Γιατί καὶ πάλι ραγιάδες;

«Ἀκόμη τούτ’ τὴν ἄνοιξη, τοῦτο τὸ καλοκαίρι ῥαγιάδες, ῥαγιάδες», τραγουδοῦσαν μὲ πόνο γιὰ αἰῶνες οἱ πρόγονοί μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Κάποια ὅμως ἄνοιξη, κάποιο καλοκαίρι ἔπαψαν νὰ σκέφτωνται καὶ νὰ εἶναι ῥαγιάδες καὶ ἀγωνίστηκαν μὲ τόσες θυσίες γιὰ τὴν πολυπόθητη λευτεριά. Ἀγωνίστηκαν νὰ εἶναι καὶ νὰ ζοῦν ὡς ἐλεύθεροι πολῖτες, μέλη καὶ ὄχι ὀπαδοὶ τῆς ἐλεύθερης πολιτείας των.

«Ἀκόμη τούτ’ τὴν ἄνοιξη, τοῦτο τὸ καλοκαίρι ῥαγιάδες, ῥαγιάδες», τραγουδοῦσαν μὲ πόνο γιὰ αἰῶνες οἱ πρόγονοί μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Κάποια ὅμως ἄνοιξη, κάποιο καλοκαίρι ἔπαψαν νὰ σκέφτωνται καὶ νὰ εἶναι ῥαγιάδες καὶ ἀγωνίστηκαν μὲ τόσες θυσίες γιὰ τὴν πολυπόθητη λευτεριά. Ἀγωνίστηκαν νὰ εἶναι καὶ νὰ ζοῦν ὡς ἐλεύθεροι πολῖτες, μέλη καὶ ὄχι ὀπαδοὶ τῆς ἐλεύθερης πολιτείας των.
Ἀκριβῶς ὅμως πάνω στὴν τελικὴ προσπάθειά των κατάφεραν οἱ ξένοι δυνάστες νὰ τοὺς διατηρήσουν καὶ πάλι τὸν ῥαγιαδισμό, τὴν πελατειακὴ σχέση ἀνάμεσα σὲ πολῖτες καὶ πολιτικοὺς καὶ νὰ τοὺς καταστήσουν ἐξαρτημένα ὄντα. Στὴν οὐσία ἡ πατρίδα μας δὲν λευτερώθηκε τελείως, ἀντήλλαξε μᾶλλον τὴν βάρβαρη Τουρκιὰ μὲ τὴν ἄτιμη καὶ διεφθαρμένη Δύση.
Ἔτσι, οἱ δεκαετίες διαβαίνουν, πολυάριθμες ἐκλογὲς διεξάγονται, πολιτικὰ καθεστῶτα ἐναλλάσσονται καὶ ὁ ῥαγιαδισμὸς καλὰ κρατεῖ. Ἰδιαίτερα σ’ αὐτὲς τὶς ἐκλογὲς καλὰ καλὰ δὲν ξέρουμε ποιούς νὰ ἐκλέξωμε, ἀπὸ τοὺς καλοὺς τοὺς καλύτερους ἢ ἀπὸ τὰ ἁρπακτικὰ τὰ ἁρπακτικότερα ἢ ἀπὸ τὰ τρωκτικὰ τὰ τρωκτικότερα.
Αὐτό, βεβαίως, δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸ ὅτι εἶναι πάμπολλοι οἱ συνδυασμοὶ καὶ καὶ γιὰ τὶς τοπικὲς ἐκλογὲς καὶ γιὰ τὶς Εὐρωεκλογές, γιατὶ ὅσο περισσότεροι εἶναι οἱ ὑποψήφιοι τόσο καλύτερη μπορεῖ νὰ γίνῃ ἡ ἐπιλογή. Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι καὶ οἱ μεγαλύτεροι συνδυασμοὶ εἶναι ξένοι καὶ ἀλλότριοι πρὸς τὶς ἑλλληνοορθόδοξες παραδόσεις τοῦ λαοῦ μας, τὰ προγράμματά των εἶναι ἀπατηλά, οἱ ἐπαγγελίες των μὴ πραγματοποιήσιμες καὶ πρὸ παντὸς ἡ ἀξιοπιστία των μηδαμινή.
Ὅλα αὐτὰ ἀσφαλῶς γίνονται, γιατί, ὅπως προαναφέραμε, οἱ Ἕλληνες ζήσαμε περίπου γιὰ δύο χιλιάδες χρόνια κάτω ἀπὸ αὐταρχικὲς δυναστεῖες (ῥωμαϊκὴ καὶ βυζαντινὴ ἀυτοκρατορία καὶ τουρκικὴ κατοχή), ὁπότε συνηθίσαμε στὸ νὰ εἴμαστε ὑπήκοοι καὶ ὀπαδοὶ καὶ ὄχι ἐλεύθεροι καὶ ἐνεργοὶ πολῖτες καὶ ταυτοχρόνως πολιτικοὶ σὲ ἐλεύθερη πολιτεία. Ἔτσι, νοιώθουμε τὴν ἀνάγκη νὰ ἔχωμε στὸ κεφάλι μας κάποιον φωτισμένο δεσπότη, κάποιον χαρισματικὸ ἀρχηγό, κάποιον σοφὸ ἐπαγγελματία πολιτικό.
Ἀσφαλῶς, ἀγνοοῦμε ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ δεσπότες, οἱ ταγοί, οἱ ἀρχηγοί, «οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν», δηλαδὴ ὅλοι αὐτοί, ἐνῶ ἐκλέγωνται ἀπὸ τὸν λαό, δὲν ὑπηρετοῦν τὸν λαὸ ἀλλὰ τάζουν στὸν λαὸ αὐτὰ ποὺ ὁ λαὸς θέλει καὶ τὸν ἀναγκάζουν νὰ κάνῃ αὐτὰ ποὺ αὐτοὶ θέλουν ἢ μᾶλλον αὐτὰ ποὺ οἱ οἰκονομικοὶ κυρίαρχοι τοὺς ὑπαγορεύουν νὰ πράξουν.
Γιὰ νὰ εἶναι, ὅμως, κάποιος ἐλεύθερος καὶ ἐνεργὸς πολίτης καὶ ταυτοχρόνως ἐν δυνάμει ἄξιος πολιτικός, δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ οὔτε ῥαγιαδίστικο οὔτε ἐξουσιαστικὸ πνεῦμα ἀλλὰ φιλάδελφη, φιλοπάτριδα καὶ κοινωνικὴ συνείδηση καὶ πρακτική, ὅπως εἶχαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἀληθινοὶ ἀγωνιστὲς τοῦ ἔθνους καὶ οἱ μεγάλοι εὐεργέτες, ποὺ μᾶς ἔδειξαν τὸν δρόμο καὶ μᾶς ἔμαθαν τὴν δημοκρατικὴ καὶ κοινοτικὴ ζωὴ καὶ πολιτεία.
Γιὰ νὰ τὸ πετύχῃ ὅμως αὐτὸ κάθε ἄνθρωπος, νὰ εἶναι δηλαδὴ ἐλεύθερος καὶ ἐνεργὸς πολίτης καὶ ταυτοχρόνως τίμιος πολιτικός, δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ καμμία κομματική, ὀργανωσιακὴ ἢ προσωπικὴ ἐξάρτηση καὶ πρὸ παντὸς καμμία ἐξάρτηση ἀπὸ ξενόφερτες ἰδεολογίες, ἀτομοκρατικὲς ἢ μαζοκρατικὲς συνήθειες καὶ νοοτροπίες. Ὅσο δύσκολο καὶ ἐὰν εἶναι αὐτό, νὰ ἤμαστε δηλαδὴ στὸ ἐμεῖς καὶ ὄχι στὸ ἐγώ, ἐν τούτοις εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ κάθε κίνηση πρὸς προσωπικὴ καὶ ἐθνικὴ ἀνανέωση καὶ ἀναγέννηση.
Τὸ κακό, ὅμως, εἶναι πὼς καὶ οἱ ἀγωνιζόμενοι Ἕλληνες ὀρθόδοξοι, ἐνῶ πραγματικὰ ἐργάζωνται ὁ καθένας στὸν τομέα του γιὰ τὸ καλὸ τοῦ τόπου, ἐν τούτοις τοὺς εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ συνεργάζωνται πρὸς ἐπίτευξη τοῦ γενικοῦ καλοῦ καὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας. Τὸ δὲ παράξενο εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῆς ξύλινης γλώσσας καὶ τῶν ἀπατηλῶν ἐπαγγελιῶν καταφέρνουν κάθε φορὰ καὶ πετυχαίνουν αὐτὸ ποὺ οἱ χριστιανοὶ δὲν μποροῦν νὰ καταφέρουν, συνεργάζονται δηλαδὴ μεταξύ των γιὰ τὸ κομματικό τους καλό, ἐνῶ ἔχουν τόσες ἐσωτερικὲς διαφορὲς καὶ τόσες ἀλληλοκατηγόριες.
Ἐνῶ, λοιπόν, κραυγάζουν «ὁ λαὸς δὲν ξεχνᾶ τι σημαίνει δεξιά», ἐν τούτοις, προκειμένου γιὰ κομματικὸ ὄφελος, τὸ ξεχνοῦν καὶ σφιχταγκαλιάζονται μὲ τὴν δεξιά. Ἄλλοι, πάλι, ἐνῶ κηρύσσουν ὅτι οἱ σοσιαλιστὲς εἶναι στὴν πραγματικότητα σοσια-ληστές, σφιχταγκαλιάζονται μαζί τους, γιὰ νὰ ἐκτελέσουν τὶς ἐντολὲς τῆς τρόϊκας καὶ νὰ βυθίσουν τὴν χώρα στὸ σκοτάδι τῆς λιμοκτονίας καὶ ἄλλοι, φοβούμενοι τὰ ἔκτροπα τῆς κομμουνιστικῆς ἀριστερᾶς, ἀντὶ νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν μὲ δημοκρατικὲς καὶ κοινοτικὲς πρακτικές, ξεπερνοῦν τὴν ἀριστερὰ σὲ βίαιες καὶ παράνομες ἐνέργειες, ξεχνῶντας ὅτι ἡ πεμπτουσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ ἀξία «ἄνθρωπος», ἡ δημοκρατικὴ συμπεριφορὰ καὶ ἡ κοινοτικὴ ζωὴ καὶ πολιτεία.
Ἄλλοι, τέλος, ἐνῶ λένε ὅτι κόπτονται γιὰ κοινωνικὴ δικαιοσύνη καὶ ἴση κατανομὴ τοῦ ἐθνικοῦ εἰσοδήματος, θέτουν ὑπεράνω τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κοινωνίας τὴν κομματικὴ γραμμὴ καὶ τὶς ἀποφάσεις τοῦ κομματικοῦ των γραφείου, ἐρχόμενοι σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὴν ἑλληνοορθόδοξη λαϊκὴ πλειοψηφία, τὴν ὁποία, ἀντὶ νὰ ὑπηρετοῦν, θέλουν νὰ τὴν ὑποτάξουν. Καὶ ὅμως ὅλοι αὐτοί, προκειμένου γιὰ τὸ κομματικό των συμφέρον, βρίσκουν τρόπους καὶ συνεργάζονται, γιὰ νὰ κατεργάζωνται τὴν ἑλληνικὴ ψυχὴ καὶ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.
Τί, λέτε, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες; Δὲν εἶναι καιρὸς νὰ σταματήσωμε τὸν ραγιαδισμό, τὶς πάσης φύσεως ἐξαρτήσεις, τὰ μικροπάθη καὶ τὶς μωροφιλοδοξίες μας, ποὺ τόσα κακὰ μᾶς προξενοῦν, καὶ βιώνοντες τὴν ἑλληνοορθόδοξη ζωὴ καὶ πολιτεία νὰ ἀφήσωμε νὰ περάσουν, ὅπως περάσουν, καὶ αὐτὲς οἱ ἐκλογὲς (ἀφοῦ δὲν καταφέραμε νὰ κάνουμε κάτι καλύτερο) καὶ νὰ συνέλθωμε ἀμέσως μετὰ τὶς ἐκλογές, γιὰ νὰ ἐξετάσωμε πῶς θὰ ἐπιτύχωμε ἐπιτέλους τὴν συνεργασία, ὄχι τόσο μεταξὺ φορέων, ὅπως προσπαθούσαμε τόσα χρόνια, ἀλλὰ σὲ ἐπίπεδο προσώπων καὶ ἐνοριακῶν καὶ τοπικῶν ὁμάδων, ὅπως ἔχομε ἀναφέρει καὶ σὲ προηγούμενα ἄρθρα μας.
Ἀνάγκη, λοιπόν, γιὰ ἀφύπνιση, συνεργασία καὶ ἑνότητα γιὰ κοινοὺς συνετοὺς ἀγῶνες γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ τὴν κοινὴ σωτηρία.

Β. Τσούπρας

Σᾶς περιμένομε ὅλους τὴν Τετάρτη 4 Ἰουνίου καὶ ὥρα 7:00 μ.μ. στὴν αἴθουσα «Ἐπάλξεις» στὴν κοινὴ σύσκεψη γιὰ συνεργασία καὶ ἑνότητα.