Ἀδιαλείπτως ἀγωνίζεσθε
Τὰ κρόταλα τοῦ πολέμου χτυποῦν καὶ πάλι καὶ μάλιστα στὴν γειτονιά μας. Ὅπλα φονικὰ καὶ ἀσθένειες σκορπίζουν τὸν θάνατο. Ἐπίδοξοι σουλτάνοι μεγαλαυχοῦν (ἀλαζονεύονται). Ἔμποροι ναρκωτικῶν καὶ λευκῆς σαρκὸς διαφθείρουν. Πολύχρωμοι ἐκμεταλλευτὲς πίνουν τὸ αἷμα τῶν θυμάτων τους. Ἡ κοινωνία παραπαίει, ἡ βία ὀργιάζει καὶ ἡ οἰκονομία μας βουλιάζει.
Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι σὲ ὅλους τοὺς λαούς, ἀκόμα καὶ στοὺς ὀρθοδόξους Ἕλληνες, ἐπικρατοῦν δυὸ τυραννικὲς καταστάσεις, ὁ φόβος καὶ ἡ ἀδράνεια. Πράγματι, εἶναι καταλυτικὸ γιὰ ὅλους τὸ σύνδρομο τοῦ τρόμου, τὸ ὁποῖο τόσο ἀναλυτικὰ περιγράφει ὁ Ἄγγλος συγγραφέας Ὄργουελ στὸ βιβλίο του «1984». Ὁ φόβος αὐτὸς ὄχι ἁπλῶς παραλύει μικροὺς καὶ μεγάλους ἀλλὰ καὶ μᾶς καθιστᾶ ἀνίκανους γιὰ κάθε δράση καὶ κάθε ἀγῶνα πρὸς ἀντιμετώπιση τῶν πολύμορφων δεινῶν ποὺ μαστίζουν ἀνθρώπους καὶ λαούς. Καὶ τὸ κακὸ καλὰ κρατεῖ.
Τί κάνουν ὅμως οἱ μορφωτικοὶ καὶ κοινωνικοὶ παράγοντες τοῦ τόπου; Τί νὰ κάνουν καὶ αὐτοί! Ἐπικρατεῖ τόση σύγχυση ποὺ ὅλοι τὰ ἔχουν χαμένα. Ἄλλωστε, ἡ ἀνασφάλεια ποὺ ὑπάρχει παντοῦ ὠθεῖ ὅλους μας νὰ ἱκανοποιοῦμε τὰ πολύμορφα πάθη μας, γιὰ νὰ καλύψωμε τὸ ἐσωτερικό μας κενό, βυθιζόμενοι ἔτσι ὁλοένα καὶ πιὸ βαθιά. Μὲ φοβισμένους ὅμως καὶ ἐξαρτημένους ἀνθρώπους ἀγώνας δὲν γίνεται. Καὶ ἐὰν γίνῃ, δὲν πετυχαίνει.
Γι’ αὐτό, ὀφείλομε, πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ν’ ἀρχίσωμε μὲ τὸν ἀγῶνα πρὸς κάθαρση καὶ ἐξυγίανση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ὅσο καὶ ἐὰν αὐτὸ εἶναι δύσκολο, εἶναι ὅμως ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν διεξαγωγὴ κάθε περαιτέρω ἀγῶνος: «δεῖ φωτισθῆναι καὶ ὕστερον φωτῖσαι». Ἡ ἀπόκτηση πνευματικῆς ζωῆς καὶ ἠθικῆς συμπεριφορᾶς δὲν εἶναι ἀναγκαία μόνον γιὰ τοὺς κληρικοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς καὶ γιὰ τοὺς κοινωνικοὺς καὶ πρὸ παντὸς γιὰ τοὺς πολιτικοὺς παράγοντες.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, τοὐλάχιστον οἱ πιστοί, ὅτι πάντα ἰσχύομεν ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι Χριστῷ» (Φιλιπ., 4, 13) καὶ ὅτι «τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ῥωμ., 8, 28), ἂς πάρωμε θάρρος καὶ ἂς ἀγωνιστοῦμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ φόβου καὶ τῶν ἐξαρτήσεων ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν νοσηρὴ ἀδράνεια. Ἐξ ἄλλου, «ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α’ Ἰωάν., 4, 18). Αὐτὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν πίστη, τὴν ἀλήθεια, τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν εἰρήνη καὶ πρὸ παντὸς πρὸς τὰ παιδιά μας, ποὺ βασανίζονται ἀπὸ τὶς δικές μας ἁμαρτίες, ἂς μᾶς φωτίζῃ, ἂς μᾶς καθοδηγεῖ καὶ ἂς μᾶς ἐνδυναμώνῃ γιὰ κάθε πνευματικὸ καὶ κοινωνικὸ ἀγῶνα πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ σωτηρία πάντων ἡμῶν. Ἀμήν!
B. Τσούπρας
(Κύριο ἄρθρο στὸ φύλλο 784 τῶν Ἐπάλξεων)
