«Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες…»

«Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαία καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. α’ 8)

προέτρεψε ὁ Κύριος τοὺς μαθητές Του. Τοὺς εἶπε, δηλαδή, νὰ φέρουν μὲ λόγο καὶ μὲ πράξη τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας σὲ ὅλο τὸν κόσμο, σ’ ὅλες τὶς φυλὲς μέχρι τὰ πέρατα τῆς γῆς.

Ἡ ἀληθινή, ὅμως, αὐτὴ μαρτυρία τῶν Ἀποστόλων τοὺς ἔφερε σὲ σύγκρουση μὲ τὸν κόσμο τοῦ ψεύδους, τῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἐκμεταλλεύσεως, μὲ πρώτους καὶ καλύτερους τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ ἑβραϊκοῦ θρησκευτικοῦ κατεστημένου καὶ τοὺς ἀντιπροσώπους τῆς ῥωμαϊκῆς αὐταρχικῆς αὐτοκρατορίας.

Ἔτσι, ξεκίνησαν οἱ διωγμοί, τὰ βασανιστήρια καὶ τὰ πάσης φύσεως μαρτύρια, όπως εἶχε προείπει ὁ Χριστός: «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰωάν., ιε’ 20). Ἀλλὰ προσέθεσε καὶ τό: «Θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν., ιστ’ 33). Ἔτσι, ὅσο περισσότερο ηὔξαναν τὰ βασανιστήρια, οἱ διώξεις καὶ τὰ μαρτύρια, ἄλλο τόσο ηὔξαναν καὶ οἱ μάρτυρες τῆς ὀρθῆς πίστεως, ζωῆς καὶ πολιτείας τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν, μάλιστα, τόσο ζωντανὴ καὶ ἀληθινὴ ἡ μαρτυρία των, ὥστε ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ δήμιοί των, βλέποντες τὸ ἄκαμπτο φρόνημα τῶν μαρτύρων, μεταστρέφονταν στὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ συμμαρτυροῦσαν μὲ τοὺς ἁγίους Μάρτυρες!

Μὲ τὸ σταμάτημα, ὅμως, τῶν πολλῶν διωγμῶν οἱ χριστιανοὶ φαίνεται ὅτι χαλάρωσαν αὐτὴν τὴν ζωντανὴ μαρτυρία, ἰδιαιτέρως ὡς πρὸς τὸν τρόπο ζωῆς καὶ πολιτείας. Ὅσοι βεβαίως διάλεξαν τὴν ἐξώκοσμη ζωὴ καὶ πολιτεία τοῦ μοναχισμοῦ, αὐτοὶ συνέχιζαν νὰ φέρουν ζωντανὴ τὴν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνον στὸν τόπο τῆς ἀσκήσεως ἀλλὰ καὶ στὴν ἐν κόσμῳ Ἐκκλησία.

Ὁ πολὺς ὅμως λαός, σιγὰ σιγά, ζῶν συνεχῶς μέσα σὲ ἐθνικοκοινωνικὲς περιπέτειες -λατινοκρατία, τουρκοκρατία, μασσονοκρατία, ἀθεία-, λησμόνησε τὴν ζωντανὴ αὐτὴν μαρτυρία, ἀκολούθησε ξένα πρότυπα καὶ ξένες ἰδεολογίες, ἀλλοιώθηκε καὶ κατήντησε στὶς ἡμέρες μας ὄχι μόνον θύμα τῶν ἐκμεταλλευτῶν ἀλλὰ πολλὲς φορὲς καὶ συνεργάτης των.

Μὲ τὴν ψῆφο μας, ἄλλωστε, δὲν μᾶς κυβερνοῦν ἐπὶ δεκαετίες τώρα πολιτικοὶ ξένοι καὶ ἐνάντιοι πρὸς τὶς ἑλληνοορθόδοξες κοινωνικὲς παραδόσεις;

Χρειάζεται, ἑπομένως, ἐπανασύνδεση ὅλων τῶν πιστῶν μὲ τὴν μαρτυρικὴ πορεία τῶν Ἁγίων. Αὐτὸς ὁ μήνας, μάλιστα, ὁ Ἰούλιος, εἶναι γεμᾶτος ἀπὸ μνῆμες ἁγίων μαρτύρων καὶ μάλιστα γυναικῶν μαρτύρων, ποὺ ἵστανται ἐνώπιόν μας καὶ μᾶς προσκαλοῦν νὰ ἀφήσωμε τὸν φόβο καὶ τὴν συμφεροντολογία καὶ νὰ ἀκολουθήσωμε τὸ φωτεινό των παράδειγμα, γιὰ νὰ ἔχωμε ἐλπίδα ζωῆς, προόδου καὶ σωτηρίας.

Εἶναι, βεβαίως, εὔλογο νὰ φοβᾶται κάποιος ὅτι, ἐὰν δείξωμε καὶ ἐμεῖς ζωντανὴ μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ μας, θὰ ἀρχίσουν καὶ πάλι τὰ βασανιστήρια καὶ τὰ κάθε εἴδους μαρτύρια. Ὅταν, ὅμως, ξέρει κανεὶς ὅτι μὲ τὰ μαρτύρια δυναμώνει ἡ μαρτυρία καὶ μὲ τὸν Σταυρὸ ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση, τότε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ, ἀντὶ νὰ ψευτοζῇ μέσα στὴν ἀτιμία, στὸν ἐμπαιγμὸ καὶ στὸν ἐξευτελισμὸ τῶν πάντων, νὰ ἀποφασίσῃ, ζῶν ὁ ἴδιος τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ πολιτεία, νὰ ἀγωνιστῇ γιὰ τὴν γενικὴ βίωση, διάδοση καὶ ἐπικράτηση τῆς ἐν Χριστῷ δικαιοσύνης, παρὰ τὶς τόσες δυσκολίες.

Ἡ μαρτυρία, βεβαίως, φέρνει μαρτύρια ἀλλὰ καὶ τὰ μαρτύρια δυναμώνουν τὴν μαρτυρία καὶ λαμπρύνουν τοὺς μάρτυρες πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ βοήθεια τῶν ἀνθρώπων.

†Β. Τσούπρας