Ναί, ὑπάρχει σωτηρία (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΩΝ ΕΠΑΛΞΕΩΝ Δεκεμβρίου 2012, βλ. Συνημμένο)
Δεινή, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, δεινή, ἄσχημη καὶ καταστρεπτικὴ εἶναι ἡ κατάσταση ποὺ βρίσκεται ἡ χώρα μας. Παντοῦ χρέη, πολλὰ χρέη στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἀνεργία, ἀνασφάλεια, ἄγχος, ἀπογοήτευση καὶ γενικὸς μαρασμός. Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ παίρνουν τὸν δρόμο τῆς ξενιτειᾶς, γιὰ νὰ βροῦν ἕνα κομμάτι ψωμί. Ἄλλοι ψάχνουν τὸν 21ο αἰῶνα στὰ σκουπίδια νὰ βροῦν λίγη τροφή καὶ δυστυχῶς μερικοὶ συμπατριῶτες μας, πνιγμένοι ἀπὸ τὰ χρέη καὶ τὰ οἰκογενειακὰ βάρη, θέτουν τέρμα στὴν ζωή των, μὲ ὅ τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν οἰκογένειά των καὶ τὴν γύρω κοινωνία.
Δεινή, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, δεινή, ἄσχημη καὶ καταστρεπτικὴ εἶναι ἡ κατάσταση ποὺ βρίσκεται ἡ χώρα μας. Παντοῦ χρέη, πολλὰ χρέη στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἀνεργία, ἀνασφάλεια, ἄγχος, ἀπογοήτευση καὶ γενικὸς μαρασμός. Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ παίρνουν τὸν δρόμο τῆς ξενιτειᾶς, γιὰ νὰ βροῦν ἕνα κομμάτι ψωμί. Ἄλλοι ψάχνουν τὸν 21ο αἰῶνα στὰ σκουπίδια νὰ βροῦν λίγη τροφή καὶ δυστυχῶς μερικοὶ συμπατριῶτες μας, πνιγμένοι ἀπὸ τὰ χρέη καὶ τὰ οἰκογενειακὰ βάρη, θέτουν τέρμα στὴν ζωή των, μὲ ὅ τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν οἰκογένειά των καὶ τὴν γύρω κοινωνία.
Παντοῦ, λοιπόν, δυστυχία, μιζέρια, πόνος, ἀρρώστιες καὶ μαύρη ἀπελπισία. Τόση εἶναι ἡ ἀπογοήτευση ὅλων, ποὺ εἶναι δύσκολο ν’ ἀναζητήσῃ κανεὶς σανίδα σωτηρίας. Ὅλοι ζοῦν μὲ τὴν ἀγωνία μήπως τὰ χειρότερα εἶναι ἀκόμη μπροστά. Ἀπὸ τὴν ὥρα μάλιστα ποὺ ἔγιναν μερικῶς γνωστοὶ οἱ δυσβάσταχτοι ὅροι τῶν μνημονίων, ἡ ὑπαγωγή μας στὸ ἀγγλικὸ δίκαιο, ἡ μείωση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καὶ ἡ ἀφαίμαξη ὅλων, κάθε ἐλπίδα γιὰ ἀνάκαμψη, ἀνάπτυξη καὶ βελτίωση ἐξέλιπε παντοῦ.
Μᾶς ἔχουν δέσει χειροπόδαρα τόσο σφικτά, ὥστε κάθε προσπάθεια γιὰ ἀποδέσμευση φαίνεται μάταιη. Τὸ δὲ παράξενο εἶναι ὅτι, ἐνῶ οἱ θιασῶτες τῶν μνημονίων καὶ οἱ ὑπηρέτες τῆς ἐθνικῆς ὑποτέλειας συνεργάζονται καὶ ἁμιλλῶνται μεταξύ των στὴν ἐνδοτικότητα πρὸς τοὺς ξένους τοκογλύφους, οἱ ἀντιμνημονιακὲς πολιτικὲς παρατάξεις δὲν μποροῦν νὰ συνεργαστοῦν, λόγῳ ἰδεολογικῶν διαφορῶν, λὲς καὶ οἱ διάφορες ἰδεολογίες εἶναι ἀνώτερες ἀπὸ τὴν σωτηρία τῆς πατρίδος καὶ τὴν πρόοδο τῆς κοινωνίας.
Καὶ ὅμως, ἀνάμεσα στοὺς τόσους ἀπελπισμένους καὶ βασανισμένους ὑπάρχουμε καὶ μερικοί, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ βρισκόμαστε στὴν ἴδια δεινὴ κατάσταση, ὅπως ὅλοι οἱ συμπολῖτες μας, καὶ ὑφιστάμεθα τὶς ἴδιες ταπεινώσεις καὶ ταλαιπωρίες, ἐν τούτοις διατηροῦμε μέσα μας μιὰ βέβαιη ἐλπίδα, ὅτι, ἄν θελήσουμε ὅλοι, ὑπάρχει σωτηρία. Εἶναι ὁρατή, ἁπτὴ καὶ βέβαιη. Μόνο ποὺ ἡ σωτηρία αὐτὴ δὲν προέρχεται ἀπ’ τοὺς ἀλλοπρόσαλλους κι ἀνεύθυνους πολιτικούς μας, μνημονιακοὺς ἤ ἀντιμνημονικούς, οὔτε ἀπὸ τοὺς ἄσχετους δῆθεν εἰδήμονες, οὔτε ἀπὸ τὰ συνεχῶς παπαγαλίζοντα μέσα ὁμαδικῆς ἐνημερώσεως καὶ ἀσφαλῶς οὔτε ἀπὸ τὸν παραπαίοντα ἀλλλοσυγκρουόμενο καταναλωτικὸ καὶ πολλαπλῶς ἐξαρτημένο ἑλληνικὸ λαό.
Δυστυχῶς, αὐτὸς ὁ λαός, ὁ ὑπέροχος ἑλληνικὸς λαός, μὲ τὴν τόση πλούσια πολιτισμικὴ καὶ ἀγωνιστικὴ παράδοση ἀφέθηκε, ἑκὼν ἄκων, νὰ καθοδηγηθῆ καὶ νὰ κυβερνηθῆ ἀπὸ ἄχρηστους καὶ ἄχριστους ἡγέτες. Παρόλον ὅτι ἀπὸ τὴν σύσταση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους διεπίστωνε ὅτι οἱ κυβερνῶντες ἦσαν ξένοι καὶ ἀλλότριοι ἀπὸ τὶς ἑλληνοορθόδοξες παραδόσεις καὶ ἄσχετοι ἤ μᾶλλον ἀντίθετοι πρὸς τὴν κοινωνικὴ καὶ κοινοτικὴ ὀργάνωση τοῦ δημοσίου βίου, τοὺς ψήφιζε καὶ τοὺς ξαναφήφιζε, μὴν ἔχοντας νὰ ἐκλέξῃ κάτι διαφορετικό, ἀφοῦ ὅλα τὰ κόμματα εἶχαν καὶ κάποια ξενικὴ ἐξάρτηση (φιλοαγγλικό, φιλογαλλικό, φιλορώσικο καὶ ἀργότερα φιλογερμανικό, φιλοαμερικάνικο, φιλοκινέζικο κ.λπ). Ὅποιο λοιπόν καὶ νὰ ψήφιζε κάθε φορά, τὴν ἴδια προβατόσχημη καὶ ἀντικοινωνικὴ συμπεριφορὰ θὰ ἀντιμετώπιζε.
Ἔτσι, φτάσαμε ὄχι ἁπλῶς στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ ἀλλὰ ἤδη ἔχουμε ἀρχίσει τὸ κατρακύλισμα χωρὶς προοπτικὴ σταματημοῦ. Ἡ σωτηρία, λοιπόν, δὲν θὰ προέλθῃ οὔτε ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς οὔτε ἀπὸ τοὺς πολῖτες, γιατὶ οἱ μὲν πρῶτοι δὲν τὴν θέλουν, οἱ δὲ δεύτεροι εἶναι ἄσχετοι, ἀνοργάνωτοι καὶ ἀπρόθυμοι να τὴν ἐπιδιώξουν. Καὶ ὅμως, ἡ σωτηρία εἶναι ἐδῶ, εἶναι ἀνάμεσά μας. Τὴν ἐξαγγέλλουν οἱ Ἄγγελοι, οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ ἀγωνιστές. Τὴν πρωτοεξήγγειλε ὁ Ἄγγελος στοὺς βοσκοὺς τῆς Βηθλεέμ («Ἐτέχθη ἡμῖν Σωτήρ»). Καὶ οἱ βοσκοὶ πῆγαν στὸ σπήλαιο καὶ εἶδαν τὸν τεχθέντα Βασιλέα καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ θὰ ἤθελε νὰ παρευρίσκετο καὶ ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς Κωστῆς Παλαμᾶς: «Νά ‘μουν τοῦ στάβλου ἕν’ ἄχυρο, ἕνα φτωχὸ κομμάτι, τὴν ὥρα π’ ἄνοιγε ὁ Χριστὸς στὸν ἥλιο Του τὸ μάτι».
Ἀπ’ τὴν στιγμὴν αὐτὴ καὶ μέχρι σήμερα εἴτε στὴν φάτνη, εἴτε στὶς ἀκτὲς τῆς Τιβεριάδος εἴτε στὸ Σταυρὸ εἴτε στὴν Ἀνάσταση ὁ Σωτήρας καὶ Παντοδύναμος Βασιλέας Χριστὸς εἶναι ἀεὶ ὤν καὶ τὰ πάντα ἐνεργῶν πρὸς σωτηρία ὅλων. Αὐτὸς ἔσωσε ὄχι μόνον παγγενῆ τὸν Ἀδὰμ ἀλλὰ καὶ τὸ ἔθνος μας τόσες φορές. Αὐτὸς δύναται νὰ μᾶς σώσῃ καὶ τώρα, φτάνει ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν σταυροαναστάσιμη πορεία ποὺ ἐκεῖνος χάραξε, γιὰ νὰ πετύχομε τὴν σωτηρία καὶ ἀπὸ τὰ παρόντα δεινὰ καὶ ἀπὸ τὰ μέλλοντα.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὅλοι ὅσοι πιστεύομε ὀρθόδοξα στὸν Χριστὸ ὀφείλομε νὰ βιώνομε τὴν ἀγαπητικὴ ζωὴ καὶ τὴν κοινοτικὴ πολιτεία, ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς ἐδίδαξε καὶ οἱ Πατέρες ἐφήρμοσαν. Ἔξω, λοιπόν, ἡ ξενομανία, ἡ καταναλωτικὴ μανία, ἡ ἐπίδειξη, ἡ κομματικὴ ἐξάρτηση, ἡ ὀργανωσιακὴ καὶ τυφλὴ ὑπακοὴ σὲ ψευτοαρχηγούς. Ἔξω ὅλες οἱ λεγεῶνες, ὅπως εἴχαμε γράψει στὸ προηγούμενο φύλλο. Ἀπ’ τὴν ἄλλη μεριά, χρειάζεται περισσότερη πνευματικὴ ζωή, μεγαλύτερη προθυμία γιὰ κοινωνικὴ ζωὴ καὶ δράση καὶ πρὸ παντὸς γιὰ ἀλληλοβοήθεια καὶ κοινὲς ἐνοριακὲς δραστηριότητες γιὰ τὸ καλὸ ὅλων. Πολλὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε ὅλοι ἐὰν συνεργαστοῦμε καὶ δράσουμε ἀπὸ κοινοῦ στὴν γειτονιά μας, στὴν ἐνορία μας, στὸ χωριό μας, στὴν πόλη μας. Καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνῃ τώρα ἀμέσως. Διότι, ἐὰν περάσουν ἀκόμη μερικοὶ μῆνες καὶ ἐφαρμοστοῦν ὅλα τὰ καταστρεπτικὰ μέτρα ποὺ ἡ τρόϊκα μᾶς ἐπιβάλλει καὶ οἱ πολιτικοί μας τὰ ἀποδέχτηκαν, τότε δὲν θὰ μποροῦμε οὔτε κἄν νὰ συνεννοηθοῦμε, γιατὶ ὅλα θὰ ἐλέγχονται, οὔτε κὰν νὰ ξεμυτίσουμε, γιατὶ τὰ πάντα καὶ οἱ πάντες θὰ παρακολουθοῦνται.
Ταυτοχρόνως, ἀπὸ τώρα πρέπει νὰ ψάχνομε μεταξὺ τῶν γειτόνων, τῶν ἐνοριτῶν, τῶν συμπολιτῶν μας δοκιμασμένους στὴν τιμιότητα ἱκανοὺς καὶ πιστοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς προωθήσομε γιὰ τὴν ἀνάληψη τῆς διακυβερνήσεως τῆς χώρας, γιατὶ χωρὶς καλοὺς ποιμένες οἱ λύκοι χορεύουν ἀλλὰ καὶ οἱ καλοὶ ποιμένες δὲν μποροῦν νὰ προέλθουν ἀπὸ ξενόφρονα καὶ ἑτερόχρωμα κόμματα ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τῶν ἀγωνιζομένων χριστιανῶν.
Ἐμπρός, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Ὁ Σωτήρας εἶναι ἐδῶ καὶ ἡ σωτηρία εἶναι ἐδῶ, φτάνει καὶ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ ἐδῶ, μὲ τὸν Σωτήρα δηλαδὴ καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ποὺ θέλουν τὴν σωτηρία. Μὲ τὶς ἐνθαρρυντικὲς αὐτὲς σκέψεις εὐχόμαστε σ’ ὅλους «Καλὰ καὶ Εὐλογημένα Χριστούγεννα» καὶ «Ἀγωνιστικὸ τὸ Νέο Ἔτος».
Β. Τσούπρας
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΑΛΞΕΙΣ Δεκεμβρίου 2012, ἔτος 39ο ἀρ. φύλ. 649 (Βλέπε Συνημμένο)
- Η εφημερίδα μας, εάν επιθυμείτε, θα φτάνει εντελώς ΔΩΡΕΑΝ κάθε μήνα στην ηλεκτρονική σας διεύθυνση γεμάτη με χρήσιμα, μορφωτικά, έγκυρα, ενημερωτικά άρθρα για την Ορθοδοξία, την Παιδεία, την Κοινωνία και πολλά άλλα.
- Ζητείστε τη ΔΩΡΕΑΝ μηνιαία αποστολή της Εφημερίδος Επάλξεις στέλνοντας το e-mail σας στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: epalxeis@otenet.gr
- Μπορείτε να ζητήσετε τη διακοπή της αποστολής για οποιοδήποτε λόγο και όποτε εσείς επιθυμείτε.
