Κύπρος, ἡ ἀεὶ Ἑλλάς

Τρία εἶναι, κυρίως, τὰ ἰδιαίτερα στοιχεῖα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ:

• Ἡ ἑνότητα μέσα ἀπὸ τὴν πολυμέρεια.
• Τὸ βάθος τῆς ψυχῆς, ἡ ἁπλότητα καὶ τὸ ἀνοιχτόκαρδο τοῦ χαρακτῆρα τῶν Κυπρίων, καί
• Ἡ ἀντοχὴ στὶς πολυποίκιλες ταλαιπωρίες καὶ στὴν μακραίωνη σκλαβιά.

Ἄλλωστε, τὰ τρία αὐτὰ στοιχεῖα εἶναι τὰ συνθετικὰ στοιχεῖα τῆς ἑνιαίας ψυχῆς τοῦ Ἕλληνα. Ἀκριβῶς, λοιπόν, γι’ αὐτὴν τὴν φυσικὴ καὶ πνευματική της ὀμορφιὰ ἡ Κύπρος, ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια μέχρι σήμερα, ἔγινε στόχος ὅλων τῶν κοντινῶν καὶ μακρινῶν ἁρπακτικῶν θηρίων, τὰ ὁποῖα προσπάθησαν νὰ καταστρέψουν τὴν ὡραιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ κυπριακοῦ τοπίου, νὰ πληγώσουν τὴν καρδιὰ τοῦ κάθε Κυπρίου, νὰ ἀλλοτριώσουν τὸν γνήσιο ἑλληνικὸ χαρακτῆρα καὶ νὰ πλήξουν τὴν ἑνότητα, γιὰ νὰ χαθῇ ὁ Ἑλληνισμός.

Τὴν κοιτίδα αὐτὴν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καὶ μάλιστα τοῦ πρωτοελληνικοῦ, ἀποφάσισε νὰ συμπεριλάβη στὰ πλοκάμια του τὸ ὑπερκράτος «Λεβιάθαν», χρησιμοποιῶντας τοὺς Ἑλλαδίτες τοποτηρητὲς τῶν συμφερόντων του, ὡς ἐπίσης καὶ τὰ ἀπομεινάρια τοῦ ἐπεκτατικοῦ τουρκομογγολικοῦ θηρίου, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ μισέλληνα σοσιαλιστῆ Ἐρτσεβίτ.

Ἔτσι, στὶς 15 Ἰουλίου 1974 συντελεῖται ἡ ἀνατροπὴ τοῦ νομίμου προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, ἀπὸ τὰ ὄργανα τοῦ θηρίου, τοὺς στρατοκράτες τῶν Ἀθηνῶν, καὶ πέντε μέρες ἀργότερα, στὶς 20 Ἰουλίου, ἀρχίζει ἡ εἰσβολὴ τῶν στρατευμάτων τοῦ Ἀττίλα, ποὺ ὁλοκληρώνεται στὰ μέσα τοῦ Αὐγούστου, μὲ ἀποτέλεσμα τὸν διχασμὸ τοῦ νησιοῦ, τὴν ὑπαγωγὴ σὲ τουρκικὴ κατοχὴ τοῦ 38% τοῦ κυπριακοῦ ἐδάφους, χιλιάδες πρόσφυγες, καταστροφὲς καὶ λεηλασίες καὶ πάνω ἀπὸ χιλίους ἀγνοουμένους.

Ἡ τελευταία αὐτὴ συμφορὰ τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία δὲν προκλήθηκε μόνον ἀπὸ τὴν εἰσβολή του Ἀττίλα ἀλλὰ προπαντὸς ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ «Λεβιάθαν», χτύπησε τὴν ἴδια τήν καρδιὰ τῆς Κύπρου, τὴν ῥάγισε, τὴν μάτωσε καὶ κοντεύει νὰ τὴν σκοτώση. Δὲν εἶναι μόνον ἡ διχοτόμηση, ἡ ξένη κατοχή, οἱ ταπεινώσεις καὶ ἡ ταλαιπωρία ἀλλὰ κυρίως ἡ ἐπιχειρούμενη ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς κυπριακῆς ψυχῆς.

Τὸ ἐρώτημα εἶναι: Τί θὰ κάνουν οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι; Θὰ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμα τῶν ἑλλαδιτῶν καλαμαράδων καὶ θὰ συμβιβαστοῦν μὲ τὴν νέα τάξη καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση τοῦ «Λεβιάθαν» ἢ θὰ συνεχίσουν τὴν μυριόχρονη φωτεινὴ παράδοση καὶ θὰ ἐπιβεβαιώσουν ὅτι τὸ ἐνάλιο ἄστρο, ἡ ἀφροδίσια καλλονή, ἡ μαρτυρικὴ Κύπρος ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀεὶ Ἑλλάς;

διασκευὴ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Βασιλείου Τσούπρα, «Κύπρος, ἡ ἀεὶ Ἑλλάς», Ἀθήνα 2004.