Μιὰ σεβάσμια μορφὴ τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Ἕναν Ἅγιο μὲ πολλαπλὲς ἰδιότητες, ὅπως διαβάζουμε στὸ Ἀπολυτίκιό του: ὑπῆρξε προφήτης, πρόδρομος, βαπτιστὴς καὶ κήρυκας τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς νὰ ὑστερήσῃ οὐδόλως σὲ καμμία ἀπὸ τὶς παραπάνω ἀποστολές.
Δὲν γνωρίζει πραγματικὰ κανεὶς τί νὰ πρωτοθαυμάσῃ στὸν Ἰωάννη! Τὴν ταπείνωση, τὴν ὑπακοή του, τὴν σεμνότητα ἤ τὴν ἀσκητικότητά του; Ἤ μήπως περισσότερο τὴν παρρησία καὶ τὸ σθένος του νὰ ἀντιπαρατεθῆ στὸν πανίσχυρο Ἡρώδη, γεγονὸς ποὺ τοῦ κόστισε τελικά τὴν ζωή του; Ἐὰν τὸ κήρυγμά του περιοριζόταν σὲ καθαρὰ θρησκευτικὰ πλαίσια, ἴσως νὰ μὴν ἐνοχλοῦσε κανέναν, οὔτε αὐτὴν τὴν ἐξουσία. Ἐπειδὴ ὅμως προσέκρουε πάνω σὲ διεφθαρμένες συνειδήσεις ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἤθελαν νὰ μετανοήσουν, ἡ φωνὴ ποὺ ἔκραζε «οὐκ ἔξεστι…» ἔπρεπε ὁριστικὰ νὰ σιγάσῃ. Ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως ὅμως συνέχιζε νὰ ἐλέγχει τὸν ἐλεεινὸ Ἡρώδη, ποὺ ἔβλεπε συνεχῶς μπροστά του τὸ «φάντασμα» τοῦ ἀδικοσκοτωμένου Ἰωάννη.
Ἡ σημερινὴ ἐποχὴ δὲν διαφέρει καὶ πολὺ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννη. Ἀφ’ ἑνὸς μὲν πλεονάζει καὶ στὶς ἡμέρες μας ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀδικία, ἡ ἀσωτία, ἡ διαφθορὰ καὶ κάθε λογῆς ἀκολασία, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἐλλείπουν τὰ ὑγιῆ πρότυπα, γιὰ νὰ συγκρατήσουν τὸν λαὸ καὶ ἰδιαίτερα τοὺς νέους ποὺ παραπαίουν ἀπὸ τὴν σύγχυση καὶ τὴν συνεχῆ πτώση. Οἱ ὕπουλοι Ἡρῶδες, οἱ ἀδίστακτες Ἡρωδιάδες καὶ οἱ ξεδιάντροπες Σαλῶμες κυκλοφοροῦν γύρω μας καὶ μέσα μας. Ἄς μὴν διαπιστώνουμε μονίμως τὸ κακὸ μόνον στοὺς ἐξωτερικοὺς ἐχθροὺς καὶ δυνάστες, ἄς τὸ ἀναζητήσουμε ἐπὶ τέλους καὶ μέσα μας, στὰ ποικίλα πάθη ποὺ φωλιάζουν στὴν ψυχή μας καὶ τὴν καταστρέφουν.
Δὲν χρειάζεται πάντως νὰ ἀπογοητευόμαστε ἀπὸ τὴν συνειδητοποίηση τῆς γενικῆς διαφθορᾶς, γνωρίζοντες ὅτι «ὅπου «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις». Μορφὲς χαριτωμένες σὰν τὸν Ἰωάννη ὑπάρχουν καὶ σήμερα πολλές, ποὺ σὲ πεῖσμα ὅσων τὶς ὑβρίζουν καὶ τὶς κηλιδώνουν, ἀγωνίζονται μὲ παρρησία, ἀντιστέκονται, τολμοῦν νὰ θίξουν τὰ κακῶς κείμενα μὲ ὅποιο κόστος, ὀρθώνουν τὸ ἀνάστημά τους στὴν ἑκάστοτε ἐξουσία καὶ καλοῦν μὲ παρρησία γιὰ μετάνοια. Τὸ ζήτημα εἶναι ἐὰν θέλομε νὰ μετανοήσομε καὶ οἱ ὑπόλοιποι καὶ νὰ ἀλλάξουμε ὁριστικὰ συμπεριφορά.
Τότε θὰ διακρίνουμε πλέον ξεκάθαρα τοὺς ἄλλους μετανοημένους ἀδελφούς μας καὶ θὰ μπορέσουμε συνασπισμένοι νὰ ὀρθώσουμε ὅλοι μαζὶ τὸ ἀνάστημά μας στοὺς σύγχρονους ἀμετανόητους Ἡρῶδες.
Γένοιτο!
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
