Ἄρθρα Ἐφημερίδας
Ὅσα ἄρθρα δημοσιεύονται μεμονωμένα θὰ τὰ βρίσκετε ἐδώ.
-
Ἀεὶ ἀγωνίζεσθαι (κύριο ἄρθρο Ὀκτωβρίου 2023)
Ἡ ἐφετεινὴ ἐπέτειος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, τοῦ ἡρωϊκοῦ «Ὄχι» καὶ τῶν ἡρωϊκῶν κατορθωμάτων τῶν προγόνων μας ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βρίσκει τὴν ἀνθρωπότητα πάλι σὲ γενικὴ ἀνησυχία, σὲ μεγάλη ἀγωνία, σὲ παρατεταμένο φόβο πολέμου.
-
Ἡ καινὴ Πολιτεία
«Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ σταυρῷ ἑκουσίως τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ὁ Θεός.» ψάλλομε, συνεχῶς, σχεδὸν σὲ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ τιμᾶται ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ὅπως κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Μὲ τὸ ὑπέροχο, μάλιστα, Ἀπολυτίκιο τοῦ Σταυροῦ, τὸ πασίγνωστο «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου…», παρακαλοῦμε τὸν Βασιλιὰ καὶ Σωτῆρα Χριστὸ καὶ τοῦ λέμε «…καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα». Μὲ αὐτὲς καὶ μὲ ἄλλες παρεμφερεῖς προσευχὲς ἐκφράζομε τὴν πίστη μας ὅτι ὁ Χριστός μας, μὲ τὸν Σταυρό Του, σώζει καὶ ἀναγεννάει τὸν ἄνθρωπο καὶ ὡς πρόσωπο ἀλλὰ καὶ ὡς κοινωνία προσώπων, ὡς πολιτεία,…
-
Γιατί κοινότητες;
Στὸ προηγούμενο φύλλο, περιγράφοντες τὴν δράση τῶν Ἀποστόλων καὶ τὴν ζωὴ τῶν πρώτων Χριστιανῶν, ἀναφέραμε τὴν σπουδαιότητα ποὺ εἶχαν οἱ κοινότητες ἀγάπης. Πράγματι, σὲ αὐτὲς βιωνόταν σὲ συγκεκριμένο τόπο καὶ χρόνο ἡ ζωὴ καὶ ἡ πολιτεία τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὥστε καὶ τὰ ἐπὶ μέρους πρόσωπα ἐμιμοῦντο τὰ πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ μάλιστα τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, καὶ κάθε τοπικὴ ἐκκλησία ἐμιμεῖτο καὶ ἀκολουθοῦσε τὴν ἑνότητα καὶ τὴν κοινὴ δράση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Βεβαίως, ἡ διατήρηση αὐτῆς τῆς ἑνότητος δὲν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση. Γι’ αὐτό, ἀπὸ τὰ πρῶτα ἤδη ἔτη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς ἐκκλησίας, ὑπῆρξαν διαμάχες καὶ αἱρέσεις καὶ σχίσματα. Ἤδη ὁ γύρω κόσμος κατασπαρασσόταν ἀπὸ διενέξεις καὶ πολέμους. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, ὡς κοινότητα ἀγάπης, πλὴν τῶν ἄλλων, συνέβαλε…
-
Κοινότητες ἀγάπης (Κύριο ἄρθρο Μαΐου)
Χριστὸς ἀνέστη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες! Χριστὸς ἀνέστη καὶ τότε καὶ τώρα καὶ πάντοτε. Ὁ Σωτήρας μας καὶ μόνος Βασιλιάς μας Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο καὶ σταυρώθηκε ἀπὸ λυτρωτικὴ φιλαδελφία καὶ ἀνέστη μὲ ἐνεργητικὴ ἀγάπη...
-
«Ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν»
Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἰσήλθαμε καὶ ἐφέτος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, στὴν κατανυκτικὴ περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἤδη «τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται καὶ οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθωμεν».
-
Παιδίον νέον (Κύριο Ἄρθρο Δεκεμβρίου)
«Παιδίον, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, παιδίον νέον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν»﮲ διὸ καὶ Ἄγγελοι ὑμνοῦσι, ποιμένες ἀγραυλοῦσι καὶ μάγοι δῶρα προσφέρουσι, χρυσὸν ὡς βασιλέα, σμύρνα ὡς ἄνθρωπον καὶ λίβανον ὡς Θεόν. Ἐπιδοθὲν δὲ ὡς βρέφος τῷ πρεσβύτῃ Συμεὼν ἐγνώσθη ὑπ’ αὐτοῦ ὡς Θεὸς τέλειος καὶ Σωτὴρ γένους ἀνθρωπίνου ἰσχυρός. Διασωθεὶς δὲ ὁ θεόπαις οὗτος ἐκ τῆς μανίας παιδοκτόνων καὶ παιδοφθόρων καὶ πρόσφυξ εἰς Αἴγυπτον γενόμενος ἰδοὺ ἐν τῷ Ναῷ τῶν Ἱεροσολύμων ἔστη καὶ τῇ σοφίᾳ καὶ ταῖς γνώσεσι Αὐτοῦ τοὺς πάντας κατέπληττε. Προκόπτων δ’ ἅμα τῇ ἡλικία καὶ τῇ παιδείᾳ παρὰ Θεῷ καὶ παρ’ ἀνθρώποις ἀφίκετο ἐν Ἰορδάνῃ, ἵνα ἀκουστῇ ἡ μαρτυρία παρὰ τοῦ Πατρός: «Οὗτος ἐστὶν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα» (Ματθ., γ’ 17). Μαρτυρούμενος οὖν ὑπὸ…
-
Τὸν νοῦ μας στὰ παιδιά (κύριο ἄρθρο στὸ φύλλο Νοεμβρίου 2022)
Ἀστέρια ὁλόφωτα, ἄνθη μυρίπνοα, καὶ ἀηδόνια γλυκόλαλα εἶναι τὰ παιδιὰ μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Αὐτὰ μᾶς δίνουν χαρά, κουράγιο καὶ δύναμη γιὰ τὴν συνέχιση τῆς ζωῆς. Βεβαίως, οἱ μητέρες πονοῦν καὶ κουράζονται, γιὰ νὰ τὰ γεννήσουν, νὰ τὰ θηλάσουν, νὰ τὰ μεγαλώσουν. Τὸ ἴδιο, ἐπίσης, κουράζονται καὶ οἱ πατέρες, γιὰ νὰ τοὺς ἐξασφαλίσουν μία ὑποφερτὴ ζωὴ καὶ κάποια ἀξιοπρεπῆ ἀποκατάσταση. Ἀλλὰ καὶ οἱ διδάσκαλοι μοχθοῦν, ὄχι μόνο γιὰ νὰ προσφέρουν στὰ παιδιὰ γνώσεις καὶ ἐμπειρίες, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς καλλιεργήσουν τὸν χαρακτῆρα καὶ νὰ τὰ καταστήσουν ὑγιεῖς καὶ ὑπεύθυνους πολίτες, χρήσιμους στὸν ἑαυτό τους καὶ στὴν κοινωνία, ὥστε νὰ ἀποβοῦν δημιουργικοὶ παράγοντες καὶ πραγματικὴ ἐλπίδα τοῦ ἔθνους. Ἤδη στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, καὶ μάλιστα στὴν ἀρχαία Σπάρτη, ὑπῆρχε ἡ σταθερὴ πεποίθηση…
-
Ἐπὶ Σταυροῦ καὶ ἐν Τάφῳ
(Κύριο ἄρθρο τεύχους Ἀπριλίου) Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀποτελεῖ τὴν ἐκδήλωση τῆς κακίας καὶ τοῦ μίσους τῶν ἀνθρώπων κατὰ τοῦ Πλάστου καὶ εὐεργέτη των, ἀλλὰ κυρίως τὴν φανέρωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται , ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». Ἐπειδὴ ὅμως ἡ ἀγάπη εἶναι θεϊκὴ δύναμη καὶ ἀγαθοεργὴ δημιουργία, γι’ αὐτὸ ὑπερνικᾶ τὸ μίσος καὶ τὸν θάνατο καὶ χαρίζει ζωὴ καὶ ἀνάσταση. Ἔτσι, μετὰ ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ Τάφου ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου, ὅπου «τὰ πάντα πεπλήρωται φωτός». Γιὰ ν’ ἀναστηθῇ ὅμως ὁ ἄνθρωπος, πρέπει νὰ βιώσῃ…
-
Ἐλευθεροῦτε πατρίδα
(Κύριο ἄρθρο τεύχους ἐφημερίδος Μαρτίου 2022) «Ἴτε, παῖδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῦτε πατρίδα, θεῶν τε πατρώων ἕδη», ἔμελπον ἠχηρᾷ τῇ φωνῇ οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι, καλοῦντες τοὺς νέους ἀγωνίζεσθαι ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἐλευθερίας καὶ τῆς τῶν πολυτίμων θησαυρῶν διαφυλάξεως. Καὶ ὁ παιὰν οὗτος κατέληγε: «νῦν ὑπὲρ πάντων ὁ ἀγών». Ἡ φράσις δὲ αὕτη ἱκανὴν ἀπάντησιν τοῖς συγχρόνοις ἡμῖν δοκησισόφοις δίδωσι, τοῖς φάσκουσι ὅτι ὁ ἐν ἔτει 1821 ἀρξάμενος ἀγὼν ἡμῶν οὐκ ἐθνικὸς ἀλλὰ κοινωνικὸς ἦν. Οὐκ ἀπέβλεπε δηλαδὴ εἰς τὴν τῆς πατρίδος ἀπελευθέρωσιν ἀλλὰ εἰς τὴν τῶν ἀδικουμένων κοινωνικῶν ὁμάδων δικαίωσιν. Ἀλλὰ τίς ἡμᾶς ἀναγκάζει δυοῖν θάτερον καὶ οὐχὶ ἀμφότερα (=τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο καὶ ὄχι και τὰ δύο) δέχεσθαι; Γνωστὸν τοῖς πᾶσιν ἐστὶν ὅτι τὸ σῶμα ἡμῶν ἕν ὄν…
-
Εὐχὰς ἀλλὰ καὶ πράξεις
Εὐχάς, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, πολλὰς εὐχὰς ἔδομεν καὶ ἐλάβομεν κατὰ τὴν ἑόρτιον περίοδον τοῦ Δωδεκαημέρου τῶν Χριστουγέννων. Εὐχὰς ὑπὲρ ὑγείας, ὑπὲρ εὐρωστίας, ὑπὲρ μακροημερεύσεως καὶ πολλαπλῆς προκοπῆς τε καὶ προόδου. Καλόν δ’ ἐστὶν τὸ ὑπὲρ ἀλλήλων εὔχεσθαι, τὸ δὲ ὑπὲρ ἀλλήλων ἐργάζεσθαι κάλλιον τούτου ἐστίν, ἐπεὶ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους τὸ τῆς εὐχῆς περιεχόμενον τελειοῖ. Διὸ σὺν τῇ εὐχῇ ἀναγκαία ἐστὶ καὶ ἡ ἔμπρακτος συμμετοχὴ τῆς ἀγάπης. Πρωτίστως δὲ ἀναγκαῖον ἐστὶν ὅπως τὸ περιεχόμενον τῆς εὐχῆς ὁμότροπον τῷ ἀγαθῷ θελήματι τοῦ Παντοδυνάμου Βασιλέως τῆς εἰρήνης εἶναι. Ὁ θεῖος Λυτρωτὴς τὰ πάντα τοῖς ἀνθρώποις δίδωσιν· εἰσέτι δὲ καὶ τὴν ζωὴν αὐτοῦ ὑπὲρ πάντων τίθησιν, πλήν ὅμως ἀδυνατεῖ κακοποιῆσαι, οὐδὲ ἐκπληροῖ εὐχάς τε καὶ ἐπιθυμίας ἀντιστρατευομένας τῇ ἀγάπῃ, τῇ ἀληθείᾳ καὶ τῇ δικαιοσύνῃ. Τοῦτο…
-
Γιατί καὶ πάλι ραγιάδες;
«Ἀκόμη τούτ’ τὴν ἄνοιξη, τοῦτο τὸ καλοκαίρι ῥαγιάδες, ῥαγιάδες», τραγουδοῦσαν μὲ πόνο γιὰ αἰῶνες οἱ πρόγονοί μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Κάποια ὅμως ἄνοιξη, κάποιο καλοκαίρι ἔπαψαν νὰ σκέφτωνται καὶ νὰ εἶναι ῥαγιάδες καὶ ἀγωνίστηκαν μὲ τόσες θυσίες γιὰ τὴν πολυπόθητη λευτεριά. Ἀγωνίστηκαν νὰ εἶναι καὶ νὰ ζοῦν ὡς ἐλεύθεροι πολῖτες, μέλη καὶ ὄχι ὀπαδοὶ τῆς ἐλεύθερης πολιτείας των.
-
Χριστὸς Ἀνέστη, τολμᾶτε (ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΜΑΪΟΥ 2014)
Χριστὸς Ἀνέστη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Χριστὸς Ἀνέστη τὸτε, τώρα καὶ γιὰ πάντα, ἀφοῦ «Χριστὸς ἐγερθεὶς οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» Σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀείζωη ἀναστημένη καὶ ἀνασταίνουσα δύναμη τοῦ Παμβασιλέως καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ στηριζόμενοι οἱ πιστοὶ ἀκόλουθοί Του ἐτόλμησαν πάντοτε καὶ ἐνήργησαν σημεῖα καὶ θαύματα, φανερώνοντες ἔτσι τὴν δύναμη τοῦ Ἀναστημένου Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πίστη αὐτὴ ὤθησε τὸν μαθητὴ Ἰωάννη νὰ παραμείνῃ κοντὰ στὸν πάσχοντα διδάσκαλό Του, παρὰ τὴν ἀντίδραση τοῦ ὑποκριτικοῦ ἑβραϊκοῦ κατεστημένου καὶ τὰ οὐρλιαχτὰ τοῦ μανιασμένου ὄχλου. Μὲ αὐτὴν τὴν πίστη τόλμησε ὁ βουλευτής Ἰωσὴφ νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὸν Πιλάτο τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ μέλος τοῦ συνεδρίου Νικόδημος νὰ παραβλέψῃ τὶς διαταγὲς τοῦ συνεδρίου καὶ νὰ συμπράξῃ στὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου. Μὲ…
-
ΑΠΟ ΤΟ ΩΣΑΝΝΑ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ (ΕΠΑΛΞΕΙΣ Απριλίου)
Χαρῆτε, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, χαρῆτε καὶ εὐθαρσεῖτε. Ἰδοὺ ὁ Βασιλεύς, ὁ παντοδύναμος Βασιλεὺς καὶ Σωτήρας μας ἔρχεται, πάντοτε ἔρχεται. Δὲν ἔρχεται μὲ ἵππους πολεμικοὺς καὶ ἅρματα θανάτου ἀλλὰ ἔρχεται ἐπάνω ὄνου καθήμενος. Δὲν ἐπιδιώκει νὰ κατακυριεύσῃ, νὰ ἁρπάξῃ, νὰ λεηλατήσῃ, νὰ καταδυναστεύσῃ ἀλλὰ νὰ θεραπεύσῃ, νὰ ἐλευθερώσῃ καὶ νὰ σώσῃ κάθε πονεμένο καὶ κατατρεγμένο ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν ἀποκαταστήσῃ στὴν προτέρα του τιμή. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ παιδιά, ποὺ πάντοτε τὸ ἔνστικτο τοὺς πληροφορεῖ γιὰ τὸ καλοπροαίρετο τοῦ ἐπισκέπτου, κρατώντας τὰ τῆς νίκης σύμβολα, ὑποδέχονται τὸν Σωτήρα μετά βαΐων καὶ κλάδων, ψάλλοντας τὰ «Ὡσαννά». Δὲν συμμερίζονται ὅμως τὴν χαρὰ αὐτήν τῶν παιδιῶν καὶ τῶν καλοπροαιρέτων ἀνθρώπων οἱ ἑκάστοτε γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι καὶ ὁλόκληρο τὸ οἰκονομικοπολιτικὸ κατεστημένο τῶν Ἑβραίων τότε καὶ…
-
Ἐν μέσῳ ἀκανθῶν…στὴν λαμπροφόρα Ἀνάσταση
Δύσβατη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, δύσβατη καὶ τραχιὰ εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς προσωπικῆς καὶ κοινωνικῆς προόδου καὶ σωτηρίας. Εἶναι μάλιστα ὁδὸς ἀνηφορικὴ καὶ γεμάτη ἀπὸ ἀγκάθια καὶ τριβόλους, εἶναι δρόμος μετ’ ἐμποδίων. Εἶναι τόσο δύσκολη πού, γιὰ νὰ τὴν ἀκολουθήσῃ κάποιος, διστάζει, καί, ἂν τὴν ἀκολουθήσῃ, δυσκόλως τερματίζει. Οἱ δυσκολίες της ἀρχίζουν, πρὶν ἀκόμα κάποιος τὴν ἀκολουθήσῃ. Πρέπει δηλαδὴ νὰ τὴν γνωρίσῃ κάποιος καὶ νὰ τὴν ἐπιλέξῃ μέσα ἀπὸ ἄλλες πορεῖες, γιατί, ὅπως λέει καὶ τὸ λαϊκὸ ἆσμα, μὲς τὴν ζωὴ δρόμοι ἀνοίγονται πολλοί. Σ’ αὐτὸ τῆς ζωῆς τὸ σταυροδρόμι, ποὺ δρόμοι ἀνοίγονται πολλοί, εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ διαλέξῃ κανεὶς τὸν σωστὸ δρόμο. Τὴν δυσκολία αὐτὴ τὴν εἶχαν ἤδη ἐπισημάνει οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι μὲ τὸν μῦθο τοῦ Ἡρακλῆ, ὁ ὁποῖος…
-
Χριστὸς Ἀνέστη! Πιστοὶ ἀναθαρρεῖτε!
Χριστὸς Ἀνέστη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, Χριστὸς Ἀνέστη καὶ τότε καὶ τώρα καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας, γιατὶ «Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. ΣΤ’, 9). Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ὁ Χριστὸς Ἀναστὰς «τὸν Ἀδὰμ παγγενεῖ» συνανέστησε, δηλαδὴ ἀνέστησε μαζί Του ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος.
