Σταυρός-Ζωή, Ἀνάσταση
Χριστὸς Ἀνέστη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Χριστὸς Ἀνέστη καὶ τὸν ἄνθρωπο ἀνασταίνει. Ἀκριβῶς δὲ αὐτὸ εἶναι τὸ ὕψιστο ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, γιατὶ τὸ μεγάλο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως ἀφορᾶ στὸν Ἀναστάντα καὶ συγχρόνως ἀνασταίνοντα τὸ ἀνθρώπινο γένος Σωτῆρα Χριστό.
Χριστὸς Ἀνέστη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Χριστὸς Ἀνέστη καὶ τὸν ἄνθρωπο ἀνασταίνει. Ἀκριβῶς δὲ αὐτὸ εἶναι τὸ ὕψιστο ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, γιατὶ τὸ μεγάλο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως ἀφορᾶ στὸν Ἀναστάντα καὶ συγχρόνως ἀνασταίνοντα τὸ ἀνθρώπινο γένος Σωτῆρα Χριστό.
Τὸ ἐλπιδοφόρο αὐτὸ μήνυμα ἔρχεται, ἰδιαίτερα στὶς ἡμέρες μας, σὰν ἐαρινὴ αὔρα νὰ δροσίσῃ τὶς φλογισμένες ἀπὸ τὶς δυσκολίες καρδιές μας καὶ σὰν οὐράνιο νέκταρ νὰ γλυκάνῃ τὶς πικραμένες ἀπὸ τὶς γύρω καὶ τὶς μέσα δυστυχίες ψυχές μας. Εἶναι τόση ἡ ἀβεβαιότητα γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον, τόσα τὰ νέφη τῶν τοπικῶν συρράξεων, ἰδιαιτέρως στὴν Μέση Ἀνατολή, τόση ἡ γενική, παγκόσμια καὶ ἐσωτερικὴ κρίση καὶ τόση ἡ ἀδίστακτη βουλιμία τῶν κερδοσκόπων, ποὺ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τά ‘χομε χαμένα, ἀδρανοποιούμαστε καὶ μαραζώνομε, καταφεύγοντας μερικὲς φορὲς σὲ ἀπονενοημένες ἐνέργειες.
Γι’ αὐτό, τὸ ἀναστάσιμο μήνυμα μὲ τὴν διπλῆ του σημασία (Ἀνάσταση τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καὶ Ἀνάσταση τοῦ ἀνθρώπου) μᾶς δημιουργεῖ τὴν βέβαιη ἐλπίδα ὅτι ὄχι μόνον θὰ ὑπάρξῃ κοινὴ Ἀνάσταση καὶ αἰώνια ζωὴ μὲ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ θὰ ὑπάρξῃ νικηφόρα ἀντιμετώπιση τῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς, ξεπέρασμα τῆς παντοδαπῆς κρίσεως καὶ βελτίωση τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων.
Γιὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ὅμως ἡ ἐλπίδα μας καὶ νὰ ἐπιτευχθῇ ἡ κοινὴ καὶ ἡ παροῦσα ἀναστασή μας ὀφείλομε νὰ βιώσωμε, ὡς πρόσωπα καὶ ὡς κοινωνία, τὴν σταυροαναστάσιμη ζωὴ καὶ πολιτεία τοῦ Σταυρωθέντος καὶ Ἀναστάντος Σωτῆρος μας. Ὁ Σταυρὸς ἄλλωστε γεννᾶ τὴν Ἀνάσταση, γιατὶ ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ Ἀνάσταση. Ἡ Ἐκκλησία μας μάλιστα ψάλλει: «Ὁ Σταυρός Σου, Κύριε, ζωὴ καὶ Ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ λαῷ Σου».
Πράγματι ἡ ἑκούσια Σταύρωση τοῦ Κυρίου φανερώνει τὴν σταυροειδῆ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη δηλαδὴ ποὺ ἔχουν τὰ τρία πρόσωπα μεταξύ Των καὶ τὴν ἀγάπη τῆς Ἁγίας Τριάδος πρὸς τὴν δημιουργία καὶ πρὸ παντὸς πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Ἀκριβῶς δὲ γι’ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἄνω θρώσκων, νὰ ἵσταται δηλαδὴ ὄρθιος, νὰ εἶναι ἀνω-στημένος (ἀναστημένος) καὶ μὲ ἁπλωμένα χέρια νὰ ἀγαπᾷ καὶ νὰ ἀγκαλιάζῃ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, πλάστηκε δηλαδὴ ὡς ζωντανὸς Σταυρός.
Μόνον, λοιπόν, ὅταν ὁ ἄνθρωπος παραμένει ζωντανὸς Σταυρός, ἔχει δηλαδὴ πίστη καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν Δημιουργὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ἔχει παντοτινὴ ζωὴ καὶ ἀνάσταση. Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, ἀντὶ γιὰ πίστη πρὸς τὸν Δημιουργό, προέβη σὲ παρακοὴ καί, ἀντὶ γιὰ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, δημιούργησε μίσος, ἀδικία καὶ φόνο. Ἔτσι, ἀντὶ γιὰ ζωὴ καὶ ἀνάσταση προέκυψε ἡ πτώση, ἡ δυστυχία καὶ ὁ θάνατος.
Ὁ Χριστός μας, ὅμως, ὡς κηρύττουσα, κηρυττομένη ἀλλὰ καὶ βιωμένη ἀγάπη, ὡς ζῶν Σταυρός, ἐξασφάλισε ὄχι μόνο τὴν ζωὴ καὶ τὴν ἀνάσταση τῆς προσωπικῆς του ἀνθρωπίνης φύσεως ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν αἰώνια ζωὴ ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, φτάνει νὰ βιώνῃ καὶ αὐτὸ τὴν σταυροαναστάσιμη ζωὴ καὶ πολιτεία τοῦ Χριστοῦ μας.
Γι’ αὐτό, ἡ σταυροειδὴς ἀγάπη, ὡς προϋπόθεση τῆς εἰρηνικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας καὶ τῆς παντοτινῆς ἀναστάσεως τῶν ἀνθρώπων, ἦταν ἡ βασικὴ διδασκαλία ἀλλὰ καὶ ὁ τρόπος ζωῆς καὶ πολιτείας τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος. «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου… καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν». Ἀλλὰ καὶ τὸ «Πάτερ ἡμῶν» δὲν ὑποδηλοῖ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ; Μποροῦμε νὰ καλοῦμε τὸν Θεὸ Πατέρα, χωρὶς νὰ αἰσθανώμαστε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ὡς ἀδελφούς; Μποροῦμε νὰ αἰσθανώμαστε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ὡς ἀδελφούς, χωρὶς νὰ πιστεύωμε στὸν κοινὸ Πατέρα καὶ Δημιουργό;
Νὰ γιατὶ ἀπέτυχαν καὶ τὰ λεγόμενα χριστιανικὰ κράτη, διότι δὲν καλλιέργησαν τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ τὰ σοσιαλιστικὰ καὶ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα, διότι, παρὰ τὶς κοινωνικές τους διακηρύξεις καὶ εὐαισθησίες, ἀρνήθηκαν τὸν κοινὸ Πατέρα, δημιουργὸ καὶ δοτῆρα κάθε ὑλικοῦ, κοινωνικοῦ καὶ πολιτικοῦ ἀγαθοῦ. Ἔτσι, ἀποτυγχάνουν οἱ λαοί, ὅταν οὔτε ὁ ἴδιοι οὔτε οἱ κυβερνῆτες των βιώνουν τὴν σταυροαναστάσιμη καὶ ἀνασταίνουσα ζωὴ καὶ πολιτεία τοῦ ζῶντος Σταυροῦ.
Ὁ Σωτήρας μας, ὅμως, Χριστὸς ὄχι μόνον κήρυξε τὴν σταυροαναστάσιμη ἀγάπη ἀλλὰ καὶ τὴν βίωσε, μὲ τὸ «οὐκ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλὰ ὡς Σὺ» καὶ μὲ τό «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς», καὶ ὡς ζῶν Σταυρὸς ἅπλωσε τὶς παλάμες Του καὶ ἀγκάλιασε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, χαρίζοντας εἰρήνη, χαρά, ζωὴ καὶ ἀνάσταση παντοῦ καὶ πάντοτε.
Ἐλᾶτε, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, νὰ γίνωμε καὶ ἐμεῖς, μὲ ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἔμπρακτη ἀγάπη μικροὶ ζωντανοὶ Σταυροί, ὥστε νὰ κατορθώσωμε καὶ τὴν παροῦσα κρίση καὶ τὶς ἄλλες δυσκολίες νικηφόρα νὰ ἀντιμετωπίσωμε ἀλλὰ καὶ τὴν κοινὴ Ἀνάσταση καὶ τὴν αἰώνια ζωὴ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νὰ πετύχωμε.
Βασίλειος Τσούπρας
