Ἀς ἀκούσουμε μὲ ἱδιαίτερη προσοχὴ τὴν ἐμπεριστατωμένη καὶ συμπυκνωμένη, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀναφορὰ τῆς ἀδερφῆς μας Σοφίας Μπεκρῆ στὰ γεγονότα ποὺ ὁδήγησανστὴ σφαγὴ καὶ στον βίαιο ξεριζωμὸ τοῦ Ὀρθόδοξου Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ἀπὸ τὶς κοιτίδες τῆς Ἰωνίας καὶ τοῦ γενικότερου Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν περιοχὴ.

Ματωμένη Πόλη: Το πογκρόμ εναντίον Ελλήνων, και το τουρκοαγγλικό σχέδιο !

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της εποχής, στις διαδηλώσεις συμμετείχαν περίπου 100.000 άτομα τα οποία δρούσαν σε ομάδες των 15 έως 50 ατόμων κάνοντας “καταδρομικές επιθέσεις”. Παράλληλα, μπαινόβγαιναν ανενόχλητοι μέσα στον όχλο με την αστυνομία και τον στρατό να παρακολουθούν χωρίς να επεμβαίνουν.

Η βρετανική υποκίνηση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης και η Κύπρος

Η επίσημη αιτιολόγηση του τουρκικού κράτους ήταν πως ο κόσμος ξεχύθηκε αυθόρμητα στο δρόμο αντιδρώντας για δήθεν επικείμενες εκτελέσεις τουρκοκυπρίων. Ο μηχανισμός προπαγάνδας είχε πάρει “φωτιά”, κυρίως μέσω της εφημερίδας Χουριέτ.

Αφορμή για το μαζικό κύμα βίας της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955, ήταν ένα ψευδές ρεπορτάζ για δήθεν καταστροφή του σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, από Έλληνες.

Στο πογκρόμ συμμετείχαν χιλιάδες Τούρκοι που δε ζούσαν στη Πόλη και μεταφέρθηκαν εκεί επί τούτου.

Τις μέρες πριν το πογκρόμ, πάνω στα μαγαζιά και τις περιουσίες των Ελλήνων είχε γραφτεί με μπογιά το “GMR” για να στοχοποιηθούν οι τοποθεσίες, ενώ οι περιουσίες μη μουσουλμάνων είχαν καταγραφεί πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Επισήμως, από το πογκρόμ καταγράφηκαν 16 θάνατοι Ελλήνων και σοβαροί τραυματισμοί άλλων 32, ο θάνατος ενός Αρμένιου, 12 βιασμοί γυναικών, ενώ άγνωστος αριθμός ανδρών εξαναγκάστηκε σε περιτομή.

Παράλληλα καταστράφηκαν 4.348 εμπορικά καταστήματα, 110 ξενοδοχεία, 27 φαρμακεία, 23 σχολεία, 21 εργοστάσια, 73 εκκλησίες, 1000 ελληνικές κατοικίες. Σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς το κόσμους των ζημιών έφτασε στα 150 εκ. δολάρια, ενώ η ελληνική πλευρά ανέβασε το ποσό στα 500.000.000 δολάρια. Αποτέλεσμα ήταν οι Έλληνες της Πόλης να μείνουν χωρίς δουλειές.

Οι 100.000 Έλληνες που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Πόλη άρχισαν να συρρικνώνονται σταδιακά και σήμερα μετά βίας ξεπερνούν τους 2.000 ανθρώπους. Αποκορύφωμα φυσικά των διωγμών, ήταν οι μαζικές απελάσεις του 1964 που αποτέλεσαν μια από τις πλέον βάναυσες παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης.