Ἡ ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα ἔχει σαφήνεια καὶ ἁπλότητα. Συγκαταβαίνει αὐτή, κατὰ τὸ θεῖο παράδειγμα, στὸ ἐπίπεδο τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν προσληπτική του δύναμη. Καὶ αὐτὸ τὸ ζεῖ κανεὶς στὰ μοναστήρια καὶ τὶς σκῆτες, ὅπως τῆς ἁγιορειτικῆς πολιτείας, συζητῶντας μὲ τοὺς Γέροντες…