Νὰ γίνουμε ἐνεργοὶ πολῖτες
Μαύρη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, μαύρη καὶ κατασκότεινη νύχτα καλύπτει ὁλόκληρη τὴν πατρίδα μας καὶ τὴν ψυχή μας. Κανένα ἄστρο ἐλπίδας στὸν ὁρίζοντα. Καμμιὰ φωτεινὴ χαραμάδα στὸ κάτεργο τῆς δουλείας. Καμμιὰ τρεμάμενη σπίθα στὴν ξεχασμένη χόβολη. Παντοῦ πυκνὸ σκοτάδι. Πόνος, ἀγανάκτηση καὶ πρὸ παντὸς γενικὴ ἀνασφάλεια. Κανεὶς δὲν ξέρει «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα». Ἴσως τὰ χειρότερα δὲν ἦρθαν ἀκόμη…
Βεβαίως, σὲ τέτοιες ζοφερὲς καταστάσεις βρέθηκε πολλὲς φορὲς ἡ πατρίδα μας. Ἀλήθεια, πόσες φορὲς δὲν σκλαβώθηκε, δὲν λεηλατήθηκε, δὲν καταστράφηκε, δὲν ἐρημώθηκε! Ποιός μπορεῖ νὰ ξεχάσῃ τὴν μαύρη καὶ μακραίωνη σκλαβιὰ στὴν βάρβαρη Τουρκιά, ὅπου «ὅλα τά ‘σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκων’ ἡ σκλαβιά»! Στὶς προηγούμενες, ὅμως, φορές, παρ’ ὅλον ὅτι καὶ τότε «μαύρη ἦταν ἡ νύχτα στὰ βουνά», ὁ κάθε ἀγωνιστὴς τραγουδοῦσε: «στὰ ἄγρια, στὰ σκοτεινά, ὁ Ἕλλην ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει».
Πράγματι. Ἡ ἄσβεστη φλόγα ποὺ ἔκαιγε μέσα στὰ στήθη τῶν σκλαβωμένων Ρωμιῶν τοὺς ἔκανε νὰ ξεσπαθώνουν, νὰ πραγματοποιοῦν ἐξεγέρσεις (πάνω ἀπὸ 65 σ’ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα) καὶ στὸ τέλος νὰ ξεσηκωθοῦν σύσσωμοι κατὰ τοῦ κοινοῦ τυράννου καὶ νὰ πετύχουν τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου.
Τώρα, ὅμως, ὁ δυνάστης δὲν εἶναι κάποιος συγκεκριμένος βάρβαρος ‒οὔτε μᾶς πολεμάει μὲ ὁρατὰ ὅπλα‒ ἀλλὰ εἶναι ἡ πολιτισμένη Δύση καὶ μᾶς καταδυναστεύει μὲ τῆς ἀράχνης τὰ δίχτυα καὶ μὲ τῆς ἀπάτης τὰ σχέδια. Ἐμεῖς δὲ οἱ Νεοέλληνες, συνηθισμένοι στὴν ραστώνη, στὴν πλαστὴ εὐημερία καὶ στὴν καταναλωτικὴ μανία, δὲν πήραμε κἄν εἴδηση πῶς μπλεχτήκαμε στὰ δίχτυα τους καὶ πῶς ἀφήσαμε τὰ ντόπια ὄργανά τους νὰ κάνουν τὸ μεγάλο ξεπούλημα.
Πρὶν δηλαδὴ μᾶς φορέσουν τὸ ζυγὸ καὶ μᾶς βάλουν τὶς χειροπέδες, φρόντισαν νὰ μᾶς ἀλλοιώσουν τὴν ψυχὴ καὶ νὰ μᾶς διώξουν τὸ φιλότιμο. Οὔτε ἡ πνευματικὴ ἡγεσία, οὔτε οἱ διανοούμενοι, οὔτε ὁ Τύπος ἐνημέρωσαν τὸ λαὸ γιὰ τὴν κρατικὴ σπατάλη ποὺ γινόταν, γιὰ τὴν ὑπερχρέωση ποὺ συντελεῖτο καὶ γιὰ τὴν διάλυση ὅλων τῶν παραγωγικῶν πηγῶν τῆς χώρας. Θὰ ἐνθυμοῦνται οἱ ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες ὅτι ὅσες φορὲς οἱ Ἐπάλξεις ἀνέφεραν τὸ κακὸ ποὺ συντελεῖτο καὶ κατήγγειλαν τοὺς ὑπευθύνους, ἀντιμετώπιζαν τὴν μήνη τῶν κρατικῶν ὀργάνων, τὴν ἀπομάκρυνση ἀπ’ ὅλους τοὺς ραδιοτηλεοπτικοὺς σταθμούς, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς λεγομένους ἐκκλησιαστικούς, καὶ γενικῶς τὴν προσπάθεια ὅλων πρὸς πλήρη ἀπομόνωση.
Βέβαια, θὰ ἰσχυριστῆ κάποιος ὅτι καὶ στὶς ἡμέρες μας, καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὸ τελευταῖο ἔτος, γίνονται ἀρκετὲς διαμαρτυρίες, γράφονται ἄρθρα καὶ πραγματοποιοῦνται πολλὲς συγκεντρώσεις. Ὅλ’ αὐτά, ὅμως, εἶναι κατόπιν ἑορτῆς. Οἱ συγκεντρώσεις μάλιστα διαμαρτυρίας, ποὺ πραγματοποιήθηκαν ἕως τώρα στὸ κέντρο τῆς Ἀθηνῶν, ἔτσι ποὺ ἔγιναν ἀνοργάνωτες καὶ ἀπεριφρούρητες, τὸ μόνον ποὺ πέτυχαν ἦταν νὰ δώσουν τὴν εὐκαιρία στὰ γνωστὰ ἄγνωστα στοιχεῖα νὰ προβοῦν σὲ καταστροφὲς ξένης περιουσίας καὶ σὲ ἀκατανόμαστους βανδαλισμούς, γεγονὸς ποὺ ἔκανε τὸν κύκλο τῆς γῆς καὶ καταρράκωσε γιὰ μιὰ φορὰ ἀκόμη τὸ κῦρος τῆς χώρας μας.
Ἐπειδή, ὅμως, ἡ μαύρη νύχτα δὲν φεύγει μὲ φωνές, μὲ μοιρολόγια ἤ μὲ κατάρες ἀλλὰ μὲ δράση ‒καὶ μάλιστα μὲ συντονισμένη καὶ κοινὴ δράση‒, ὀφείλομε ὅλοι ὅσοι πονᾶμε αὐτὸν τὸν τόπο, ἀκοῦμε τὴν φιλελεύθερη λαλιὰ τῶν προγόνων μας καὶ ἐναντιούμεθα σὲ κάθε πράξη ὑποτέλειας τῶν ἄχρηστων καὶ ἄχριστων πολιτικῶν μας νὰ ἀφυπνιστοῦμε, νὰ συνεργαστοῦμε καὶ νὰ δράσωμε ἀπὸ κοινοῦ μὲ κάθε μέσο γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση κάθε ψεύτη καὶ ἀπατεῶνα καὶ γιὰ τὴν προώθηση τιμίων ἀνθρώπων στὴν κυβέρνηση, γιὰ νὰ περισώσουν ὅ τι μπορεῖ ἀκόμη νὰ περισωθῆ. Ἡ μέχρι τώρα ἀδράνεια ὅλων καὶ ἡ προσμονὴ ὅτι κάποιος ἀπὸ τοὺς νῦν πολιτικοὺς ἤ κάποιος ἄλλος καινούργιος θὰ φανῆ, γιὰ νὰ βοηθήσῃ τὴν κατάσταση, ἀποδείχθηκε ἐσφαλμένη καὶ βλαβερή.
Ὅπως ἔχουν τονίσει ἐπανειλημμένως οἱ Ἐπάλξεις, πρέπει ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες νὰ γίνουμε ἐνεργοὶ πολῖτες καὶ μέσα ἀπὸ τὰ σπλάγχνα μας (καὶ ὄχι ἀπὸ μασσωνικοὺς ἤ μαρξιστικοὺς κύκλους) νὰ ἐπιλέξομε τοὺς πιὸ ἄξιους, τοὺς πιὸ τίμιους καὶ τοὺς πιὸ καλούς, γιὰ νὰ μᾶς κυβερνήσουν. Ἀσφαλῶς, δὲν γνωρίζομε πότε θὰ γίνουν ἐκλογὲς οὔτε κι ἄν γίνουν. Ξέρομε, ὅμως, ὅτι, ὅσο ἐμεῖς ἀδρανοῦμε, οἱ ξένοι καὶ ντόπιοι κερδοσκόποι καὶ καιροσκόποι πλέκουν νέα δίχτυα καὶ χαλκεύουν φρικτότερα δεσμὰ γιὰ τὴν πλήρη καταστροφή μας.
Εἶναι, λοιπόν, ἀπαραίτητη ἡ συνεργατικὴ δράση καὶ οἱ κοινοὶ ἀγῶνες. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ διοργανώσαμε τὴν συγκέντρωση τῆς 12ης Φεβρουαρίου ἐ.ἔ., ἡ ὁποία ἐξέδωσε τὸ σημαντικὸ ψήφισμα, ποὺ δημοσιεύουμε σὲ ἄλλη στήλη τῆς ἐφημερίδος μας καὶ τὸ ὁποῖο ἐστάλη σὲ ὅλες τὶς ὑγιεῖς δυνάμεις τοῦ τόπου, πρόσωπα καὶ ὁμάδες, γιὰ τὴν ἐπίτευξη ἐπιτέλους τῆς πολυπόθητης συνεργασίας καὶ κοινῆς δράσεως.
Γιὰ νὰ ἔχῃ, ὅμως, ἀνταπόκριση καὶ ἡ ἑνωτικὴ αὐτὴ προσπάθεια τῶν Ἐπάλξεων, ὀφείλουν οἱ ἀναγνῶστες καὶ οἱ φίλοι τῶν Ἐπάλξεων, ἀφοῦ ἀποδεσμευτοῦν ἀπὸ κάθε κομματικὴ καὶ ὀργανωσιακὴ ἐξάρτηση, νὰ σχηματίσουν τοπικὲς ὁμάδες γιὰ ἀλληλοβοήθεια καὶ κοινὴ δράση καὶ νὰ σκεφθοῦν σοβαρὰ πῶς μποροῦν νὰ βοηθήσουν στὴν ἑλληνοορθόδοξη κοινωνικοπολιτικὴ καλλιέργεια τοῦ λαοῦ, ὥστε κάθε γενικότερη κοινὴ προσπάθεια νὰ βρῇ συνεργάτες σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα.
Ἐμπρός, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Ἄς ἐνδιαφερθοῦμε περισσότερο γιὰ τὴν ταλαιπωρημένη πατρίδα μας καὶ μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα στὸ Θεὸ ἄς πρωτοστατήσουμε στὴν ἀλληλοβοήθεια καὶ στὴν κοινὴ δράση καὶ ὁ Παντοδύναμος ξέρει Ἐκεῖνος πότε καὶ πῶς θὰ φέρῃ τὴν λύση. Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι «πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ».
Β. Τσούπρας
Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά
Μαύρ’ είν’ η νύκτα στα βουνά,
στους βράχους πέφτει χιόνι.
Μες στ’ άγρια, στα σκοτεινά,
στες τραχιές πέτρες, στα στενά,
ο κλέφτης ξεσπαθώνει.
Στο δεξί χέρι το γυμνό
βαστά αστροπελέκι.
Παλάτι έχει το βουνό
και σκέπασμα τον ουρανό,
κ’ ελπίδα το τουφέκι.
Φεύγουν οι τύραννοι χλωμοί
το μαύρο του μαχαίρι·
μ’ ιδρώτα βρέχει το ψωμί,
ξέρει να ζήσει με τιμή,
και να πεθάνει ξέρει.
Τον κόσμ’ ο δόλος διοικεί
κι η άδικ’ ειμαρμένη.
Τα πλούτη έχουν οι κακοί,
κι εδώ στους βράχους κατοικεί
η αρετή κρυμμένη.
(Ο Κλέφτης του Αλεξάνδρου – Ρίζου Ραγκαβή)
(Εφημερίδα Επάλξεις, Μάρτιος 2012)
