“Γιὰ νὰ γίνῃ τὸ θαῦμα”, αναδημοσίευση από την εφημερίδα Επάλξεις

Γιὰ νὰ γίνῃ τὸ θαῦμα
Ἕνα θαῦμα, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἕνα θαῦμα ζητᾶμε οἱ κουρασμένοι καὶ καταπροδομένοι ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν πολύπλευρη καὶ καταστρεπτικὴ κρίση. Εἶναι τόσο περίπλοκος ὁ ἰστὸς τῆς ἀράχνης ποὺ μᾶς περιτυλίγει καὶ τόσο βαθὺ τὸ τέλμα ποὺ μᾶς ἐβύθισε ἡ ἀπληστία τῶν διεθνῶν κερδοσκόπων, ἡ ἀσχετοσύνη τῶν ἄχρηστων πολιτικῶν μας καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα ἡμῶν τῶν ἰδίων Ἑλλήνων πολιτῶν, ὥστε μόνον τὸ σωτήριο χέρι τοῦ Μεγαλοδύναμου μπορεῖ νὰ μᾶς σῴσῃ.

Γιὰ νὰ γίνῃ τὸ θαῦμα
Ἕνα θαῦμα, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἕνα θαῦμα ζητᾶμε οἱ κουρασμένοι καὶ καταπροδομένοι ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν πολύπλευρη καὶ καταστρεπτικὴ κρίση. Εἶναι τόσο περίπλοκος ὁ ἰστὸς τῆς ἀράχνης ποὺ μᾶς περιτυλίγει καὶ τόσο βαθὺ τὸ τέλμα ποὺ μᾶς ἐβύθισε ἡ ἀπληστία τῶν διεθνῶν κερδοσκόπων, ἡ ἀσχετοσύνη τῶν ἄχρηστων πολιτικῶν μας καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα ἡμῶν τῶν ἰδίων Ἑλλήνων πολιτῶν, ὥστε μόνον τὸ σωτήριο χέρι τοῦ Μεγαλοδύναμου μπορεῖ νὰ μᾶς σῴσῃ.
Βεβαίως, ὁ παντοδύναμος Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τὴν ἱκανότητα καὶ τὴν θέληση ἔχει νὰ μᾶς σῴσῃ, ἀφοῦ «ὁ Θεὸς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Β’ Τιμ., 3,7) καὶ «οὐκ ἀδυνατήσῃ παρ’ αὐτῷ πᾶν ῥῆμα» (Λουκ., 1, 37). Ὅπως ὅμως θὰ ἐνθυμῆσθε, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, σὲ παλαιότερο ἄρθρο μας μὲ τίτλο «Δότε αὐτοῖς ἡμεῖς φαγεῖν», εἴχαμε ἀναφέρει ὅτι, γιὰ νὰ συντελεστῇ ἕνα θαῦμα, χρειάζεται αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε νὰ εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ τὸ ζητᾶμε μὲ θέρμη καὶ νὰ κάνωμε καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὴν μεριά μας αὐτὸ ποὺ ὁ Σωτήρας μας μᾶς ζητάει νὰ πράξωμε.
Στὸ ἄρθρο αὐτὸ εἴχαμε ὑπενθυμίσει μάλιστα τὴν φράση τῆς Παναγιᾶς μας στὸν γάμο τῆς Κανᾶ: «Ὅ, τι ἂν εἴπῃ ὑμῖν ποιήσατε». Ὡς γνωστόν, οἱ ἄνθρωποι τότε ἐποίησαν αὐτὸ ποὺ τοὺς εἶπε ὁ Κύριος, γέμισαν τὶς ὑδρίες μὲ ὕδωρ, τὸ ὁποῖο ὁ Κύριος τὸ μετέτρεψε σὲ οἶνο. Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ στὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καὶ τῶν ἰχθύων καὶ στὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου.
Ὁ Κύριός μας δὲν ζήτησε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ μετατρέψουν τὸ ὕδωρ, νὰ πολλαπλασιάσουν τοὺς ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύες οὔτε νὰ ἀναστήσουν τὸν Λάζαρο, γιατὶ αὐτὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ τὰ κάνουν. Τοὺς ζήτησε ὅμως νὰ κάνουν αὐτὰ ποὺ μποροῦσαν, δηλαδὴ νὰ γεμίσουν τὶς ὑδρίες, νὰ φέρουν τοὺς ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθῦς καὶ νὰ σηκώσουν τὸν λίθο ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Λαζάρου. Καὶ ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν αὐτὰ ποὺ τοὺς εἶπε νὰ κάνουν καὶ ποὺ μποροῦσαν νὰ κάνουν, ἔκανε κι αὐτός, ὡς Παντοδύναμος, τὰ θαύματα ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦσαν.
Ἀσφαλῶς, τὸ νὰ Τὸν παρακαλοῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν παροῦσα δεινή μας κατάσταση, δὲν ἀντιτίθεται στὸ ἅγιο θέλημά Του. Δὲν εἶναι ὅμως βέβαιο ἐὰν αὐτὸ τὸ ζητᾶμε μὲ τὴν δέουσα θέρμη. Τὸ μόνο βέβαιο εἶναι πὼς δὲν κάνομε αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει νὰ κάνωμε. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν γίνεται τὸ θαῦμα. («Αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε διὰ τὸ κακῶς αἰτεῖσθαι, ἵνα ἐν ταῖς ἠδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε», Ἰάκ., 4, 3). Μάλιστα δὲ κάνομε ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς λέει ὁ Κύριος. Δὲν θέλομε κἄν νὰ ἀκούσωμε.
Γιὰ νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ ἀπροθυμία μας πιὸ κατανοητή, ἂς πάρωμε παράδειγμα ἀπὸ τὴν συμπεριφορὰ ὅλων μας κατὰ τὴν προσκύνηση τῶν ἱερῶν σεβασμάτων (εἰκόνων καὶ λειψάνων) ποὺ ἐκτίθενται σὲ προσκύνημα σὲ πολλοὺς ναοὺς τῆς πρωτευούσης. Ἡ συ
ῥῤοὴ βεβαίως τῶν πιστῶν ἀποδεικνύει τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν εὐλάβειά μας. Ὅμως, ἐνῶ ἐμεῖς λέμε στὸ Χριστό μας, στὴν Παναγιά μας καὶ στοὺς Ἁγίους μας τὸν πόνο μας, τὰ προβλήματά μας καὶ τὰ αἰτήματά μας καὶ τοὺς παρακαλοῦμε νὰ πράξουν κάτι γιὰ μᾶς, ἐμεῖς ὄχι ἁπλῶς δὲν πράττομε, ἀλλὰ οὔτε κἄν ἀκοῦμε αὐτὰ ποὺ ἐκεῖνοι μᾶς λέγουν.
Τί μᾶς λέγουν; Μᾶς λέγουν μαζὶ μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας νὰ ἔχωμε καὶ ἀληθινὴ κι ἐνάρετη ζωή, καὶ πρὸ παντὸς δίκαιη, φιλάδελφη καὶ ἀλληλοβοηθητικὴ πολιτεία. Μᾶς λένε ἀκόμη νὰ ἐκλέγωμε πιστούς, τίμιους, δίκαιους καὶ ἱκανοὺς πολιτικοὺς διακόνους, γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν τὸν λαὸ καὶ ὄχι νὰ τὸν ἀπατοῦν. Νὰ ζοῦν γιὰ τὸν λαὸ καὶ ὄχι νὰ πλουτίζουν ἀπὸ τὸν λαό. Νὰ λένε ὄχι στοὺς ἐκμεταλλευτὲς καὶ ὄχι νὰ ὑπηρετοῦν τοὺς βασανιστές, νὰ στηρίζουν τὴν νεολαία καὶ ὄχι νὰ ἐκμαυλίζουν τὰ νειάτα.
«Ἐπισκέψασθε … ἄνδρας ἐξ ὑμῶν … πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας…..» (Πράξ., Στ’, 3). Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια κάλεσαν οἱ Ἀπόστολοι τ πλῆθος τῶν πιστῶν νὰ κάνῃ προσεκτικὰ καὶ μὲ κριτήρια τὴν θεία φώτιση καὶ τὴν σοφία τὴν ἐπιγογὴ τῶν Ἑπτὰ Διακόνων. Ἀντιθέτως, ἐμεῖς εἴμαστε πράγματι γιὰ κλάματα, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, γιατὶ μόνον ἄνθρωποι μὲ πνευματικὰ προβλήματα, μὲ ἠλιθιότητα καὶ γενικευμένη βλακεία θὰ μποροῦσαν νὰ βάλουν λύκους νὰ φυλάττουν τὰ πρόβατα, ἀλώπεκες νὰ προσέχουν τὶς ὄρνιθες καὶ σωματέμπορους νὰ μεριμνοῦν γιὰ τὰ παιδιά τους.
Ἐμπρός, λοιπόν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ἀφοῦ ὅλοι συμφωνοῦμε ὅτι ἀπὸ τὴν μέγγενη αὐτὴ ποὺ βρίσκεται τώρα ἡ χώρα μας μόνον ἕνα θαῦμα τοῦ Μεγαλοδύναμου μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ, ἂς πράξωμε αὐτὰ ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ μᾶς, δηλαδὴ ἀληθινή ζωή, ἀλληλοβοήθεια καὶ συνεργασία, καὶ νὰ εἴμαστε σίγουροι ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τὸ κάνῃ τὸ θαῦμα του. Αὐτὸς ποὺ ἀπὸ ἀγάπη «ἐκένωσε ἑαυτὸν καὶ ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς» δὲν μπορεῖ νὰ συντρίψῃ τὴν μανία τῶν κερδοσκόπων, νὰ ἀνατρέψῃ τὴν φαυλότητα τῶν πολιτικῶν μας καὶ νὰ διορθώσῃ τὴν ἐπιπολαιότητα ὅλων μας, ὥστε νὰ σωθοῦμε;
Ὅσοι λοιπὸν πιστεύετε ὀρθόδοξα στὸν Χριστὸ καὶ ποθῆτε τὴν σωτηρία καὶ πρόοδο τῆς χώρας μας, ἂς συνεργαστοῦμε καὶ ἂς ἀγωνιστοῦμε ὅλοι μαζὶ γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ τὴν κοινὴ σωτηρία καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης θὰ τὸ κάνῃ καὶ πάλι τὸ θαῦμα του.
Β. Τσούπρας