Ἄρθρα Ἐφημερίδας
Ὅσα ἄρθρα δημοσιεύονται μεμονωμένα θὰ τὰ βρίσκετε ἐδώ.
-
Ἡ πολιτεία τοῦ Χριστοῦ
«Τῆ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτειρμούς σου δώρησαι», παρακαλοῦμε τὸν μόνο Βασιλέα καὶ Σωτήρα μας Χριστό, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Ἐπίσης τὸν παρακαλοῦμε νὰ φυλάττῃ «τὸ διὰ τοῦ Σταυροῦ (Του) πολίτευμα»...
-
Ἀφιέρωμα στὴν Κύπρο
Ἡ ἐκδήλωση διοργανώνεται μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 50 ἐτῶν ἀπὸ τὴν θλιβερὴ ἐπέτειο τοῦ ἰουλιανοῦ πραξικοπήματος (15 Ἰουλίου 1974) καὶ τῆς εἰσβολῆς τοῦ Ἀττίλα Α’ στὴν μαρτυρική μας Κύπρο (20 Ἰουλίου 1974). Γιὰ νὰ μὴν λησμονοῦμε καὶ νὰ διδασκώμαστε ἀπὸ τὰ λάθη μας.
-
Προσκυνηματικὴ ἐκδρομή
Τὸ Σάββατο 13 Ἰουλίου 2024 θὰ πραγματοποιηθῆ ἐκδρομὴ στὴν Εὐρωστίνα (Ζάχολη), κοντὰ στὸ Δερβένι τοῦ νομοῦ Κορινθίας. Σὺν Θεῶ θὰ ἐπισκεφθοῦμε τὴν Παναγία Καταφυγιώτισσα, τὸ Μετόχι Ἁγίου Γερασίμου στὰ Μεντουργιάνικα Κορινθίας καὶ γύρω ἀξιοθέατα.
-
Νὰ ἀποκτήσωμε καὶ πάλι ζωντανὴ μαρτυρία
Ἰδιαιτέρως κατὰ τὸν μῆνα Ἰούλιο ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη πλήθους Ἁγίων ὅλων τῶν φύλων καὶ φυλῶν, ὅλων τῶν γενῶν, τῶν ἡλικιῶν καὶ τῶν ἐπαγγελμάτων, οἱ ὁποῖοι, παρὰ τὶς τόσες ἐπιμέρους διαφορές των, κατώρθωσαν νὰ παραμένουν πάντοτε ἑνωμένοι μὲ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, καὶ νὰ καθίστανται συνεχῶς παράγοντες εἰρήνης καὶ ἑνότητος ἀνάμεσα σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
-
Μουσικοχορευτικὴ ἐκδήλωση στὸ Αἰγάλεω
Τὴν Δευτέρα 1η Ἰουλίου 2024 καὶ ὥρα 8:00 μ.μ. διοργανώνεται μουσικοχορευτικὴ ἐκδήλωση στὸ προαύλιο τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος Αἰγάλεω. Τὸ πρόγραμμα περιλαμβάνει:
-
Ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως
Ἐὰν θέλουμε νὰ ἀποκαταστήσουμε καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις», ν’ ἀγαπήσουμε στὴν καρδιά μας τὸ ἔλλειμμα τῆς Ἀναστάσιμης χαρᾶς, πρέπει, ἀδερφοί μου, νὰ πεθάνουμε «σὺν τοῖς παθήμασι τὸν Χριστὸ καὶ μαζὶ ὅλη τὴν Δημιουργία· αὐτὸ σημαίνει νὰ γεμίσουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας μὲ αὐτὴ τὴν ἔγνοια. (τοῦ μακαριστοῦ Κων/νου Γανωτῆ, φιλολόγου-συγγραφέως)
-
Τί εἶναι καὶ τί ἐπιδιώκουν αἱ Ἐπάλξεις
Αἱ ἐπάλξεις, δηλαδὴ αἱ θέσεις ἐκεῖναι ἐπὶ τῶν φρουρίων ἢ τῶν τειχῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἵσταντο καὶ ἐμάχοντο οἱ θρυλικοὶ ἀγωνισταί, ὑπῆρξαν κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, καὶ ἰδίᾳ κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς χρόνους, ὁ κυματοθραύστης, ὅπου συνετρίβοντο τὰ ἀλλεπάλληλα κύματα τῆς ἐχθρικῆς θυέλλης. Κύριο ἄρθρο μηνὸς Ἀπριλίου 2024, ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ πρῶτο φύλλο τῶν «Ἐπάλξεων», 16 Ἀπριλίου 1974, διασκευή.
-
Ἐλευθεροῦτε πατρίδα
«Ἴτε, παῖδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῦτε πατρίδα, θεῶν τε πατρώων ἕδη», ἔμελπον ἠχηρᾷ τῇ φωνῇ οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι, καλοῦντες τοὺς νέους ἀγωνίζεσθαι ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἐλευθερίας καὶ τῆς τῶν πολυτίμων θησαυρῶν διαφυλάξεως. (Κύριο ἄρθρο μηνὸς Μαρτίου)
-
Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας…
Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα καὶ ἐφέτος στὴν κατανυκτικὴ περίοδο τοῦ Τριῳδίου, ποὺ ὀνομάζεται ἔτσι, γιατὶ στὴν Ἐκκλησία μας χρησιμοποιεῖται «Τὸ Τριῴδιον», ἕνα βιβλίο γεμᾶτο ἀπὸ ποιητικὰ μαργαριτάρια, ὑπέροχους ὕμνους καὶ διδακτικὲς περικοπές. (Κύριο Ἄρθρο μηνὸς Φεβρουαρίου 2024)
-
Οἱ τρεῖς Καθολικοὶ Πατέρες
Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρες, τοὺς τρεῖς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τὰ τρία μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου φυτεμένα ἐν γῇ θὰ ἑορτάσωμε καὶ φέτος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Θὰ μᾶς δοθῇ καὶ πάλι ἡ εὐκαιρία νὰ τιμήσωμε τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ἕνωση τῶν τριῶν πτυχῶν τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας σὲ ἕνα τρίπλευρο ἔργο τῆς σωτηρίας. Οἱ τρεῖς αὐτοὶ μεγάλοι Πατέρες δὲν τιμῶνται μόνον γιὰ τὴν ὑπέροχη ἁγιότητά των ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πραγμάτωση ἀπὸ τὸν καθέναν τῶν τριῶν ἐπιμέρους ἔργων τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ πνευματικοῦ ἀπὸ τὸν Γρηγόριο, τοῦ μορφωτικοῦ ἀπὸ τὸν Βασίλειο, καὶ τοῦ κοινωνικοῦ ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο. Τὰ τρία αὐτὰ ἐπιμέρους ἔργα τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐπραγματώνονταν στὴν πρώτη ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν κλάση τοῦ ἄρτου, τὴν διακονία…
-
Ἐτέχθη ὁ Σωτήρ
Χαίρετε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες! Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι τῶν ἀγγέλων ὑμνούντων, τῶν ποιμένων ἀγραυλούντων, τοῦ ἀστέρος φέγγοντος καὶ τοὺς μάγους ὁδηγοῦντος ἐτέχθη ὁ Σωτήρ. Ὁ Ἄναρχος ἀρχὴ λαμβάνει καὶ σαρκοῦται ὁ Θεός, ἵνα ἡμᾶς ἐν πνεύματι ἀναγεννήσῃ καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον τοῖς πᾶσιν χαρίσηται...
-
Ἡ Παλαιστίνη πάλι φλέγεται
Ἡ Παλαιστίνη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἡ χώρα δηλαδὴ στὴν ὁποία ἐκήρυξαν οἱ προφῆτες καὶ βάπτιζε ὁ Πρόδρομος, ὅπου παρουσιάστηκε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο «ἐν εἴδει περιστερᾶς», ἡ χώρα ὅπου ἐβάδισε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας καὶ ἔδρασε ἡ πρώτη Ἐκκλησία, αὐτὴ ἡ χώρα πάλι φλέγεται. Ἀντὶ γιὰ περιστέρια τῆς εἰρήνης κυκλοφοροῦν σιδερένια πουλιά, ξερνῶντας θάνατο. Ἀντὶ γιὰ ἔργα ἀγάπης ἐπικρατεῖ ἀδελφοκτόνο μίσος, γιατὶ καὶ οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Ἄραβες εἶναι ἀπόγονοι τοῦ ἴδιου γενάρχη, τοῦ Ἀβραάμ, οἱ δὲ Ἑβραῖοι ἀπὸ τὸν Ἰσαάκ, οἱ δὲ Ἄραβες ἀπὸ τὸν Ἰσμαήλ, γι’ αὐτὸ καὶ καλοῦνται Ἰσμαηλίτες ἢ Ἀγαρηνοί. Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ συνεχῶς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες φλέγεται. Πολλοὶ ἑρμηνεύουν ὅτι τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὀφείλεται στὴν ἀντίθεση τῶν λαῶν ποὺ…
-
Ἀεὶ ἀγωνίζεσθαι (κύριο ἄρθρο Ὀκτωβρίου 2023)
Ἡ ἐφετεινὴ ἐπέτειος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, τοῦ ἡρωϊκοῦ «Ὄχι» καὶ τῶν ἡρωϊκῶν κατορθωμάτων τῶν προγόνων μας ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βρίσκει τὴν ἀνθρωπότητα πάλι σὲ γενικὴ ἀνησυχία, σὲ μεγάλη ἀγωνία, σὲ παρατεταμένο φόβο πολέμου.
-
Ἡ καινὴ Πολιτεία
«Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ σταυρῷ ἑκουσίως τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ὁ Θεός.» ψάλλομε, συνεχῶς, σχεδὸν σὲ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ τιμᾶται ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ὅπως κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Μὲ τὸ ὑπέροχο, μάλιστα, Ἀπολυτίκιο τοῦ Σταυροῦ, τὸ πασίγνωστο «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου…», παρακαλοῦμε τὸν Βασιλιὰ καὶ Σωτῆρα Χριστὸ καὶ τοῦ λέμε «…καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα». Μὲ αὐτὲς καὶ μὲ ἄλλες παρεμφερεῖς προσευχὲς ἐκφράζομε τὴν πίστη μας ὅτι ὁ Χριστός μας, μὲ τὸν Σταυρό Του, σώζει καὶ ἀναγεννάει τὸν ἄνθρωπο καὶ ὡς πρόσωπο ἀλλὰ καὶ ὡς κοινωνία προσώπων, ὡς πολιτεία,…
-
Γιατί κοινότητες;
Στὸ προηγούμενο φύλλο, περιγράφοντες τὴν δράση τῶν Ἀποστόλων καὶ τὴν ζωὴ τῶν πρώτων Χριστιανῶν, ἀναφέραμε τὴν σπουδαιότητα ποὺ εἶχαν οἱ κοινότητες ἀγάπης. Πράγματι, σὲ αὐτὲς βιωνόταν σὲ συγκεκριμένο τόπο καὶ χρόνο ἡ ζωὴ καὶ ἡ πολιτεία τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὥστε καὶ τὰ ἐπὶ μέρους πρόσωπα ἐμιμοῦντο τὰ πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ μάλιστα τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, καὶ κάθε τοπικὴ ἐκκλησία ἐμιμεῖτο καὶ ἀκολουθοῦσε τὴν ἑνότητα καὶ τὴν κοινὴ δράση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Βεβαίως, ἡ διατήρηση αὐτῆς τῆς ἑνότητος δὲν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση. Γι’ αὐτό, ἀπὸ τὰ πρῶτα ἤδη ἔτη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς ἐκκλησίας, ὑπῆρξαν διαμάχες καὶ αἱρέσεις καὶ σχίσματα. Ἤδη ὁ γύρω κόσμος κατασπαρασσόταν ἀπὸ διενέξεις καὶ πολέμους. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, ὡς κοινότητα ἀγάπης, πλὴν τῶν ἄλλων, συνέβαλε…
