαραθῶνα, φύλαγαν Θερμοπῦλες, θριάμβευαν στὴν Σαλαμῖνα κ.λπ.
Τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ οἱ Ἕλληνες στὰ χρόνια τοῦ Βυζαντίου. Ἀνήγειραν Ἁγίες Σοφίες, ἵδρυαν Πανεπιστήμια καὶ ὠργάνωναν κοινωνικὴ πρόνοια ἀλλὰ ταυτοχρόνως ναυπηγοῦσαν καὶ τοὺς ἀνίκητους δρόμωνες, χρησιμοποιοῦσαν τὸ ὑγρὸ πῦρ καὶ προάσπιζαν ὅλη τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὰ βαρβαρικὰ στίφη. Τὸ ἴδιο ἔπρατταν καὶ οἱ πατέρες μας κατὰ τοὺς ἐθνικοαπελευθερωτικοὺς ἀγῶνες. Πολεμοῦσαν γιὰ λευτεριὰ καὶ ταυτοχρόνως προάσπιζαν τοὺς ἐθνικοὺς θησαυρούς, σύμφωνα μὲ τὸν ἀρχαῖο παιᾶνα: «Ἶτε παῖδες Ἑλλήνων·….
Ὅσες φορές, ὅμως, δὲν συνυπῆρχαν οἱ δύο αὐτὲς προσπάθειες, ἡ δημιουργία δηλαδὴ ἀγαθῶν καὶ ἡ προάσπισή των, εἴχαμε καταστροφές, ὅπως στὰ μέσα τοῦ 2ου π.Χ. αἰῶνος μὲ τὴν Ῥωμαιοκρατία, τὸ 1204 μὲ τὴν διαμάχη τῶν ἀδελφοκτόνων Ἀγγέλων, τὸ 1453 μὲ τὶς ἐσωτερικὲς διαμάχες καὶ τὴν ἀπεμπόληση τῶν θησαυρῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ 1922 μὲ τὸ γνωστὸ ἀδελφοφάγωμα καὶ τὸ 1946-49 μὲ τὸν καταστρεπτικὸ ἐμφύλιο, ὅταν Ἕλληνες κατέστρεφαν τὴν Ἑλλάδα γιὰ ξένα συμφέροντα.
Τὸ ἴδιο κακὸ κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ πράττομε καὶ ἐμεῖς σήμερα, ὅταν, παρὰ τὴν καύχηση καὶ τὴν ὑπερηφάνεια γιὰ τὴν ἑλληνικότητά μας, ζοῦμε στὴν καθημερινή μας ζωὴ καὶ στὴν ἐν γένει πολιτεία μας πράττοντες πολλὲς φορὲς τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ πολιτεία τοῦ ὀρθοδόξου Ἕλληνος, ὅταν π.χ. ἀντὶ γιὰ ὁσιότητα ἔχουμε ἁμαρτωλότητα, ἀντὶ γιὰ ἀλήθεια ψέμα, ἀντὶ γιὰ δικαιοσύνη ἄδικη συμπεριφορά, ἀντὶ γιὰ ὡραιότητα ἐξαλλοσύνη, ἀντὶ γιὰ φιλελεύθερη σκέψη καὶ δράση δουλοπρέπεια καὶ ξενοδουλεία, ἀντὶ γιὰ συνεργασία φιλαυτία, ἀντὶ γιὰ δημοκρατικὴ συμπεριφορὰ αὐταρχισμό, ἀντὶ γιὰ κοινωνικότητα ἀτομοκρατία.
Φαίνεται ὅτι οἱ νεοέλληνες λησμονήσαμε τὸν λόγο τοῦ Κυρίου μας «Ἐὰν ὁ Υἱὸς ἐλευθερώσῃ ὑμᾶς, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε» (Ἰωάν., 8, 36) καὶ γι’ αὐτὸ ἔχουμε ὑποδουλωθῆ σὲ πλῆθος μικρὰ καὶ μεγάλα πάθη καὶ σὲ δεσμεύσεις, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν ἤμαστε ἱκανοὶ νὰ προβάλλωμε καμμία ἀντίσταση στὰ ταξίματα τῶν διαφόρων ἐπιτηδείων καὶ νὰ ἤμαστε εὐάλωτοι στὶς παραπλανητικὲς προτάσεις τῶν ὕπουλων καὶ ἐκμεταλλευτικῶν κυκλωμάτων.
Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο, ἡ προσπάθεια πρὸς συνεργασία τῶν ὑγιῶν δυνάμεων τοῦ τόπου, ὁμάδων καὶ προσώπων, γιὰ τὸ καλὸ ὅλων μας προσκρούει ἀκριβῶς στὶς ποικίλες δεσμεύσεις καὶ ἐξαρτήσεις μας.
Δὲν ἔχομε ὅμως ἄλλα περιθώρια. Ὅσοι ἀγαπᾶμε τὴν γλυκυτάτη πατρίδα μας καὶ σεβόμαστε τοὺς πνευματικούς, πολιτισμικοὺς καὶ κοινωνικοὺς θησαυρούς μας (Ὀρθοδοξία, ὀρθοζωΐα, ὀρθοπραξία), ὀφείλομε νὰ ἀγωνιζώμαστε οἱ ἴδιοι γιὰ τὴν ἀπεξάρτησή μας ἀπὸ κάθε ἰδεολόγημα, πάθος καὶ μωροφιλοδοξία, καὶ παράλληλα νὰ συνεργαζώμαστε μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀδελφούς, ποὺ κάνουν τὸν ἴδιο ἀγῶνα, γιὰ τὴν διαφύλαξη τῶν πολύτιμων αὐτῶν θησαυρῶν.
Ἄς εὐχώμαστε καὶ ἂς προσευχώμαστε, ἐπίσης, τὸ πνεῦμα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1940-1941, ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν δική μας ἐλευθερία, νὰ μᾶς ἐμπνέῃ καὶ νὰ μᾶς φωτίζη νὰ ἀναθεωρήσωμε ἐπὶ τέλους τὴν μέχρι τώρα ἀνθελληνικὴ καὶ ἀντορθόδοξη στάση μας, νὰ ἀναβαπτιστοῦμε στὰ νάματα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ συνεργαστοῦμε ὅλοι μαζὶ γιὰ τὴν προστασία ἀπὸ κάθε ἐξωτερικὸ ἢ ἐσωτερικὸ ἐχθρό, ἐφ’ ὅσον «τὸ φυλάξαι τὰ ἀγαθὰ χαλεπώτερόν ἐστι τοῦ κτήσασθαι». Ἀμήν! Γένοιτο!
†Β. Τσούπρας
