Ἡ καινὴ Πολιτεία
«Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ σταυρῷ ἑκουσίως τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ὁ Θεός.»
ψάλλομε, συνεχῶς, σχεδὸν σὲ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ τιμᾶται ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ὅπως κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Μὲ τὸ ὑπέροχο, μάλιστα, Ἀπολυτίκιο τοῦ Σταυροῦ, τὸ πασίγνωστο «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου…», παρακαλοῦμε τὸν Βασιλιὰ καὶ Σωτῆρα Χριστὸ καὶ τοῦ λέμε «…καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα». Μὲ αὐτὲς καὶ μὲ ἄλλες παρεμφερεῖς προσευχὲς ἐκφράζομε τὴν πίστη μας ὅτι ὁ Χριστός μας, μὲ τὸν Σταυρό Του, σώζει καὶ ἀναγεννάει τὸν ἄνθρωπο καὶ ὡς πρόσωπο ἀλλὰ καὶ ὡς κοινωνία προσώπων, ὡς πολιτεία, μέσα στὴν καινή Του κτίση.
Βεβαίως, ὁ δομήτορας καὶ ἀναγεννητὴς τῶν ὅλων προστατεύει πάντοτε τὴν καινή Του πολιτεία, τὴν θεία Του Βασιλεία, τὴν πόλη τὴν ἐπάνω ὄρους κειμένη, τὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, τὸν οἶκο τὸν ἅγιο, τὸν λύχνο τὸν φαεινό, τὸ πόλισμα τῆς δικαιοσύνης, τὴν νύμφη τὴν ὡραία, γιατὶ Αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ὁ Πολιστής, ὁ Γεννήτορας, ὁ Κοσμήτορας καὶ ὁ Σωτήρας της. Τὴν γέννησε ἀπὸ τὴν ἁγία πλευρά Του, τὴν ἡμέρα τῆς Σταυρώσεώς Του, τὴν καθαρίζει καὶ τὴν ἁγιάζει συνεχῶς μὲ τὸ ὕδωρ καὶ μὲ τὸ αἷμα Του, τὴν τρέφει μὲ τὸ ἀδαπάνητο καὶ ζωηφόρο σῶμα Του, τὴν στηρίζει μὲ τὴν χάρη Του, τὴν περιφρουρεῖ μὲ τὴν δύναμή Του, τὴν φωτίζει καὶ τὴν καθοδηγεῖ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τὴν βοηθάει νὰ βιώνῃ πάνω στὴν γῆ τὴν ζωὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν ζωὴ τῆς χρηστότητος, τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης, προετοιμάζοντάς την νὰ συνεχίσῃ αὐτὴν τὴν ζωὴ πάντοτε μαζί Του στὴν αἰώνια Βασιλεία Του.
Ὁ Χριστός μας, ὡς Πολιστὴς καὶ Σωτήρας τῆς καινῆς Του πολιτείας, προσφέρεται σὲ ὅλους καὶ καλεῖ ὅλους νὰ εἰσέλθουν σὲ αὐτήν, γιὰ νὰ λάβουν χάρη, χαρὰ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἅγια δῶρα Του: «…πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»(Α’ Τιμ. β’, 4). Θέλει καὶ ὅλες οἱ ἐπιμέρους κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων πάνω στὴν γῆ, ἀνεξαρτήτως χρώματος, φυλῆς καὶ γλώσσας, νὰ ἐκχριστιανιστοῦν, νὰ ἀναγεννηθοῦν, νὰ ἡμερέψουν, νὰ εἰρηνεύσουν, νὰ ἀλληλοαγαπηθοῦν καὶ νὰ ἀποτελέσουν μία πολύεδρη κοινὴ πολιτεία, μία ποίμνη. Σὲ αὐτὴν τὴν σωτήρια ποίμνη μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ ὅλες οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες νὰ εἰσέλθουν, ἀρκεῖ νὰ δεχτοῦν τὸν Χριστὸ ὡς Βασιλιὰ καὶ Σωτῆρα των καὶ νὰ θέσουν ὡς σκοπὸ τὴν βίωση τῆς ἀγαπητικῆς ζωῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τὴν εἴσοδό των στὴν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ εἴσοδος στὴν πολιτεία τοῦ Χριστοῦ, στὴν Ἐκκλησία Του, γίνεται μὲ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως, τὸ Βάπτισμα καὶ τὸ Χρίσμα. Ἡ παραμονὴ καὶ ἡ πρόοδος ἐξασφαλίζεται μὲ τὴν Θεία Κοινωνία, τὰ ἄλλα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴν βίωση τῆς σταυρικῆς καὶ ἀγαπητικῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Βεβαίως, τὴν προκοπὴ στὴν πνευματικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ τὴν ἐνισχύει καὶ τὴν καθοδηγεῖ ἡ χάρη καὶ ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε ὅλοι νὰ καταντήσωμε στὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ, στὴν οὐράνια Βασιλεία Του.
Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς μᾶς δίδαξε νὰ παρακαλοῦμε τὸν κοινό μας Πατέρα: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου» (Ματθ. στ’, 10), ὥστε νὰ γίνῃ καὶ στὴν γῆ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως γίνεται στὸν οὐρανό. Ὅπως, δηλαδή, στὴν Βασιλεία τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπάρχει ἀγαπητική, εἰρηνικὴ καὶ δίκαιη ζωὴ καὶ πολιτεία καὶ ὅπως οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι ἐκτελοῦν πρόθυμα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ συμμορφώνουν τὴν ζωὴ καὶ τὴν πολιτεία των σύμφωνα μὲ τὸ σωτήριο θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἐπικρατῇ καὶ ἀνάμεσά των ἡ δικαιοσύνη, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη, μὲ τελικὸ σκοπὸ τὴν εἴσοδο ὅλων στὴν οὐράνια Βασιλεία.
Βεβαίως, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὡς συνεχὴς παρουσία καὶ ἀδιάλειπτη ἀγάπη τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι ἀτελεύτητη καὶ ἀναλλοίωτη καὶ δὲν ἐξαρτᾶται, οὔτε ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὸ ἐὰν οἱ ἄνθρωποι τὴν ἀποδεχτοῦν ἢ ὄχι. Ἐπειδή, ὅμως, ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ τὸν καταστήσῃ μέτοχο τῆς ἀγάπης Του καὶ κοινωνὸ τῆς ἀνέσπερης βασιλείας Του, δὲν τὸν ἄφησε στὴν πτώση καὶ στὴν μακραίωνη ταλαιπωρία του ἀλλὰ ἵδρυσε, μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου Του, τὴν Ἐκκλησία, τὴν καινὴ Πολιτεία Του ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς δῶρο σωτηρίας πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Ἡ κοινὴ καὶ καινή, λοιπόν, πολιτεία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός, ἡ Σταυροπολιτεία, εἶναι ὁ χῶρος ὅπου ἡ Θεία Χάρη ἀναγεννᾶ τὸν ἄνθρωπο ὡς πρόσωπο καὶ ὡς κοινωνία καὶ τὸν βοηθάει νὰ ζῇ ἐνάρετη ζωή, νὰ καρποφορῇ ἔργα ἀγάπης καὶ νὰ εἰσέλθῃ στὴν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδή, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος καὶ ὡς πρόσωπο καὶ ὡς κοινωνία πέφτει συνεχῶς σὲ σφάλματα καὶ κινδυνεύει νὰ σταματήσῃ τὸν ἀγῶνα γιὰ βίωση τῆς ζωῆς καὶ πολιτείας τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀποκοπῇ ἀπὸ τὴν θεία τροφοδοσία καὶ τὴν σωστικὴ χάρη, ὁ Βασιλιάς μας Χριστὸς τοῦ χάρισε τὴν μετάνοια γιὰ συνεχῆ ἐπάνοδο στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἐπανένωση μὲ τὴν χάρη Του καὶ ἐπαναποκατάστασή του στὴν σταυροαναστάσιμη σωστικὴ πορεία μέσα στὴν Σταυροπολιτεία Του.
Εἶναι δὲ παρήγορο καὶ ἐνθαρρυντικὸ γιὰ ὅλους ὅτι ἀπὸ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας βλάστησαν πολλὰ δέντρα τῆς ἀρετῆς καὶ γέμισαν ἀπὸ καρποὺς ἀγάπης καὶ φιλαλληλίας. Ἔτσι, ὅλοι μαζὶ ζοῦν μέσα στὴν σωτήρια χαρὰ τῆς Χριστοπολιτείας, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ συνεχῶς ἀγωνίζονται, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ σκοντάφτουν, πέφτουν, μετανοοῦν καὶ ἐπανέρχονται, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ πενθοῦν γιὰ τὴν ἀκηδία των. Γιὰ ὅλους ὑπάρχει χῶρος χάρη στὴν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν ἀστείρευτη χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!
Β. Τσούπρας
