Ὀρθόδοξοι σὲ ὅλα
Σὲ παλαιότερο ἄρθρο μὲ τίτλο «Τηρεῖν πάντα», ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, εἴχαμε ἀναφερθῆ στὴν ἐντολὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Κύριός μας στοὺς μαθητές του λίγο πρὶν ἀναληφθῆ. Τοὺς παρήγγειλε, ὡς γνωστόν, ὄχι μόνον νὰ πορευθοῦν σ’ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ νὰ βαπτίζουν τοὺς πιστεύοντες εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς διδάσκουν νὰ τηροῦν ὅλα ὅσα Ἐκεῖνος τοὺς ἔχει δώσει ἐντολή (Ματθ. ΚΗ, 19).
Σὲ παλαιότερο ἄρθρο μὲ τίτλο «Τηρεῖν πάντα», ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, εἴχαμε ἀναφερθῆ στὴν ἐντολὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Κύριός μας στοὺς μαθητές του λίγο πρὶν ἀναληφθῆ. Τοὺς παρήγγειλε, ὡς γνωστόν, ὄχι μόνον νὰ πορευθοῦν σ’ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ νὰ βαπτίζουν τοὺς πιστεύοντες εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς διδάσκουν νὰ τηροῦν ὅλα ὅσα Ἐκεῖνος τοὺς ἔχει δώσει ἐντολή (Ματθ. ΚΗ, 19).
Εἴχαμε τότε τονίσει ὅτι ἡ παραγγελία αὐτὴ τοῦ Κυρίου μᾶς διδάσκει ὅτι δὲν ἀρκεῖ ἕνας ἄνθρωπος νὰ ἔχῃ ὀρθόδοξη πίστη (γεγονὸς ποὺ εἶναι ὁπωσδήποτε ἀπαραίτητο γιὰ τὴν πνευματικὴ συγκρότηση τοῦ κάθε πιστοῦ) ἀλλὰ ταυτοχρόνως ὀφείλει νὰ ἔχῃ καὶ ἀληθινὴ ζωή, ἀγαπητικὴ συμπεριφορὰ καὶ κοινωνικὴ πολιτεία. Ὀφείλει, δηλαδή, νἀ βιώνει αὐτὰ ποὺ πιστεύει καὶ νὰ φανερώνει τὴν ὀρθότητα τῆς πίστεως, δηλαδὴ τὴν Ὀρθοδοξία, μὲ ὀρθοζωΐα καὶ ὀρθοπραξία, ἀφοῦ «πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρὰ ἐστί» (Ἰακ. Β’ 20), γιατὶ «καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶ φρίττουσιν» (Ἰάκ. Β’ 19), ἀλλὰ μὴ ἔχοντα ταπείνωση καὶ ἀγάπη εἶναι ἀντίχριστα καὶ μισάνθρωπα. Σ’ αὐτὸ ἐδῶ τὸ ἄρθρο θὰ ἐπιχειρήσομε κάποια εὐρύτερη ἀνάλυση τοῦ ὅλου θέματος.
Κάθε λοιπὸν ὀρθόδοξος Χριστιανὸς:
α) Πιστεύει ὀρθόδοξα στὸ Θεό, συμμετέχει στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ προσπαθεῖ νὰ δίνῃ παντοῦ τὴν ὀρθόδοξη μαρτυρία του.
β) Ἀγωνίζεται μὲ ταπείνωση, προσευχὴ καὶ νηστεία νὰ προσκόπτῃ στὴν ἀρετὴ καὶ νὰ ἐνσαρκώνῃ κατὰ δύναμη τὴν ἐν Χριστῷ ζωή.
γ) Γίνεται ὠφέλιμος στὴν οἰκογένειά του μὲ σεβασμὸ πρὸς τοὺς γονεῖς του, μὲ ἀγάπη στὴν συζυγία καὶ μὲ στοργὴ καὶ φρόνηση πρὸς τὰ παιδιά του καὶ γενικὰ μὲ ἐνεργὸ ἐνδιαφέρον γιὰ ὅλους τοὺς συγγενεῖς του.
δ) Εἶναι πιστὸς φίλος, ἔντιμος συνεταῖρος, τίμιος ἐπιχειρηματίας καὶ δίκαιος σὲ ὅλες τὶς κοινωνικές του σχέσεις.
ε) Εἶναι δραστήριο μέλος τῆς ἐνορίας, πρωτοστατεῖ σὲ κάθε προσπάθεια γιὰ αὔξηση τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς καὶ δράσεως.
στ) Εἶναι ἐνεργὸς πολίτης καὶ συμμετέχει ὄχι ὡς ἁπλὸς ψηφοφόρος ἀλλὰ καὶ ὡς δραστήριος παράγων στὴν μορφωτική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ πρόοδο καὶ εὐημερία τῆς κονότητός του, τοῦ δήμου του, τῆς περιφέρειάς του καὶ ὁλόκληρης τῆς πατρίδος, σύμφωνα μὲ τὴν ῥήση τοῦ Μ. Βασιλείου «σωτῆρες τῆς πόλεως εἰσὶν οἱ Χριστιανοί», καὶ
ζ) Ἀγωνίζεται γιὰ τὴν πανανθρώπινη εὐημερία καὶ γιὰ τὴν παντοῦ καὶ πάντοτε ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης, τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, τῆς συναδελφώσεως τῶν λαῶν καὶ γενικῶς τῆς ἐπικρατήσεως τῶν ἑλληνοορθοδόξων παραδόσεων.
Βεβαίως, εὐλόγως θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ρωτήσῃ: «Εἶναι δυνατὸν ὁ κάθε Χριστιανὸς ν’ ἀσχολεῖται μὲ ὅλα αὐτὰ καὶ μάλιστα νὰ πρωτοστατῆ; Μήπως ἡ ἐνασχόλησή του ὄχι μόνον μὲτὰ πνευματικὰ καὶ τὰ ἠθικὰ ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ οἰκονομικὰ καὶ τὰ κοινωνικὰ τὸν ἀποσπᾶ ἀπὸ τὸν ἀγῶνα του γιὰ πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ καλλιέργεια;» Ἀσφαλῶς, ὅλα αὐτὰ θὰ τοῦ ἔφερναν σύγχυση καὶ θὰ τὸν ἀποσποῦσαν ἀπὸ τὴν πνευματική του πρόοδο, ἐὰν αὐτὰ ἦσαν ἀντίθετα μεταξύ των καὶ ξένα πρὸς τὴν χριστιανικὴ ζωή. Ὅλα αὐτὰ ὅμως δὲν εἶναι ἄσχετα μεταξύ των ἀλλὰ εἶναι πτυχὲς καὶ ἐκφάνσεις τοῦ ψυχοσωματικοῦ ἀνθρώπου καὶ δρόμοι πρὸς σωτηρία.
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς παραγγέλλει ὅτι ὅλες οἱ ἐντολές Του εἶναι ἅγιες καὶ πρέπει νὰ τηροῦνται ἀπὸ τὸν πιστό, καὶ αὐτὲς ποὺ ἀναφέρονται στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ αὐτὲς ποὺ ἀναφέρονται σὲ κοινωνικὰ θέματα, γιατὶ «ὁπταίσας ἐν ἑνί, γέγονεν πάντων ἔνοχος» (Ἰάκ., 2, 10). Ἐὰν μάλιστα προσέξουμε τὶς εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μάλιστα κατὰ την Θεία Λειτουργία, θὰ διαπιστώσομε ὅτι ἀναφέρονται μὲν στὴν «ἄνωθεν εἰρήνη» ἀλλὰ καὶ στὴν «εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου», στὴν «σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν» ἀλλὰ καὶ «ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων καὶ εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς».
Τὸ Μεγάλο μάλιστα Εὐχολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας περιέχει δεκάδες εὐχῶν ὑπὲρ τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο γιὰ τὴν εὐόδωση ὅλων τῶν θεμάτων του, πνευματικῶν, κοινωνικῶν, οἰκονομικῶν, συζυγικῶν, ψυχικῶν καὶ σωματικῶν. Ἄρα, ὁ πιστὸς ὄχι ἁπλῶς δὲν βλάπτεται μὲ τὸ ν’ ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς ἀλλὰ ὑποβοηθεῖται ἀκόμη περισσότερο, γιατὶ ὅλοι οἱ τομεῖς τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς εἶναι ἀλληλένδετοι.
Ὅποιος π.χ. ζῆ πνευματικὴ μυστηριακὴ ζωή, εἰρηνεύει, καλοσυνεύει καὶ ἀναζωογονεῖται, ἐνισχυόμενος ἔτσι νὰ μεταφέρῃ αὐτὴν τὴν γαλήνη καὶ τὴν ζωντάνια στὴν οίκογενειά του, στὴν δουλειά του καὶ σὲ κάθε ἄλλο τομέα καὶ σ’ ὅλους τοὺς ἄλλους τομεῖς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Ἀλλὰ καὶ ὅποιος ἀσχολεῖται μὲ κοινωνικὰ θέματα καὶ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ κοινὸ καλό, ἀντιλαμβάνεται ὅτι μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ κατορθώσῃ πολλὰ πράγματα καὶ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη γιὰ συνεργασία με τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς καὶ γιὰ θεία ἐνίσχυση, ὁδηγούμενος στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ δράση, σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος γιὰ τὸν ἐξωστρεφῆ καὶ τὸν ἐσωστρεφῆ. Ἐννοεῖται ὅτι ἀσχολούμενος ὁ πιστὸς μὲ ὅλα αὐτὰ θὰ πρέπει κάθε φορὰ νὰ τὰ ἱεραρχῆ καὶ νὰ μὴν βάζῃ ποτὲ τὰ γήϊνα πάνω ἀπὸ τὰ οὐράνια ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ τὰ βιοτικά, γιατί, ὅπως λέει ὁ μεγάλος ἀσκητὴς Ἅγιος Δωρόθεος «δὲν εἴμαστε σωματοκτόνοι ἀλλὰ παθοκτόνοι».
Ποιός λοιπὸν ἰνδουϊστὴς ἢ βουδιστής, εὐσεβιστὴς ἢ μονοφυσίτης (ἀνατολίτης ἢ δυτικός) τολμᾶ νὰ κηρύξῃ ἀντίθετες δοξασίες πρὸς τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς Πατέρες καὶ νὰ φέρνῃ σύγχυση καὶ διχογνωμίες ἀνάμεσά μας; Δὲν μᾶς φτάνουν τὰ πάθη μας καὶ οἱ τόσες ἐκμεταλλευτικὲς δυνάμεις καὶ τὰ ἀντίχριστα κυκλώματα, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔχομε καὶ μεταξύ μας διχογνωμίες καὶ διενέξεις, οἱ ὁποῖες, ὅπως ἔχει πολλάκις τονιστῆ, εἶναι αἰτίες γιὰ τὴν μὴ συνεργασία τῶν πιστῶν σὲ κοινοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν κοινὴ σωτηρία; Εἶναι καιρός, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, νὰ ἀγωνιζόμαστε, ὥστε νὰ εἴμαστε παντοῦ καὶ πάντα καὶ σὲ ὅλα ὀρθόδοξοι καὶ ὄχι μόνον στὴν ταυτότητα, γιατὶ ἀλλοιῶς καὶ τὸν σκοπό μας χάνομε καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους μὲ τὴν ἀσυνέπειά μας σκανδαλίζομε.
Ὁ δὲ Θεὸς τῆς ἀγάπης ἂς μᾶς βοηθήσῃ ν’ ἀποκτοῦμε συνεχῶς ἀγάπη μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, τὴν καρδιά, τὴν διάνοια καὶ τὴν ἰσχύ μας στὸ Θεὸ καὶ στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, γιατὶ ἔτσι και μόνον ἔτσι καὶ πνευματικὴ προκοπὴ θὰ ἔχομε καὶ προσωπικὴ πνευματικὴ πρόοδο καὶ οἰκογενειακὴ γαλήνη καὶ κοινωνικὴ δικαιοσύνη, εἰρήνη καὶ συνοχὴ καὶ οἰκονομικὴ πρόοδο καὶ εὐημερία καὶ πρὸ παντὸς ἐλπίδα σωτηρίας.
Β. Τ.
