Ἀπόφοιτος τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸ 2003 ἀπεφοίτησε ἀπὸ τὸ τμῆμα Γερμανικῆς γλώσσας καὶ Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Κατὰ τὸ 3ο ἔτος σπουδῶν, στὰ πλαίσια τοῦ προγράμματος «ΕΡΑΣΜΟΣ», μετέβη στὴν Γερμανία, ὅπου παρακολούθησε μαθήματα Νεώτερης Γερμανικῆς Φιλολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μονάχου καὶ ἔγινε δεκτή στὸ Μεταπτυχιακὸ Πρόγραμμα Φιλοσοφίας τοῦ ἰδίου Πανεπιστημίου. Μὲ τὴν ἐπιστροφή της στὴν Ἀθήνα ἐκπόνησε μεταπτυχιακὴ μελέτη (2004-2006), τὴν ὁποία ὁλοκλήρωσε μὲ βαθμὸ «Ἄριστα» (Θέμα Διπλωματικῆς: «Τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα στοὺς στωϊκούς φιλοσόφους»). Ἐν τῷ μεταξὺ εἰσήχθη μὲ κατατακτήριες ἐξετάσεις (2005) στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (τμῆμα Κοινωνικῆς Θεολογίας, -2011). Ἀπὸ τὸ 2007 ἐργάζεται στὴν Μέση Ἐκπαίδευση ὡς καθηγήτρια Ἑλληνικῆς Φιλολογίας. Ἀπὸ τὸ σχολικὸ ἔτος 2013-14 ὑπηρετεῖ στὸ Πειραματικὸ Σχολεῖο τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Στὸν ἐλεύθερό χρόνο της ἀσχολεῖται κυρίως μὲ τὴν μελέτη φιλοσοφικῶν καὶ λογοτεχνικῶν βιβλίων καὶ δραστηριοποιεῖται ἐθελοντικὰ στὸ πλαίσιο προγραμμάτων τοῦ Μορφωτικοῦ καὶ Πολιτιστικοῦ Συλλόγου «Ἐπάλξεις» κυρίως γιὰ τὴν ἐκμάθηση ἀρχαίων ἑλληνικῶν καὶ ξένων γλωσσῶν, τὴν ψυχοκοινωνικὴ στήριξη νέων καὶ τὴν διοργάνωση πολιτιστικῶν ἐκδηλώσεων καὶ μορφωτικῶν ἐκδρομῶν σὲ Ἑλλάδα καὶ ἐξωτερικό. Ἀρθρογραφεῖ συστηματικὰ στὴν Μορφωτικὴ καὶ Κοινωνικὴ ἐφημερίδα μας «Ἐπάλξεις», ἐκπονεῖ τακτικὰ ὁμιλίες ἐκπαιδευτικοῦ καὶ γενικότερου κοινωνικοῦ περιεχομένου καὶ συνεργάζεται σταθερῶς μὲ τὸν ραδιοφωνικό μας σταθμό, ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΡΑΔΙΟ.

  • Ἔρχου, ἴδε καὶ εἰπέ

    «Ἔρχου καὶ ἴδε»: Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια προσκαλεῖ ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ νὰ γνωρίσῃ τὸν Κύριο, στὸ αὐριανὸ Εὐαγγέλιο. Εἶχε προηγηθῆ ἡ δική του συνάντηση μαζί Του, στὴν ὁποία ἀνταποκρίθηκε προθύμως. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Ἰωάν., Α’ 43-44) ἀναφέρει ἁπλῶς ὅτι ὁ Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βησθαϊδά, «ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου». Φαίνεται πὼς τὸ ἑλληνικό-ἑλληνιστικὸ περιβάλλον τῆς Βησθαϊδᾶ στὴν Γαλιλαία ἀποτελεῖ ἱκανὴ καὶ ἐπαρκῆ συνθήκη γιὰ τὴν ἀνταπόκριση τῶν μαθητῶν στὸ κάλεσμα τοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ οἱ τέσσερις πρῶτοι μαθητὲς προέρχονται ἀπὸ αὐτὸ καὶ ὅλοι, μόλις τὸν συναντοῦν, ἀναφωνοῦν «εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν». Ὁ Χριστὸς λοιπὸν ἀποκαλύπτεται σὲ ἐκείνους ποὺ τὸν ζητοῦν. Μόλις ὅμως τὸν εὑρίσκουν, σπεύδουν νὰ τὸ μαρτυρήσουν καὶ στοὺς ἄλλους, γνωρίζοντας ὅτι καὶ οἱ ἄλλοι τὸ ἴδιο ἤ…

    περισσοτερα

  • Χαῖρε, δι’ ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει

    Μέσα στὴν πένθιμη περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προβάλλει ἡ χαρμόσυνη Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου παράδοξο, ἐὰν σκεφθοῦμε ὅτι ἡ χαρμολύπη διαποτίζει ὅλη τὴν λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μάλιστα τὴν κατ’ ἐξοχὴν αὐτὴν περίοδο τοῦ πένθους καὶ τῆς μετανοίας. Μὴν ξεχνᾶμε ἄλλωστε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας στὴν ἀρχὴ αὐτῆς τῆς εὐλογημένης περιόδου μᾶς καλεῖ νὰ εἰσέλθωμε «φαιδρῶς» καὶ «ἐντρυφῶντες» στὶς πνευματικὲς ἀρετές, ὥστε, ἀφοῦ τὶς ἀπολαύσωμε πλουσιοπάροχα, ἀγωνιζόμενοι νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ φτάσουμε καὶ στὸ ἅγιο πάσχα «πνευματικῶς ἀγαλλόμενοι». Ἔτσι, λοιπόν, μέσα ἀπὸ τὴν ἐκκοπὴ τῶν οἰκείων παθῶν καὶ τὴν ἐξάσκηση στὶς ἀντίστοιχες ἀρετές ὁραματιζόμαστε καὶ τὴν ἀνάσταση. Δὲν νοεῖται ἀνάσταση χωρὶς σταύρωση τῶν παθῶν ἀλλὰ οὔτε καὶ πάθος χωρὶς τὴν λυτρωτικὴ…

    περισσοτερα

  • «Ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός»

    Ἡ προπαρασκευαστικὴ περίοδος τοῦ Τριῳδίου ὁλοκληρώνεται τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Ἔχοντας λοιπὸν ἀσκηθῆ πρῶτα στὶς βασικές ἀρετές τῆς ταπεινώσεως (Κυριακή Τελώνου & Φαρισαίου), τῆς μετανοίας (Κυριακή τοῦ Ἀσώτου), τῆς φιλαδελφείας (Κυριακή τῆς Κρίσεως/τῶν Ἀπόκρεω), τῆς διακρίσεως & συγχωρήσεως (Κυριακή τῆς Τυρινῆς), εἰσερχόμαστε καὶ στὸ κυρίως στάδιο τῶν ἀρετῶν, ὅπου θὰ ἐντείνωμε τὸν ἀγῶνα μας καὶ θὰ αὐξήσωμε τὴν ἄσκησή μας, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, δηλαδὴ στὸν Σταυρὸ καὶ στὴν Ἀνάσταση, ποὺ μποροῦν, σὺν Θεῷ, νὰ γίνουν καὶ δικός μας Σταυρὸς καὶ προσωπική μας Ἀνάσταση.   Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν ἡ Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς εἶναι τὸ πρόπυλο τῆς εἰσόδου μας στὴν κυρίως περίοδο τοῦ Τριῳδίου, στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, χρειάζεται καὶ τὰ ἀναγνώσματα καὶ ἡ ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας νὰ…

    περισσοτερα

  • Αὐστηρός ἀλλὰ καὶ δίκαιος Κριτὴς

    Τὴν «φοβεράν ἡμέραν» τῆς Κρίσεως προβάλλει σήμερα, τρίτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, ἡ Ἐκκλησία μας. Πράγματι, ἡ ὑμνολογία εἶναι γεμάτη ἀπὸ λέξεις καὶ φράσεις ποὺ παραπέμπουν στὸ καθοριστικὸ αὐτὸ γεγονὸς τῆς μελλούσης κρίσεως. «Ὅταν μέλλῃς ἔρχεσθαι, κριτά δικαιότατε, ποταμός πύρινος πρὸ τοῦ σοῦ βήματος ἕλκει ἅπαντας…», «διηχήσει δὲ ἡ κοιλὰς ἅπασα φοβερῷ βρύγματι τοῦ κλαυθμῶνος», «ἠχήσουσι σάλπιγγες, κενωθήσονται τάφοι καὶ ἐξαναστήσεται τῶν ἀνθρώπων τρέμουσα φύσις ἅπασα». Σὲ ἕνα μάλιστα ἀπὸ τὰ Ἐξαποστειλάρια ὁ ὑμνωδός ἀναφωνεῖ μὲ δέος: «καὶ τίς ὑποίσει (=ὑποφέρει) τὸν φόβον τῆς παρουσίας εκείνου; ἡμέρα γὰρ θυμοῦ ἐστι καὶ κλίβανος καιόμενος…». Ἀναρωτιέται εὐλόγως ὁ καθ’ ἕνας. Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ φιλεύσπλαχνος καὶ φιλάνθρωπος Κύριος ποὺ τὶς δύο προηγούμενες Κυριακὲς τοῦ Τριωδίου ἄκουσε τὶς προσευχὲς τοῦ Τελώνου καὶ δέχθηκε τὴν…

    περισσοτερα

  • «Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς»

    «Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς, ἡ ἐν τῶ βίῳ καιομένη καὶ φαίνουσα», ἀνευφημεῖ ὁ ὑμνογράφος σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Φιλοθέης ποὺ τιμάει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καὶ μάλιστα ἡ περιώνυμος πόλη τῶν Ἀθηνῶν. Πράγματι, ἡ Ἁγία σὲ ὅλη της τὴν ἐπίγεια ζωὴ ἔλαμψε διὰ τῶν ἀρετῶν τοῦ βίου της καὶ διὰ τῶν κοινωνικῶν της ἔργων. Διακρίθηκε γιὰ τὴν εὐσέβεια, τὴν σοφία, τὴν σεμνότητα, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀγαπητική της προσφορά, κυρίως ὅμως γιὰ τὴν τόλμη καὶ τὴν ἀνδρεία της. Προέβαλε μάλιστα κάποιες ξεχωριστὲς ἀντιστάσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ἀξίζει ἰδιαιτέρως νὰ τὴν τιμοῦμε: α) Κατ’ ἀρχὰς ἀντιστάθηκε στὸ κοινωνικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς της καὶ κάθε ἐποχῆς. Αὐτή, ἡ πλούσια ἀρχόντισσα, ἀπαρνήθηκε τὰ πλούτη της καὶ ἔθεσε τὸν…

    περισσοτερα

  • Ὁ ἀγωνιστὴς τῆς εἰρήνης

    «Εἰρήνη φίλη, τὸ γλυκὺ καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα.» Γρηγόριος ὁ Θεολόγος Ἔτσι ἀποκαλεῖ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς λόγους του ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὴν εἰρήνη: φίλη, δηλαδὴ ἀγαπημένη. Καὶ συνεχίζει: «Εἰρήνη φίλη, τὸ ἐμὸν μελέτημα καὶ καλλώπισμα.» Ἀποκαλεῖ ἑπομένως τὴν εἰρήνη ὄχι μόνον ἀγαπημένη ἀλλὰ καὶ στολίδι καὶ φροντίδα.           Πράγματι, ὁ Γρηγόριος δὲν ὑπῆρξε μόνον μέγας Θεολόγος ἀλλὰ καὶ θερμὸς ἀγωνιστὴς τῆς εἰρήνης. Ἰδιαίτερα εὐαίσθητη φύση ὀ ἴδιος πληγωνόταν ἀπὸ τὶς ἔριδες ποὺ συντάρασσαν τότε τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε αὐτὲς προέρχονταν ἀπὸ αἱρετικοὺς εἴτε προέρχονταν ἀπὸ ὁμονοοῦντες! Συνέταξε ἔτσι τρεῖς ἐξαίρετους «Εἰρηνικούς λόγους», ποὺ συνιστοῦν ἕνα ἀληθινὸ διαμάντι τόσο γιὰ τὴν ὑπέροχη γλῶσσα ὅσο καὶ γιὰ τὸ βαθύ τους περιεχόμενο. Αὐτὸς ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἤπιος καὶ φιλερήμων Πατέρας…

    περισσοτερα

  • Ἐραστὲς τοῦ Λόγου ἀλλὰ καὶ ποιητὲς οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες

    Τοὺς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρες» τῆς τρισηλίου Θεότητος, τὶς «κιθάρες τοῦ Πνεύματος» ποὺ «εἰς πᾶσαν τὴν γῆν» ἐξέπεμψαν τὸν θεῖο λόγο, τὰ «εὔλαλα στόματα τῆς ἀληθείας» ποὺ μὲ παρρησία διακήρυξαν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ ἑορτάζομε σήμερα: τὸν σοφὸ Βασίλειο, τὸν θεολόγο Γρηγόριο καὶ τὸν κλεινό Ἰωάννη, «τῶν Ἱεραρχῶν τὴν Τριάδα». «Οὐκ εἰσὶν λαλιαί, οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν» (Στιχηρὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ), ἀναφωνεῖ μὲ θαυμασμὸ ὁ ὑμνωδός. Πράγματι, στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ἀντήχησε ἡ λαλιά τους καὶ «τὴν κτίσιν πᾶσαν» μὲ τὰ νάματα τῆς θεογνωσίας πότισε ὁ λόγος τους.             Δὲν ὑπάρχουν, ἀλήθεια, πολλὲς μορφὲς στὴν ἱστορία ποὺ νὰ ἐμφανίζουν ταυτόχρονα τὴν δύναμη τοῦ πνεύματος, τὴν παρρησία τοῦ λόγου καὶ τὴν προσφορὰ τῆς ὑπάρξεως των ὅλης πρὸς τὸν συνάνθρωπο.…

    περισσοτερα

  • Μέγας Φώτιος: Ἕνας Οίκουμενικὸς Πατήρ

    Ὡς «Ὀρθοδοξίας πρόμαχον», τῆς «Ἐκκλησίας στῦλον καὶ ἑδραίωμα» καὶ τῆς «οἰκουμένης διδάσκαλον», τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν Μέγα Φώτιο κάθε χρόνο τὴν 6η Φεβρουαρίου. Πράγματι. Ὁ λαμπρὸς αὐτὸς ἀστέρας τῆς Ἐκκλησίας ἔλαμψε τὸν 9ο αἰῶνα καὶ...

    περισσοτερα

  • Μπροστὰ στὶς ἐκλογὲς

    Καλούμαστε καὶ πάλι σὲ λίγες μέρες νὰ ψηφίσουμε. Πρὶν ὅμως κάνουμε τὴν ἐπιλογή μας, πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν μας τὰ ἀκόλουθα: Κάθε κόμμα ἔχει ἰδεολογικὴ θεμελίωση, πολιτικὸ σύστημα καὶ κοινωνικὸ πρόγραμμα. Ἡ ἀριστερὰ θεμελιώνεται στὸν ἱστορικὸ ὑλισμό (ἀθεΐα), υἱοθετεῖ ὡς πολιτικὸ σύστημα τὴν δικτατορία τοῦ προλεταριάτου καὶ τὸν κομματικὸ συγκεντρωτισμὸ καὶ ἔχει ὡς κοινωνικὸ-οἰκονομικὸ πρόγραμμα τὴν κοινοκτημοσύση τῶν μέσων παραγωγῆς. Ἡ δεξιὰ θεμελιώνεται πάνω στὴν δυτικὴ ἀτομοκρατία, πολιτικό της σύστημα εἶναι ἡ ἀστικὴ δημοκρατία (κοινοβουλευτισμός) καὶ κοινωνικό-οίκονομικό της πρόγραμμα ὁ καπιταλισμός (=κεφαλαιοκρατία), ἡ ἐλεύθερη οἰκονομία, ἡ ὁποία ὅμως εὐνοεῖ τοὺς οίκονομικὰ ἰσχυρούς. Ἡ ἄκρα δεξιὰ δέχεται τὴν ὑπεροχὴ τῆς φυλῆς, τὴν ἐπιβολὴ καὶ τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυρότερου, ἐνῶ ἡ ἄκρα ἀριστερὰ ἀρνεῖται ὁποιαδήποτε μορφὴ κράτους, δέχεται δηλ. τὴν ἀναρχία.…

    περισσοτερα