Ἀεὶ ἀγωνίζεσθαι (ΥΠΟ ΒΑΣ. ΤΣΟΥΠΡΑ)

            Πολλὲς φορές, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἔχομε τονίσει ὅτι ἕνας ἀγώνας, ἕνας τραχὺς καὶ ἀδιάκοπος ἀγώνας εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴν γῆ. Ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπιβίωση, ἀγώνας πρὸς ἀντιμετώπιση τῶν ἀντίξοων φυσικῶν δυνάμεων γιὰ τὴν προστασία ἀπὸ τὰ ἁρπακτικὰ τέρατα καὶ θηρία, τετράποδα ἢ δίποδα, γιατὶ κάποτε τὰ δίποδα εἶναι πιὸ αἱμοβόρα καὶ ἀπὸ τὰ τετράποδα.

            Ἐάν, ὅμως, ἡ ἀσφάλιση τῆς ζωῆς, τῆς τιμῆς καὶ τῆς περιουσίας τοῦ κάθε ἀνθρώπου χρειάζεται διαρκῆ προσπάθεια, πόση ἀνάγκη ἔχει ἡ προστασία ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ γιὰ διαρκῆ καὶ ἀσταμάτητο ἀγῶνα! Ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Πρωτοέλληνες κατοίκησαν σ’ αὐτὴν ἐδῶ τῆς γῆς τὴν φλοῦδα, ἦταν ἀναγκασμένοι νὰ μάχωνται συνεχῶς, «γιὰ νὰ γλυτώσουν αὐτὴν τὴν φλοῦδα ἀπὸ τὸ τσακάλι καὶ τὴν ἀρκούδα».

            Ὅλοι οἱ γύρω λαοί, βλέποντες τὴν οἰκονομική, τεχνικὴ καὶ πολιτιστικὴ πρόοδο τῶν παλαιῶν προγόνων μας, συνεχῶς τοὺς ἐποφθαλμιοῦσαν καὶ ἀδιάκοπα τοὺς ἀπειλοῦσαν καὶ μάλιστα ἀπ’ ὅλες τὶς κατευθύνσεις, ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ οἱ Πέρσες καὶ ἀργότερα οἱ Τοῦρκοι, ἀπὸ τὸν Νότο οἱ Αἰγύπτιοι καὶ ἀργότερα οἱ Ἄραβες, ἀπὸ τὴν Δύση οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἀργότερα οἱ Φράγκοι, οἱ Νορμανδοί, οἱ Γότθοι κ.λπ., καὶ ἀπὸ τὸν Βορρὰ οἱ Σλαβοβούλγαροι.

            Ἔτσι, ἡ ἱστορικὴ διαδρομὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι πράγματι ἕνας πολυποίκιλος ἀγώνας γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, τὴν σωτηρία τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ καὶ τὴν προστασία τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Καὶ τὰ τρία αὐτὰ ἀγαθὰ ἔπρεπε νὰ προστατευτοῦν, γιατὶ καὶ τὰ τρία εἶναι ἀλληλένδετα καὶ ἀλληλοεξαρτώμενα. Εἶναι μὲν δυνατὸν νὰ ὑπάρχῃ ἐλευθερία τοῦ χώρου καὶ εὐημερία τοῦ λαοῦ ἀλλά, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ ὁ ἔρωτας γιὰ τὸ ὅσιον, τὸ ἀληθές, τὸ δίκαιον καὶ τὸ ὡραῖον, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ δηλαδὴ ὁ ἑλληνικὸς καὶ μάλιστα ὁ ἑλληνορθόδοξος πολιτισμός, τότε ἡ κοινωνία αὐτὴ εἶναι ἑλλαδίτικη, ἀφοῦ διαβιοῖ στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, δὲν εἶναι ὅμως ἑλληνική, ἐφ’ ὅσον δὲν βιώνει τὴν ἑλληνορθοδοξη ζωὴ καὶ πολιτεία.

            Γι’ αὐτό, οἱ πρόγονοί μας ἔδιναν μεγάλη σημασία τόσο στὴν ἐξασφάλιση τῆς ἐλευθερίας ὅσο καὶ στὴν προστασία τῶν δημοκρατικῶν, κοινωνικῶν καὶ πολιτιστικῶν παραδόσεων, ἡ ἐγκατάλειψη τῶν ὁποίων ὁδηγοῦσε μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὴν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς συνειδήσεως καὶ στὴν διευκόλυνση ὑποδουλώσεώς των στοὺς ἀλλοφύλους.

            Ποιός δὲν θυμᾶται τοὺς μηδίσαντες ἢ τοὺς λατινίζοντες ἢ ἀργότερα τοὺς τουρκεμένους ἢ προσκυνημένους καὶ μετὰ τοὺς φραγκεμένους καὶ γενικὰ τοὺς ἀλλοτριωμένους; Ὅλοι αὐτοὶ ὑπῆρξαν κάθε φορὰ μιὰ μόνιμη ἀπειλὴ γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ βασικὴ αἰτία τῶν δεινῶν. Ἀπ’ ὅτι ἄλλωστε γνωρίζομε ἀπὸ τὴν ἱστορία, ὅσες φορὲς οἱ Ἕλληνες διεξήγαγαν τὸν τριπλὸ αὐτὸ ἀγῶνα, κατόρθωναν νὰ ἀντιμετωπίζουν τεράστιους κινδύνους, ὅπως π.χ. στοὺς Περσικοὺς πολέμους ἢ στὶς πολιορκίες τῆς Βασιλεύουσας (626 – 717 μ. Χ.) καὶ μάλιστα στὴν ἀπόκρουση τοῦ ἰταλικοῦ ζυγοῦ τὸ 1940.

            Ὅσες φορὲς ὅμως εἶχε προηγηθῆ ἀλλοίωση τῆς συνειδήσεως καὶ ἀλλαγὴ τῆς συμπεριφορᾶς μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ ἀτομοκρατικοῦ καὶ καταναλωτικοῦ συμφέροντος εἴχαμε πάντοτε ἐθνικὲς καταστροφές, ὅπως τὰ ἔτη 146 π.Χ., 1204, 1453, 1922, 1974 κ.λπ. Ἔχοντες λοιπὸν δεδομένο ὅτι ἡ ἐπιβίωσή μας, ἡ ἐλευθερία μας καὶ ἡ πρόοδός μας ἐξαρτῶνται ἀπὸ διαρκῆ καὶ πολύπλευρη προσπάθεια, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ κάνωμε τὰ ἀδύνατα δυνατὰ γιὰ τὴν συνέχιση καὶ ἐπαύξηση αὐτοῦ τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ, κοινωνικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ ἀγῶνα.

            Μὲ τὴν εὐκαιρία μάλιστα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς ἐθνικῆς μας ἑορτῆς νὰ προσέξωμε ἰδιαιτέρως τοὺς σκοπούς, τὶς ἐπιτυχίες καὶ ἀποτυχίες τῶν ἡρωϊκῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ὥστε, μιμούμενοι τὴν ἀγωνιστική των ἀπόφαση καὶ ἀποφεύγοντες τὰ λάθη και τοὺς διχασμούς των, νὰ συνεχίσωμε τὸν ὑπὲρ πάντων ἀγῶνα γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία. Ἐννοεῖται, γιὰ νὰ ἔχῃ ἕνας τέτοιος ἀγώνας ἀγαθὰ ἀποτελέσματα, ὀφείλουν ὅλοι οἱ ἀγωνιστὲς νὰ ἔχουν διεξαγάγει μέσα των τὸν καθαρτήριο ἀγῶνα ἐναντίον ὅλων τῶν μικροτήτων, μωροφιλοδοξιῶν καὶ διχαστικῶν τάσεων, γιατὶ ἀγώνας γιὰ ἐλευθερία καὶ πρόοδο μὲ ἐξαρτημένα καταναλωτικὰ καὶ διχαστικὰ ἄτομα δὲν γίνεται καί, ἐὰν γίνῃ, δὲν πετυχαίνει.

            Ἐμπρός, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἂς βιώσωμε ἐπιτέλους τὸ καθαρτήριο καὶ δημιουργικὸ πνεῦμα τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί, μιμούμενοι τοὺς προγόνους μας, ἂς συνεργαστοῦμε ἐπιτέλους ὅλοι μαζὶ γιὰ κοινοὺς ἐθνικοὺς καὶ κοινωνικοὺς ἀγῶνες πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ σωτηρία τῆς φιλτάτης πατρίδος μας.

            Δὲν χρειάζεται νὰ βρεθῇ πρῶτα ἀρχηγός. Ἂς ὑπάρχῃ ἀγωνιστικὴ διάθεση καὶ συνεργατικὸ πνεῦμα καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ βρεθοῦν. Καρδιὰ χρειάζεται καὶ πίστη στὸν Θεό. Τώρα μάλιστα ποὺ τὰ μαῦρα σύννεφα ἀπὸ τὴν Ἑώα καὶ τὴν Ἑσπερία σκεπάζουν τὴν χώρα μας καὶ μᾶς πνίγουν τὴν ἀναπνοή, χρειάζεται νὰ ἤμαστε ὅλοι ἑτοιμοπόλεμοι καὶ ἀποφασισμένοι γιὰ ὅλα, καὶ ὁ Θεὸς βοηθός.

Β. Τσούπρας