2019: ἔτος συνεργασίας καὶ κοινῶν ἀγώνων πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ σωτηρία λαοῦ

Ἔτος συνεργασίας τὸ 2019

            Ἐπὶ τῆ ἀνατολῇ τοῦ Νέου Ἔτους, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ὅλα τὰ μέλη καὶ οἱ συνεργάτες τῶν Ἐπάλξεων σᾶς εὐχόμαστε ὑγεία, θεία ἐνδυνάμωση καὶ κάθε καλὸ σὲ σᾶς καὶ στὶς οἰκογένειές σας ὡς καὶ κάθε πρόοδο καὶ προκοπὴ στὸ πολύπαθο ἔθνος μας. Ταυτοχρόνως, εὐχόμαστε  εἰρήνη καὶ συνεργασία σὲ ὅλον τὸν κόσμο, γιατὶ ἀπὸ τὴν πανανθρώπινη εἰρήνη ἐξαρτᾶται ἡ ζωὴ καὶ ἡ πρόοδος τῶν κατὰ τόπους λαῶν καὶ ἀνθρώπων.

Ἔτος συνεργασίας τὸ 2019

            Ἐπὶ τῆ ἀνατολῇ τοῦ Νέου Ἔτους, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ὅλα τὰ μέλη καὶ οἱ συνεργάτες τῶν Ἐπάλξεων σᾶς εὐχόμαστε ὑγεία, θεία ἐνδυνάμωση καὶ κάθε καλὸ σὲ σᾶς καὶ στὶς οἰκογένειές σας ὡς καὶ κάθε πρόοδο καὶ προκοπὴ στὸ πολύπαθο ἔθνος μας. Ταυτοχρόνως, εὐχόμαστε  εἰρήνη καὶ συνεργασία σὲ ὅλον τὸν κόσμο, γιατὶ ἀπὸ τὴν πανανθρώπινη εἰρήνη ἐξαρτᾶται ἡ ζωὴ καὶ ἡ πρόοδος τῶν κατὰ τόπους λαῶν καὶ ἀνθρώπων.

            Ὅπως, ὅμως, γνωρίζομε, οἱ εὐχές, γιὰ νὰ ἐκπληρωθοῦν, χρειάζεται μὲν ἀπαραιτήτως ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ ταυτοχρόνως χρειάζεται καὶ ἡ συμμετοχὴ καὶ ἡ συνεργασία τῶν εὐχομένων, γιατὶ ἐὰν π.χ. εὐχόμαστε νὰ ἔχωμε ὑγεία καὶ συνάμα ζοῦμε, τρῶμε, πίνομε καὶ κάνομε ὅ, τι βλάπτῃ τὴν ὑγεία μας, ἡ εὐχὴ μένει κενὸ γράμμα καὶ δὲν ἐκπληρώνεται. Πῶς π.χ. νὰ ἐκπληρωθῇ ἡ εὐχὴ «ὑπὲρ εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς», ἐὰν δὲν ἔχωμε προηγουμένως σπείρει  σπόρο ἢ ἐὰν δὲν φροντίσαμε νὰ συντηρηθῇ ὁ σπαρμένος σπόρος;

            Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ εὐχές μας γιὰ πρόοδο καὶ εὐημερία τῆς χώρας μας δὲν μποροῦν νὰ ἐκπληρωθοῦν, ἀφοῦ πολιτικοὶ καὶ πολῖτες πράττομε ἀντίθετα ἀπὸ κάθε πρόοδο καὶ προκοπή. Καὶ οἱ μὲν πολιτικοὶ μὲ τὴν ἀσχετωσύνη, τὴν ἀνερμάτιστη τακτικὴ καὶ τὴν ξενόφερτη νοοτροπία των ἐπιμένουν μὲ βαρειὰ φορολογία νὰ ἀντλήσουν πόρους ἀπὸ ἄδεια πιθάρια καὶ νὰ θερίσουν ἀπὸ ἄσπαρτους ἀγρούς, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἄνεργοι καὶ οἱ χαμηλόμισθοι στὴν χώρα μας ἀποτελοῦν πλειοψηφία.

            Ἐμεῖς δὲ οἱ πολῖτες, ἀπὸ τὴν μιὰ μεριά, δὲν ἀσχολούμεθα μὲ πρωτογενεῖς δημιουργικὲς ἐργασίες, ἀλλὰ περιμένομε ἄνωθεν διορισμοὺς καὶ μάλιστα περιμένομε νὰ δρέψωμε καρποὺς ἀπὸ σαρακοφαγωμένα δένδρα ἢ ἀπὸ ἄχρηστους καὶ ἄχριστους ἡγέτες. Λησμονήσαμε τὸ κοινοτικὸ πνεῦμα τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν συνεργατικὴ παραγωγή, τὴν ἐξέλαση, τὴν συντροφία καὶ τὶς πολύπλευρες συμπράξεις ποὺ συνέβαλαν στὴν ἐπιβίωση καὶ πολλὲς φορὲς στὸν πλουτισμὸ τῶν προγόνων μας, ἀκόμα καὶ σὲ περιόδους σκλαβιᾶς.

            Ἔτσι  οἱ πρόγονοί μας κατώρθωσαν καὶ τὶς μακραίωνες δουλεῖες νὰ ἀντέξουν καὶ ἀπελευθερωτικοὺς ἀγῶνες νὰ διεξάγουν καὶ μεγάλα ἔργα στὴν πατρίδα νὰ ἀναλάβουν. Ποιός δὲν ἐνθυμεῖται τὴν προσφορὰ τῶν μεγάλων εὐεργετῶν! Βλέπετε, ἐπὶ διακόσια τόσα χρόνια ἡ δυτικόστροφη, ἀτομοκρατικὴ νοοτροπία πολιτικῶν καὶ πολιτῶν συνέβαλε ὄχι μόνον νὰ λησμονηθῇ  τὸ κοινοτικὸ πνεῦμα, ἀλλὰ νὰ καταργηθῇ καὶ αὐτὸς ὁ θεσμὸς τῶν κοινοτήτων, καὶ ἀντὶ τῆς συμπράξεως καὶ τοῦ συναγωνισμοῦ νὰ ἐπικρατήσῃ ὁ ἀνταγωνισμὸς καὶ ἡ ἀντίπραξη μὲ ὅλα τὰ θλιβερὰ ἐπακόλουθα.

            Τὸ κακὸ ὅμως εἶναι ὅτι καὶ ὅσοι διατηροῦμε ἄσβεστη τὴν εἰκόνα τῶν ἀγαθῶν τῆς συνεργασίας καὶ τῆς συμπράξεως καὶ ἀκοῦμε συνεχῶς στὴν Ἐκκλησία μας ὅτι οἱ ἁλιεῖς μαθητὲς τοῦ Κυρίου ἦσαν μεταξύ των κοινωνοὶ καὶ συμμέτοχοι στὴν ἐργασία δὲν ἐφαρμόζομε μεταξύ μας τὸ συνεργατικὸ καὶ κοινοτικὸ πνεῦμα, ἀλλὰ παραμένομε καὶ ἐμεῖς ξένοι μέσα στὸν ἄξενο κόσμο ἀλλὰ καὶ ξένοι πρὸς τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς καὶ φίλους. Ἀλήθεια, πῶς μποροῦμε νὰ ζοῦμε χωρὶς τὴν ἔμπρακτη φιλαλληλία, ἀλληλεγγύη καὶ φιλαδελφία, τὴν ὥρα ποὺ ἀκοῦμε τοὺς λόγους τοῦ Σωτῆρος μας: «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν. ΙΓ’, 35).

            Ἀσφαλῶς, καλῶς πράττομε ποὺ κρατοῦμε τὴν θεοδίδακτη Ὀρθοδοξία. Ἡ Ὀρθοδοξία, ὅμως, δὲν εἶναι μία μονομερὴς θρησκευτικὴ πίστη, ἀλλὰ εἶναι ταυτοχρόνως καὶ ἀληθινὴ ζωὴ ὡς καὶ φιλάδελφη, εἰρηνικὴ καὶ δίκαιη πολιτεία. Εἶναι καθολικὴ Ὀρθοδοξία καὶ ναὶ μὲν δὲν πρέπει νὰ μετατραπῇ σὲ κοινωνικὸ παντοπωλεῖο, ὅπως φοβοῦνται μερικοὶ Μητροπολῖτες, ἀλλὰ δὲν πρέπει καὶ νὰ μετατραπῇ σὲ ἀνάδελφη, θρησκευτική, μουσειακὴ ἀπασχόληση. Πρέπει νὰ παραμείνῃ πνευματικὸ καὶ ταυτοχρόνως κοινωνικὸ ταμεῖο. Διότι «πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρὰ ἐστὶν» ( Ἰάκ. Β’, 20).

            Ἄλλωστε, τὸ πολλαπλὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας (κλήρου καὶ λαοῦ) εἶναι μὲν ἡ προσευχὴ καὶ ἡ κλάσις τοῦ ἄρτου, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ διακονία τοῦ λόγου ὡς καὶ ἡ διακονία τραπεζῶν καὶ κάθε ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ διακονία. Ἐννοεῖται ὅτι γιὰ κάθε διακονία ὑπάρχουν τὰ ἀντίστοιχα λειτουργήματα, ὅπως ἐπίσκοπος, πρεσβύτερος, διάκονος, ἐπίτροπος, νεωκόρος, ἀντιλήπτωρ, κυβερνήτης, κοινοτάρχης, δήμαρχος, πρόεδρος, βουλευτὴς, ὑπουργὸς κ.λπ. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ λειτουργοὶ πρέπει νὰ ἔχουν συνείδηση ὅτι ἐκτελοῦν ἐκκλησιαστικὸ ἔργο καὶ σεβόμενοι τοὺς ῥόλους των νὰ συνεργάζωνται πρὸς ὠφέλεια τοῦ κοινοῦ λαοῦ.

            Ὡραιότατο παράδειγμα συνεργασίας ἔχομε καὶ κατὰ τὴν Γέννηση καὶ κατὰ τὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου, καὶ στὴν μὲν πρώτη ὅλα τὰ δημιουργήματα τοῦ Κυρίου προσέφεραν ὅ, τι  καλύτερο διέθεταν στὸν Γεννηθέντα Σωτῆρα καὶ Δημιουργό των, ὅπως μᾶς περιγράφει γλαφυρότατα τὸ τέταρτο Στιχηρὸ  τοῦ Ἑσπερινοῦ τῶν Χριστουγέννων (τὸ ὁποῖο παραθέτομε σὲ ἄλλη στήλη τῆς ἐφημερίδος μας), στὴν δὲ δεύτερη, κοντὰ στὸν Ἐσταυρωμένο μείνανε, καὶ μάλιστα συνεργαζόμενοι, ὁ μαθητὴς Ἰωάννης, ὁ σύνεδρος Νικόδημος, ὁ βουλευτὴς Ἰωσὴφ καὶ οἱ μαθήτριες γυναῖκες, δηλαδὴ οἱ πιὸ πιστὲς ἀπὸ τὸν λαό.

            Ταυτοχρόνως, βεβαίως, ὑπῆρξαν καὶ οἱ ἀντίχριστες συνεργασίες. Ἡ μανία τοῦ Ἡρώδου, ἡ δουλικότητα τοῦ ἑβραϊκοῦ κατεστημένου καὶ ἡ ἀδιαφορία τῶν κατοίκων τῆς Βηθλεέμ κατὰ τὴν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος, ἡ διπλοπροσωπία τοῦ Πιλάτου, ἡ συγκατάθεση τοῦ νέου Ἡρώδου καὶ ἡ ἐχθρικότητα τοῦ συνεδρίου καὶ τοῦ ἱερατείου τῶν Ἑβραίων.

            Τὸ παράξενο ὅμως εἶναι ὅτι στὶς ἡμέρες μας οἱ μὲν συνεργασίες τῶν ἀλληλοσυγκρουομένων ἀντιχρίστων κυκλωμάτων διατηροῦνται καὶ καλὰ κρατοῦν, οἱ δὲ συνεργασίες τῶν χριστιανικῶν δημοκρατικῶν καὶ κοινοτικῶν παραγόντων εἶναι ἀνύπαρκτες. Τὰ κοινὰ παράπονα, οἱ κοινὲς συμφορές, ἡ κοινὴ ἀγανάκτηση καὶ τὰ κοινὰ παθήματα, ἐὰν δὲν μετατραποῦν σὲ κοινὴ δράση καὶ σὲ κοινοὺς ἀγῶνες γιὰ τὸ κοινὸ καλό, δὲν ὠφελοῦν.

             Εἶναι  καιρός πλέον, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ὅλοι μας, πολῖτες καὶ πολιτικοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, σπουδαγμένοι, ἐργάτες καὶ ἀγρότες καὶ πρὸ παντὸς νέοι καὶ νέες νὰ ἀφήσωμε κάθε ξενόφρονα νοοτροπία, κάθε κομματικὴ ἢ ὀργανωσιακὴ ἐξάρτηση, κάθε ἀτομοκρατικὴ ἢ μαζικοκρατικὴ μωροφιλοδοξία μας, νὰ βιώσωμε τὸν ὀρθόδοξο, δημοκρατικὸ καὶ κοινωνικὸ τρόπο ζωῆς καὶ πολιτείας καὶ μὲ ἀλληλοβοήθεια καὶ συνεργασία νὰ ἀγωνιστοῦμε ὅλοι μαζί, ὁ καθένας ἀπὸ  τὸν τομέα του γιὰ  τὸ κοινὸ καλὸ καὶ τὴν κοινὴ σωτηρία. Ἀσφαλῶς, ὑπάρχουν τίμιοι ἄνθρωποι ποὺ προσπαθοῦν καὶ ἐργάζονται γιὰ κάτι καλό, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν συνεργάζονται, οἱ προσπάθειές των δὲν τελεσφοροῦν.

            Ἐλᾶτε, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἂς προσπαθήσωμε ὅλοι μαζί, ἐν ὄψει μάλιστα τῶν ἐπικειμένων ἐκλογῶν, νὰ γίνῃ τὸ Νέο Ἔτος ἔτος συνεργασίας καὶ κοινῶν ἀγώνων πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ σωτηρία λαοῦ.

Β. Τσούπρας