Τὸ «Ὄχι» τοῦ 1940 καὶ οἱ νέες ἀπειλὲς

«Ἔτι καὶ ἔτι» καὶ γιὰ ἔτη ἀκόμη πολλὰ ἑορτάζομε καὶ θὰ ἑορτάζωμε μέχρι τὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα τὴν ἐπέτειο τοῦ ἡρωϊκοῦ «Ὄχι», ποὺ βροντοφώναξε σύσσωμος ὁ Ἑλληνισμὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ τότε κυβερνήτου Ἰωάννου Μεταξᾶ, τὸ πρωῒ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.
Τὸ «Ὄχι» ἐκεῖνο δὲν ἦταν αὐθόρμητη ἔκφραση προσωρινοῦ ἐνθουσιασμοῦ, οὔτε προϊὸν πολιτικάντικου χειρισμοῦ, ἀλλὰ ἦταν γέννημα τῆς πάντοτε ἀδούλωτης ἑλληνικῆς ψυχῆς, ποὺ συνεχίζει νὰ καλῇ τοὺς ἐχθροὺς μὲ τὸ «μολὼν λαβέ» καὶ μὲ τὸ «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή».

«Ἔτι καὶ ἔτι» καὶ γιὰ ἔτη ἀκόμη πολλὰ ἑορτάζομε καὶ θὰ ἑορτάζωμε μέχρι τὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα τὴν ἐπέτειο τοῦ ἡρωϊκοῦ «Ὄχι», ποὺ βροντοφώναξε σύσσωμος ὁ Ἑλληνισμὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ τότε κυβερνήτου Ἰωάννου Μεταξᾶ, τὸ πρωῒ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.
Τὸ «Ὄχι» ἐκεῖνο δὲν ἦταν αὐθόρμητη ἔκφραση προσωρινοῦ ἐνθουσιασμοῦ, οὔτε προϊὸν πολιτικάντικου χειρισμοῦ, ἀλλὰ ἦταν γέννημα τῆς πάντοτε ἀδούλωτης ἑλληνικῆς ψυχῆς, ποὺ συνεχίζει νὰ καλῇ τοὺς ἐχθροὺς μὲ τὸ «μολὼν λαβέ» καὶ μὲ τὸ «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή».
Δὲν ἦταν ἀκόμη ἕνα «ὄχι», ποὺ ἀμέσως θὰ μετατρεπόταν σὲ «ναί», ἀλλὰ μιὰ σταθερὴ ἀπόφαση, παρμένη μὲ ἱστορικὴ συνέπεια. Τὸ «ὄχι» αὐτὸ δὲν ὑπογράφτηκε μὲ μελάνι ἀλλὰ μὲ τὸ ἄλικο αἷμα τῶν προγόνων μας, ποὺ ἄφθονο χύθηκε στὰ ἠπειρώτικα βουνὰ «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία».
Τὸ γεγονὸς μάλιστα ὅτι στὸν ἀγῶνα αὐτὸν κατὰ τοῦ φασισμοῦ καὶ ἐν συνεχείᾳ τοῦ ναζισμοῦ συμμετεῖχαν ὅλοι οἱ Ἕλληνες, παρὰ τὶς μέχρι τότε μεταξύ των διαφορές, ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀρχή «λαὸς ἑνωμένος ποτὲ νικημένος», ἀρχὴ ποὺ ἔχει καὶ ἱστορικὴ ἐπαλήθευση, ὅπως κατὰ τὸν τρωϊκὸ πόλεμο, τὴν περσικὴ ἀπειλὴ καὶ κατὰ τὴν ἐκστρατεία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.
Μακάρι αὐτὴ ἡ σταθερὴ ἀπόφαση καὶ ἡ ὕπαρξη ὁμοψυχίας γιὰ ἀπόκρουση κάθε ξένης εἰσβολῆς ἢ ντόπιας προσβολῆς νὰ ὑπῆρχε πάντοτε. Τότε δὲν θὰ εἴχαμε ξένη κατοχὴ ἢ ὁποιαδήποτε καταστροφὴ στὴν χώρα μας, ὅπως κατὰ τὴν ὑποδούλωσή μας στοὺς Ῥωμαίους στὰ μέσα τοῦ δευτέρου π. Χ. αἰῶνος ἢ στοὺς Φράγκους τὸ 1204 μ.Χ. ἢ στοὺς Τούρκους τὸ 1453 μ.Χ., οὔτε θὰ εἴχαμε τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ 1922 καὶ τὴν συμφορὰ στὴν Κύπρο τὸ 1974, ποὺ συντελέστηκαν λόγῳ τῆς ὑπάρξεως ἐσωτερικῶν διενέξεων καὶ διαιρέσεων, ἀντὶ ὁμοψυχίας γιὰ κοινοὺς ἀγῶνες.
Αὐτὴ ἡ ἔλλειψη ὁμοψυχίας καὶ κοινότητος ἱεροῦ σκοποῦ ἦταν ἄλλωστε ἡ αἰτία ποὺ δὲν ὑπῆρξε ἑνιαία ἐθνικὴ ἀντίσταση κατὰ τῆς τριπλῆς κατοχῆς τῆς χώρας μας ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονος ὡς καὶ γιὰ τὸν ἐπακολουθήσαντα ἐμφύλιο σπαραγμό. Ἀκριβῶς αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία γιὰ τὴν μὴ ἀπόκρουση τῶν ξένων εἰσβολέων καὶ ἐπιδρομέων κατὰ τῆς χώρας μας, ὅπως εἶναι ὁ καπιταλισμός, ὁ φασισμός, ὁ μαρξιστικὸς ὑλισμός, τὰ ἀθεϊστικὰ ῥεύματα, οἱ αἱρέσεις, τὰ ναρκωτικά, ὁ σατανισμός, ὁ δεσποτισμός, ὁ καταναλωτισμὸς καὶ οἱ δυνάμεις τῶν παγκοσμιοποιημένων κυκλωμάτων.
Βεβαίως, ὅλες αὐτὲς οἱ ἀπειλὲς κατὰ τῶν πνευματικῶν, πολιτιστικῶν, κοινωνικῶν καὶ ἐθνικῶν μας θησαυρῶν δὲν πραγματοποιοῦνται μὲ ἀπότομο καὶ φανερὸ τρόπο, ἀλλὰ ἀσκοῦνται ὕπουλα, κρυφὰ καὶ δόλια. Ἔτσι, ὁ ἁπλὸς καὶ ἀπληροφόρητος ἑλληνικὸς λαὸς δὲν τὶς ἀντιλαμβάνεται καὶ δὲν τὶς θεωρεῖ ἐπικίνδυνες, ὥστε νὰ λαμβάνῃ τὰ μέτρα του.
Οἱ πολιτικοί μας μάλιστα ταγοὶ κάνουν καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη χειρότερο ἀπὸ τὸ νὰ κρατοῦν τὸν λαὸ σὲ ἄγνοια. Ὄντες οἱ ἴδιοι ἀλλοτριωμένοι ἀπὸ τὶς ἑλληνοορθόδοξες παραδόσεις καὶ ἐμποτισμένοι ἀπὸ ξενόφρονες ἰδεολογίες, προσπαθοῦν νὰ πείσουν τὸν λαὸ ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ξενόφερτα συστήματα καὶ οἱ ἀνθελληνικὲς πρακτικὲς δὲν ἀποτελοῦν ἀπειλὴ κατὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀλλὰ βοήθεια καὶ πρόοδο τῶν Ἑλλήνων.
Ἄρα, μὲ τὴν παντελῆ ἔλλειψη σωστῆς πληροφορήσεως καὶ τὶς ἐνορχηστρωμένες ἀπειλὲς κατὰ τῶν πατρογονικῶν μας θησαυρῶν, ἀκόμη καὶ κατὰ τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καὶ τῆς ἐθνικῆς μας ἀκεραιότητος, τὸ ἔργο μας εἶναι μεγάλο καὶ ἱστορικό. Ἔχομε δηλαδὴ νὰ προτάξωμε ἕνα νέο καὶ μεγάλο «ὄχι» κατὰ τῶν ξένων εἰσβολέων καὶ ἐκμεταλλευτῶν καὶ ἕνα ἄλλο ἐπίσης μεγάλο «ὄχι» κατὰ τῶν ντόπιων ξενόφρονων δυνάμεων, ποὺ ἐκτελοῦν τὰ ἀνθελληνικὰ καὶ ἀντιλαϊκὰ προγράμματα τῶν ξένων ἐκμεταλλευτῶν καὶ ὑποσκάπτουν τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν πρόοδο τῆς πατρίδος μας.
Γιὰ νὰ μπορέσωμε ὅμως καὶ ἐμεῖς σήμερα νὰ βροντοφωνάξωμε πρὸς κάθε κατεύθυνση ἀπὸ ἕνα μεγάλο «ὄχι», ὀφείλομε πρῶτα ἀπ’ ὅλα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ βιώνωμε τὶς ἑλληνοορθόδοξες παραδόσεις καὶ νὰ ἔχωμε ὁμοψυχία καὶ διάθεση γιὰ κοινοὺς ἀγῶνες μὲ αὐταπάρνηση καὶ κάθε αὐτοθυσία, γιατὶ «θέλει ἀρετὴ καὶ τόλμη ἡ ἐλευθερία».
Νά, γιατὶ οἱ «Ἐπάλξεις» σὲ κάθε μας φύλλο συνεχῶς προτείνομε νὰ ἀφυπνιστοῦμε ὅλοι, νὰ ἀναλάβωμε τὴν εὐθύνη μας, νὰ σχηματίσωμε μικρές, τοπικές, συνεργατικὲς ὁμάδες γιὰ ἀλληλοβοήθεια καὶ κοινὴ δράση, ὥστε νὰ εἴμαστε σὲ θέση νὰ ἀντισταθοῦμε σὲ κάθε ἀπειλὴ καὶ κάθε προσβολὴ κατὰ τῶν ὑψηλῶν ἰδανικῶν τῆς πίστεως καὶ τοῦ μακραίωνου πολιτισμοῦ μας.
Ὁ ἑορτασμὸς τοῦ ἱστορικοῦ «Ὄχι» τοῦ 1940, χωρὶς ἀπόφαση πρὸς συνέχιση τῶν ἀπελευθερωτικῶν ἀγώνων, καταντάει δυστυχῶς ἐθιμοτυπικὴ ἑορτὴ καὶ ὄχι ἐκδήλωση γιὰ μίμηση καὶ συνέχιση τῆς ἱστορικῆς πρακτικῆς τοῦ ἀγωνιζομένου ἑλληνισμοῦ.
Ἂς γίνῃ λοιπὸν ὁ ἐφετεινὸς ἑορτασμὸς τοῦ ἱστορικοῦ «Ὄχι» τοῦ 1940 αἰτία γιὰ ἀφύπνιση, συνειδητοποίηση, ἑνοποίηση, κινητοποίηση καὶ πραγματοποίηση νέων ἐθνικῶν ἀγώνων πρὸς ἀπόκρουση, μὲ τὴν βοήθεια πάλι τῆς Παναγιᾶς, ὅλων τῶν ξένων καὶ ντόπιων ἀπειλῶν καὶ τῶν πολυποίκιλων προσβολῶν.

Β. Τσούπρας
αναδημοσίευση εφημερίδα Επάλξεις Οκτωβρίου 2017