Νὰ γίνουμε κοινωνία προσώπων

Ὁ ὅρος «κοινωνία» καὶ κατὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ κατὰ τὴν Ὀρθοδοξία σημαίνει συνύπαρξη σκεπτομένων καὶ μάλιστα συσκεπτομένων προσώπων μὲ κοινοὺς σκοποὺς καὶ κοινὰ ἐνδιαφέροντα καὶ συμφέροντα. Ἡ διαφορετικότητα τῶν ἐπὶ μέρους γνωρισμάτων καὶ στόχων τῶν ἐπί μέρους προσώπων δὲν βλάπτει τὸν κοινὸ σκοπὸ ἀλλὰ τὸν ποικίλλει καὶ τὸν ἐμπλουτίζει. Κοινὸς δὲ σκοπὸς ὅλων, προσώπων καὶ κοινωνίας, εἶναι ὄχι μόνο τὸ ζῆν καὶ τὸ εὖ ζῆν ἀλλὰ τὸ ἀεὶ ζῆν καὶ μάλιστα κοινῶς ἀεὶ ζῆν στὴν καινὴ πολιτεία τοῦ Χριστοῦ.

Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ὑπάρχει σύμπνοια καὶ συνεργασία καὶ κοινοὶ ἀγῶνες τῶν πιστῶν σημαίνει ὅτι οὔτε καὶ οἱ πιστοὶ εἴμαστε ἑλληνοορθόδοξα πρόσωπα ἀλλὰ ζοῦμε καὶ πορευόμαστε εἴτε ὡς ἄτομα εἴτε ὡς μᾶζα, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς ἄλλους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι, δὲν μποροῦμε νὰ συμπορευτοῦμε, νὰ συνεργαστοῦμε καὶ νὰ διεκδικήσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὰ ἐθνικὰ καὶ κοινωνικά μας δίκαια, τὰ ὁποῖα καταπατοῦνται ἀπὸ τὰ διεθνῆ ἐκμεταλλευτικὰ κυκλώματα καὶ τὰ ντόπια ὄργανά των.

Ἑπομένως, γιὰ νὰ βροῦμε τὸν λησμονημένο μας σκοπό, πρέπει κατ’ ἀρχὰς ὅλοι μας, ναὶ ὅλοι μας, νὰ γίνωμε ἐλεύθερα πρόσωπα μὲ ὀρθόδοξη πίστη, ζωὴ καὶ πολιτεία, «…σωφρόνως, δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν» (Τίτ., β’ 12).

Μόνον ἐὰν ὁ καθένας μας κοινωνήσει διὰ τῶν μυστηρίων, τῆς προσευχῆς καὶ τῶν ἔργων μὲ τὸν ἐν Τριάδι Θεὸ τῆς ἀγάπης θὰ γίνῃ ἐλεύθερο πρόσωπο, θὰ βιώσῃ τὸ κοινοτικὸ πνεῦμα καὶ θὰ ἐργαστῇ καὶ μάλιστα θὰ συνεργαστῆ γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ τὴν κοινὴ σωτηρία. Γένοιτο!

†Β. Τσούπρας