Μαρτυρία καὶ μαρτύρια (Αναδημοσίευση από τις Επάλξεις Ιουνίου)

Μαρτυρία καὶ μαρτύρια
«Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες», παρήγγειλε ὁ Κύριός μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, πρὸς τοὺς μαθητές Του, λίγο πρὶν ἀναληφθῇ στοὺς οὐρανούς. Καὶ πράγματι οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἐνισχυμένοι μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔγιναν φλογεροὶ Ἀπόστολοι. Πῆγαν σ’ ὅλα τὰ ἔθνη, κηρύσσοντες τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, βαπτίζοντες τοὺς πιστεύσαντες στὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ διδάσκοντες αὐτοὺς νὰ τηροῦν ὅλα ὅσα ἐνετείλατο ὁ Κύριος.

Μαρτυρία καὶ μαρτύρια
«Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες», παρήγγειλε ὁ Κύριός μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, πρὸς τοὺς μαθητές Του, λίγο πρὶν ἀναληφθῇ στοὺς οὐρανούς. Καὶ πράγματι οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἐνισχυμένοι μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔγιναν φλογεροὶ Ἀπόστολοι. Πῆγαν σ’ ὅλα τὰ ἔθνη, κηρύσσοντες τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, βαπτίζοντες τοὺς πιστεύσαντες στὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ διδάσκοντες αὐτοὺς νὰ τηροῦν ὅλα ὅσα ἐνετείλατο ὁ Κύριος.
Ἔτσι, οἱ Ἀπόστολοι, ὡς διαπρύσιοι κήρυκες, σκόρπισαν παντοῦ μηνύματα τῆς ἀληθινῆς πίστεως, ὡς φωτοφόροι πυρσοὶ μετέδωσαν παντοῦ τὸ φῶς τῆς πραγματικῆς γνώσεως καὶ ὡς κιθάρες τοῦ πνεύματος κάλεσαν ἀνθρώπους καὶ λαοὺς σὲ ἁρμονικὴ πίστη, ζωὴ καὶ πολιτεία μὲ δικαιοσύνη, εἰρήνη καὶ ἀγάπη.
Τὸ κήρυγμά των, ὅμως, καὶ ἡ διδασκαλία των συνοδεύονταν μὲ τὴν βίωση τῶν κηρυττόμενων διδαγμάτων, ὥστε τὸ κήρυγμα, ἡ ζωὴ καὶ πολιτεία των νὰ εἶναι μιὰ ζωντανὴ μαρτυρία τοῦ διδασκάλου Των και Θεανθρώπου Χριστοῦ.
Ὅπως, δηλαδή, ὁ Θεὸς Λόγος, σαρκωθεὶς ἐπὶ τῆς γῆς, δὲν χωρίστηκε ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ παρέμεινε σὲ ὅλον τὸν ἐπὶ γῆς βίο του μιὰ γνήσια μαρτυρία τοῦ Πατρός, ἔτσι καὶ οἱ Ἀπόστολοι, ἀρχίζοντες τὴν κηρυκτικὴ καὶ κοινωνική των δράση, δὲν χωρίστηκαν ἀπὸ τὸν φωτοδότη καὶ Σωτήρα Χριστὸ ἀλλὰ μὲ τὴν κλάση τοῦ ἄρτου, τὴν θερμὴ προσευχὴ καὶ τὴν κοινωνικὴ διακονία ἔμειναν ἑνωμένοι μαζί Του καὶ ἀποτελοῦσαν μιὰ γνήσια μαρτυρία τῆς παρουσίας καὶ ἐνεργείας τοῦ Ἥλιου τῆς Δικαιοσύνης καὶ τοῦ μεγάλου θεραπευτοῦ ψυχῆς τε καὶ σωμάτων.
Ἡ ζωντανὴ ὅμως αὐτὴ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, ποὺ ἔφεραν παντοῦ καὶ πάντοτε οἱ Ἀπόστολοι μὲ τὴν βίωση τῆς ὀρθῆς πίστεως, ζωῆς καὶ πολιτείας, προκάλεσε τὸ μίσος καὶ τὴν ἔχθρα τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν κυκλωμάτων ποὺ κινήθηκαν ὅλοι μαζὶ γιὰ τὴν ἐξαφάνιση ἀπὸ τὴν γῆ ὄχι μόνον τῶν ἰδίων τῶν Ἀποστόλων ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ κάποιος ἄνθρωπος βαπτίζεται, κοινωνάει, κάνει τὸν σταυρό του καὶ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ καλὸ πρέπει νὰ ξέρει ὅτι προκαλεῖ τὴν ἔχθρα καὶ τὸ μίσος ὅλων τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἑβραϊκὸ πολιτικοθρησκευτικὸ κατεστημένο καὶ ἡ ῥωμαϊκὴ ἐξουσία, ἐνῶ ἦσαν μεταξύ των σὲ συνεχῆ ἔχθρα καὶ ἀντίδραση, ἑνώθηκαν στὸν ἴδιο σκοπὸ γιὰ τὴν ἐξαφάνιση τῶν Χριστιανῶν καὶ τὴν ἐξάλειψη τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ἄρχισαν οἱ διωγμοὶ καὶ τὰ μαρτύρια ποὺ κράτησαν περίπου τρεῖς αἰῶνες καὶ δημιούργησαν τόσα ἑκατομμύρια ἡρώων καὶ μαρτύρων τῆς πίστεως.
Ὅσο πιὸ γνήσια καὶ ζωντανὴ ἦταν ἡ μαρτυρία ποὺ ἔδιναν οἱ ἀρχικοὶ Ἀπόστολοι καὶ ἔπειτα ὅλοι οἱ ἄλλοι Χριστιανοί, τόσο μεγαλύτερη ἦταν ἡ ἔχθρα τῶν συνασπισμένων κυκλωμάτων τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἀδικίας κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τόσο ἀγριότεροι οἱ διωγμοὶ καὶ βασανιστικότερα τὰ μαρτύρια ποὺ ἐπέβαλαν στοὺς πιστοὺς Χριστιανούς.
Τὸ ἐκπληκτικὸ ὅμως εἶναι ὅτι, ὅσο ἀγρίευαν οἱ διωγμοὶ καὶ πλήθαιναν τὰ μαρτύρια, τόσο αὐξανόταν ἡ μαρτυρία τῶν πιστῶν καὶ τόσο θριάμβευε ἡ ἐκκλησία. Ὄχι μόνον οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ δήμιοι, βλέποντες τὸ θάρρος, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν καρτερία τῶν μαρτύρων καὶ αὐτόπτες γενόμενοι πολλῶν θαυμάτων ποὺ συντελοῦνταν μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου, ἔκραζαν αὐθορμήτως ὅτι ἦσαν καὶ αὐτοὶ χριστιανοὶ καὶ ὁρμοῦσαν πρὸς τὸ μαρτύριο, δίδοντες καὶ αὐτοὶ τὴν μαρτυρία των γιὰ τὰ μεγάλα τῆς πίστεως κατορθώματα. Ἔτσι, κατὰ τὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας ὁ Ῥωμαῖος ἑκατόνταρχος, παρακολουθῶν τὰ γενόμενα σημεῖα, ἀνεβόησε ἐκεῖνο τὸ ὑπέροχο: «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν οὗτος» καί, ὅπως λέει ἡ παράδοση, ὑπῆρξε ὁ πρῶτος Ῥωμαῖος ἀξιωματοῦχος Χριστιανός. Ἀλλὰ καὶ ἄλλοι Ῥωμαῖοι ἀξιωματοῦχοι, θεωροῦντες τὰ σημεῖα καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσαν μὲ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ οἱ μάρτυρες, ὁδηγήθηκαν στὸν Χριστιανισμό, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν προσέλευση τοῦ Μ. Κωνσταντίνου στὴν ἐκκλησία.
Ἡ χαρὰ ὅμως τῶν Χριστιανῶν γιὰ τὴν ἀναστολὴ τῶν διωγμῶν καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ δράσεως δὲν κράτησε πολύ, γιατὶ τὰ ἴδια σκοτεινὰ κυκλώματα ἐπινόησαν ἄλλο εἶδος μαρτυρίων κατὰ τῶν πιστῶν καὶ τῆς ἐκκλησίας μὲ τὸν πολλαπλασιασμὸ τῶν αἱρέσεων, τῆς ἀνομίας, τῆς ἀνηθικότητος καὶ τῆς ἀδικίας.
Ἄρχισαν πλέον τὰ μαρτύρια τῆς προσωπικῆς συνειδήσεως καὶ οἱ ἠθικὲς καὶ κοινωνικὲς πιέσεις, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ τίμιοι καὶ πιστοὶ Χριστιανοὶ νὰ μὴν ἀντιτίθενται φανερὰ κατὰ τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἀδικίας τῶν κρατούντων ἀλλὰ νὰ φεύγουν στὰ ὄρη καὶ τὶς ὀπὲς τῆς γῆς, γιὰ νὰ διαφυλάξουν τοὐλάχιστον τὴν ὀρθότητα τῆς πίστεως καὶ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου των.
Ὅσοι ὅμως ἀπὸ τοὺς Πατέρες ἢ τοὺς μοναχοὺς ἢ λαϊκοὺς παρέμεναν ἀγωνιζόμενοι μέσα στὴν κοινωνία καὶ ἔδιναν τὴν ζωντανὴ μαρτυρία τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τῆς ὀρθοπραξίας δὲν ἔμειναν ἀτιμώρητοι ἀπὸ τὴν κρατικὴ ἐξουσία, ἰδιαίτερα στὴν Δύση. Ποιός δὲν θυμᾶται τὰ μαρτύρια ποὺ ὑπέστησαν οἱ ἀγωνιζόμενοι ὀρθόδοξοι ἀπὸ τὰ αὐταρχικὰ καθεστῶτα τῆς ἐξουσίας καὶ μάλιστα ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους καὶ ἑνωτικοὺς ἄρχοντες καὶ ἀπὸ τοὺς Λατινοκράτες Φράγκους καὶ λοιποὺς Δυτικοευρωπαίους δυνάστες;
Τὰ μαρτύρια, βεβαίως, δὲν ἔπαψαν καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας καὶ κατὰ τὴν διάρκεια ἄλλων ἀνελεύθερων καθεστώτων. Ἐννοεῖται ὅτι οἱ διωγμοὶ καὶ τὰ μαρτύρια δὲν ἔλειψαν ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ θεωρούμενο ἐλεύθερο ἑλληνικὸ κράτος, ὅπου τὸ μεγαλύτερο μαρτύριο δὲν ἦταν (καὶ δὲν εἶναι) οἱ διώξεις τῶν ἀγωνιζομένων πιστῶν ἀλλὰ ἡ σύγχυση καὶ ἡ διαίρεση τῶν πιστῶν καὶ πρὸ παντὸς ἡ ἄμβλυνση τῆς συνειδήσεως, ἡ ἀτομοκρατικὴ συμπεριφορὰ καὶ ἡ ἀλλοίωση τῆς ἴδιας τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς.
Μὲ τέτοιους λοιπὸν διῃρημένους ἀτομοκράτες, συμφεροντολόγους καὶ ἀλλοιωμένους Χριστιανοὺς πῶς νὰ δωθῇ ἡ ζωντανὴ μαρτυρία τοῦ Κυρίου καὶ πῶς νὰ δημιουργηθῇ τὸ πλάτεμα καὶ τὸ βάθεμα τῆς πάλης κατὰ τοῦ ὀργανωμένου κακοῦ, τῶν ἄθεων κατεστημένων καὶ ἀδίκων κυκλωμάτων;
Ὄχι μόνον, ὑπὸ τοιαῦτες περιστάσεις, δὲν ὑφίσταται ἀληθινὴ παρουσία τοῦ Κυρίου μὲ λόγους καὶ μὲ πράξεις ἀλλά, τὶς περισσότερες φορές, γιὰ ἀτομικὰ ὀφέλη λησμονοῦμε τὴν ἀποστολή μας καὶ συνεργαζόμαστε μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστεως καὶ τοὺς ἐκμεταλλευτὲς ἀνθρώπων καὶ λαῶν. Ἡ ὑπερψήφιση ἄλλωστε ἀπὸ ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἄχριστων καὶ ἄχρηστων πολιτικῶν δὲν φανερώνει τὴν πλήρη σύγχυση καὶ τὴν συνεχῆ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν ἑλληνορθόδοξο τρόπο ζωῆς καὶ πολιτείας; Ἐπίσης, ἡ σημερινὴ πολλαπλῆ κρίση δὲν προκλήθηκε ἀπὸ ἀσυνείδητους πολιτικούς, τοὺς ὁποίους ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ Νεοέλληνες ὀρθόδοξοι μὲ τὴν ψῆφο μας ἐκλέξαμε;
Ἐμπρός, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες. Ἂς ἀγωνιστοῦμε γιὰ βαθύτερη βίωση τῆς ἑλληνορθοδόξου πίστεως, ζωῆς καὶ πολιτείας, γιὰ μεγαλύτερη ἕνωση μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό, ὥστε νὰ δώσουμε καὶ ἐμεῖς σήμερα τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ζωντανὴ μαρτυρία τῆς ἀληθινῆς πίστεως στὸν ζῶντα καὶ τοὺς πάντες ζωοποιοῦντα Σωτήρα Χριστό.
Ἔτσι, καὶ οἱ γύρω μας ἄνθρωποι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, θὰ δοῦν τὰ καλὰ μας ἔργα, θὰ δοξάσουν τὸν ἀληθινὸ Θεό, θὰ ἐπιστρέψουν στὴν ὀρθὴ πίστη καὶ θὰ ἀκολουθήσουν τὴν δίκαιη πολιτεία γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τῶν ἐπιμέρους προσώπων καὶ ὁλοκλήρου τοῦ ἔθνους. Μόνο μὲ ἀληθινὴ μαρτυρία καὶ μὲ μαρτύρια στεριώνει τὸ δένδρο τῆς πίστεως καὶ καρποφορεῖ μὲ ἔργα ἀγάπης, προόδου καὶ κοινῆς σωτηρίας.

Β. Τσούπρας