Χριστὸς Ἀνέστη, τολμᾶτε (ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΜΑΪΟΥ 2014)
Χριστὸς Ἀνέστη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Χριστὸς Ἀνέστη τὸτε, τώρα καὶ γιὰ πάντα, ἀφοῦ «Χριστὸς ἐγερθεὶς οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» Σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀείζωη ἀναστημένη καὶ ἀνασταίνουσα δύναμη τοῦ Παμβασιλέως καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ στηριζόμενοι οἱ πιστοὶ ἀκόλουθοί Του ἐτόλμησαν πάντοτε καὶ ἐνήργησαν σημεῖα καὶ θαύματα, φανερώνοντες ἔτσι τὴν δύναμη τοῦ Ἀναστημένου Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ πίστη αὐτὴ ὤθησε τὸν μαθητὴ Ἰωάννη νὰ παραμείνῃ κοντὰ στὸν πάσχοντα διδάσκαλό Του, παρὰ τὴν ἀντίδραση τοῦ ὑποκριτικοῦ ἑβραϊκοῦ κατεστημένου καὶ τὰ οὐρλιαχτὰ τοῦ μανιασμένου ὄχλου. Μὲ αὐτὴν τὴν πίστη τόλμησε ὁ βουλευτής Ἰωσὴφ νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὸν Πιλάτο τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ μέλος τοῦ συνεδρίου Νικόδημος νὰ παραβλέψῃ τὶς διαταγὲς τοῦ συνεδρίου καὶ νὰ συμπράξῃ στὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου. Μὲ αὐτὴν τὴν πίστη τόλμησαν οἱ μαθήτριες νὰ μεταβοῦν στὸν ζωηφόρο τάφο τὰ ξημερώματα τῆς Κυριακῆς, παρ’ ὅλον ποὺ ἤξεραν ὅτι ὁ τάφος ἦταν σφραγισμένος καὶ φυλασσόταν ἀπὸ σκληροτράχηλη ῥωμαϊκὴ κουστῳδία.
Μ’ αὐτὴν τὴν πίστη στὸν Ἀναστάντα Λυτρωτὴ ἄρχισαν τὸ κήρυγμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ οἱ μαθητὲς σὲ ἀφιλόξενα περιβάλλοντα καὶ ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος καὶ ἄλλοι διάκονοι τὴν κοινωνικὴ δράση. Μ’ αὐτὴν τὴν πίστη τόλμησαν τὰ ἑκατομμύρια τῶν μαρτύρων νὰ ἀντιμετωπίσουν δικαστὲς καὶ συκοφάντες καὶ νὰ διακηρύξουν παντοῦ τὸ μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.
Μ’ αὐτὴν τὴν πίστη τόλμησαν οἱ προγονοί μας νὰ κρατήσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὡς καὶ τὸ κοινοτικὸ πνεῦμα, σ’ ὅλη τὴν μακραίωνη τουρκικὴ σκλαβιὰ καί, ὅταν ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, τόλμησαν νὰ πραγματοποιήσουν τὸν γενικὸ ξεσηκωμό, ἔστω σ’ ἕνα μικρὸ κομμάτι τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου. Ἡ ἴδια πίστη καθοδηγοῦσε τοὺς ἀγωνιστὲς τῆς λευτεριᾶς σ’ ὅλους τοὺς κοινωνικοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν προάσπιση τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος, ὅπως κατὰ τὸ 1940-41 καὶ κατὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἀντίσταση.
Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ πίστη θὰ ἔπρεπε νὰ καθοδηγῇ καὶ τοὺς ἑκάστοτε κυβερνῆτες τοῦ νέου ἑλληνικοῦ κράτους, γιὰ νὰ γίνῃ ἡ χώρα μας τόπος ἀναστάσεως, ἑλληνικῶν ἔργων, ἀλληλοβοηθητικῶν κοινοτήτων καὶ κάθε πνευματικῆς καὶ κοινωνικῆς προόδου. Λόγῳ ὅμως τῶν γνωστῶν συνθηκῶν, κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες δημιουργήθηκε τὸ ἑλληνικὸ κράτος, καὶ τῆς ξενόφρονης νοοτροπίας τῶν πολιτικῶν καὶ λοιπῶν μορφωμένων Ἑλλήνων ἡ πίστη αὐτὴ ἀτόνισε καὶ πολλὲς φορές, φανερὰ ἢ κρυφά, καταδιώχθηκε, μὲ τὰ γνωστὰ θλιβερὰ σ’ ὅλους τοὺς τομεῖς ἀποτελέσματα, μὲ ἀποκορύφωση τὴν παντοειδῆ κρίση τῶν ἡμερῶν μας.
Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι, καὶ ὅσοι διατηροῦμε αὐτὴν τὴν πίστη στὸν Ἀναστάντα Κύριο, φαίνεται δὲν τὴν διατηροῦμε μὲ ζέση καὶ μὲ συνέπεια, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν τολμᾶμε νὰ ἀγωνιστοῦμε ὅλοι μαζὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ὀρδῶν τῶν ἐκμεταλλευτικῶν ὀργάνων, τῶν τοποτηρητῶν τῶν ξένων συμφερόντων καὶ τῶν συνεργατῶν τῶν ξένων καὶ ντόπιων καιροσκόπων καὶ κερδοσκόπων.
Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ προσπάθειες τῶν Ἐπάλξεων καὶ ἄλλων ἀγωνιζομένων ὁμάδων καὶ προσώπων δὲν βρίσκουν ἀνταπόκριση οὔτε στοὺς μορφωμένους κύκλους οὔτε στὸν ἁπλὸ λαό, ὁ ὁποῖος ἐπηρεαζόμενος ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημερώσεως και τὶς ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν καταντάει συνεχῶς πιὸ ἄβουλος καὶ πιὸ ἄτολμος.
Ἔτσι, λοιπόν, ποὺ ἔχει διαμορφωθῆ ἡ κοινωνικοπολιτικὴ κατάσταση στὴν χώρα μας καὶ γενικῶς σὲ ὅλες τὶς χῶρες, δὲν εἶναι μόνον δύσκολο νὰ τολμήσῃ κάποιος νὰ κάνῃ κάτι, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἀκατόρθωτο νὰ τολμήσῃ κάποιος νὰ σκεφτῇ κἄν γιὰ κάποια δράση. Ὅσοι πάλι τολμοῦν νὰ κάνουν κάτι, τὸ ἐπιχειροῦν χωρὶς περίσκεψη καὶ σύνεση καὶ χωρὶς συνεργασία μὲ ἄλλους ἀδελφούς, γι’ αὐτὸ καὶ δοκιμάζουν τὴν πικρία τῆς ἀποτυχίας.
Ἡ ἀτολμία δηλαδὴ καὶ ἡ ἀσύνετη παρατολμία εἶναι ξένες ἀπὸ τὴν ζεστὴ πίστη στὸν Ἀναστάντα Κύριο. Οἱ Μυροφόρες δὲν πῆγαν μία μία στὸν τάφο ἀλλὰ ὅλες μαζί. Καὶ οἱ μαθητὲς δὲν περίμεναν χωριστὰ ὁ καθένας τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀλλὰ «ὁμοθυμαδόν» (μὲ μιὰ ψυχή), γι’ αὐτὸ καὶ εὐλογήθηκαν καὶ ἐνισχύθηκαν, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τολμήσουν τὰ πάντα.
Ἑπομένως, ψάλλοντες καὶ φέτος τὸ «Χριστός Ἀνέστη» καὶ πανηγυρίζοντες τὸ γεγονὸς ὅτι «τὰ πάντα πεπλήρωται φωτός», ἂς ἀφήσωμεν τὸ ἀναστάσιμο αὐτὸ φῶς νὰ φωτίζῃ τὸν νοῦ μας, νὰ θερμάνῃ τὴν καρδιά μας καὶ νὰ ἐνισχύσῃ τὴν θέλησή μας. Ἔτσι, βιοῦντες τὴν σταυροαναστάσιμη ζωὴ καὶ πολιτεία τοῦ Ἀναστάντος καὶ τοὺς πάντες ἀνασταίνοντας μεγάλου Βασιλέως καὶ νικητοῦ τοῦ θανάτου Σωτῆρος Χριστοῦ, θὰ κατορθώσωμε, παρὰ τὶς τόσες ἀντίξοες συνθῆκες, νὰ τολμήσωμε καὶ τὸν προσωπικὸ ἀγῶνα νὰ συνεχίσωμε καὶ νὰ βελτιώσωμε καὶ τὸν κοινωνικὸ ἀγῶνα γιὰ γενικὴ κάθαρση, γιὰ καθολικὴ ἀπελευθέρωση καὶ γιὰ κοινὴ πρόοδο καὶ σωτηρία νικηφόρα νὰ διεξάγωμε.
Μὴν ξεχνᾶτε, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ὅτι τὸ κακὸ δὲν εἶναι ἀήττητο ἀλλὰ γίνεται δυνατό, λόγῳ τῆς δικῆς μας ἀτολμίας, παρατολμίας καὶ πρὸ παντὸς ὀλιγοπιστίας. Ὅσοι, λοιπόν, αἰσθανόμαστε λύπη ἀλλὰ καὶ ντροπὴ γιὰ τὸ κατάντημα αὐτὸ ἡμῶν τῶν Νεοελλήνων, δὲν θέλομε νὰ παραμείνωμε μόνον στὰ κλαψουρίσματα, στὴν γκρίνια, στὶς κατάρες καὶ στὶς ἀνώφελες φοβέρες.
Ἂς παρακαλέσωμε, λοιπόν, τὸν Ἀναστάντα Κύριο νὰ ἀναστήσῃ τὴν νεκρωμένη μας θέληση καὶ μὲ τὴν χάρη Του νὰ τολμήσωμε ἐπιτέλους νὰ ἐμποδίσωμε τοὺς κερδοσκόπους καὶ καιροσκόπους νὰ λεηλατοῦν τὴν χώρα μας, νὰ δηλητηριάζουν τὰ παιδιά μας καὶ νὰ ῥημάζουν τὰ πάντα. Εἶναι καιρὸς νὰ τολμήσωμε ὅλοι μαζὶ τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὴν βελτίωση τοῦ μορφωτικοῦ, πολιτικοῦ, κοινωνικοῦ καὶ οἰκονομικοῦ ὁρίζοντος τῆς πατρίδος μας πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ σωτηρία τοῦ λαοῦ του.
Β. Τσούπρας
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ἐπάλξεις, 40 ἔτη ἀγώνων (1974-2014)
Κυριακὴ 4 Μαΐου καὶ ὥρα 11:00 π.μ.
Αἴθουσα «Ἐπάλξεις», Ζήνωνος 3, β’ ὄρ., Ὁμόνοια
Θὰ μιλήσουν παλαιοὶ καὶ νέοι συνεργάτες τῶν Ἐπάλξεων γιὰ τὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπ’ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Μυροφόρων καὶ τῶν Ἑπτὰ Διακόνων, καὶ γιὰ τὴν προσφορὰ ἐπὶ 40 ἔτη τῆς ἐφημερίδος «Ἐπάλξεις».
Θὰ προηγηθῇ ἐκκλησιασμὸς στὸν Ἱ.Ν. Ἁγ. Κων/νου Ὁμονοίας καὶ μετὰ τὸ πέρας τῶν ὁμιλιῶν θὰ ἀκολουθήσῃ γεῦμα ἀγάπης στὴν αἴθουσα «Ἐπάλξεις».
Εἴσοδος ἐλεύθερη.
σ.σ.Παρακαλοῦνται παλαιοὶ καὶ νέοι ἀναγνῶστες μας ὅπως παρευρεθοῦν στὴν ἐκδήλωση αὐτὴ πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ ὠφέλεια ὅλων.
Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ παρακαθίσουν στὸ γεῦμα ἀγάπης, νὰ τὸ δηλώσουν τὸ ἀργότερο μέχρι τὸ Σάββατο 3 Μαΐου τὸ μεσημέρι στὰ τηλ.: 210 52 30948, 6987 353063.
«Ὁ ἀγώνας τῶν τυφλῶν»
Σάββατο 3 Μαΐου καὶ ὥρα 7:00 μ.μ.
Αἴθουσα «Ἐπάλξεις», Ζήνωνος 3, β’ ὄρ., Ὁμόνοια
Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 38 ἐτῶν ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τῶν τυφλῶν (Μάϊος 1976) θὰ προβληθῇ ἡ ὁμώνυμη γνωστὴ ταινία τῆς Μαίρης Χατζημιχάλη-Παπαλιοῦ, μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία προβάλλονται τόσο ἡ ἀδιαφορία τῆς κρατικῆς ἐξουσίας καὶ ἡ ὑποκριτικὴ φιλανθρωπία ὀργανώσεων ὅσο καὶ ἡ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονὴ τῶν ἀγωνιζομένων τυφλῶν γιὰ ἐργασία καὶ παιδεία καὶ ὄχι ἐπαιτία.
Εἴσοδος ἐλεύθερη.
