ΑΠΟ ΤΟ ΩΣΑΝΝΑ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ (ΕΠΑΛΞΕΙΣ Απριλίου)
Χαρῆτε, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, χαρῆτε καὶ εὐθαρσεῖτε. Ἰδοὺ ὁ Βασιλεύς, ὁ παντοδύναμος Βασιλεὺς καὶ Σωτήρας μας ἔρχεται, πάντοτε ἔρχεται. Δὲν ἔρχεται μὲ ἵππους πολεμικοὺς καὶ ἅρματα θανάτου ἀλλὰ ἔρχεται ἐπάνω ὄνου καθήμενος. Δὲν ἐπιδιώκει νὰ κατακυριεύσῃ, νὰ ἁρπάξῃ, νὰ λεηλατήσῃ, νὰ καταδυναστεύσῃ ἀλλὰ νὰ θεραπεύσῃ, νὰ ἐλευθερώσῃ καὶ νὰ σώσῃ κάθε πονεμένο καὶ κατατρεγμένο ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν ἀποκαταστήσῃ στὴν προτέρα του τιμή.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ παιδιά, ποὺ πάντοτε τὸ ἔνστικτο τοὺς πληροφορεῖ γιὰ τὸ καλοπροαίρετο τοῦ ἐπισκέπτου, κρατώντας τὰ τῆς νίκης σύμβολα, ὑποδέχονται τὸν Σωτήρα μετά βαΐων καὶ κλάδων, ψάλλοντας τὰ «Ὡσαννά». Δὲν συμμερίζονται ὅμως τὴν χαρὰ αὐτήν τῶν παιδιῶν καὶ τῶν καλοπροαιρέτων ἀνθρώπων οἱ ἑκάστοτε γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι καὶ ὁλόκληρο τὸ οἰκονομικοπολιτικὸ κατεστημένο τῶν Ἑβραίων τότε καὶ ὅλων τῶν λαῶν σήμερα. Ὅλοι αὐτοὶ συνέρχονται, κινοῦνται, ἐναντιοῦνται, βουλεύονται καὶ μελετοῦν τὴν ἐξουδετέρωση τοῦ ἐνοχλητικοῦ ἐπισκέπτου.
Ὅλοι αὐτοὶ γνωρίζουν ὅτι κάθε καλὸ ποὺ γίνεται μειώνει τὸ κακό, κάθε θεραπεία διώχνει τὴν ἀρρώστια καὶ κάθε πράξη εἰρήνης μειώνει τὴν καταστροφή. Ἑπομένως, ὅσοι ζοῦν ἀπὸ τὴν ἀρρώστια καὶ δυστυχία τῶν ἄλλων καὶ πλουτίζουν ἀπό τὸν ἱδρῶτα τῶν πολλῶν εἶναι δυνατὸν νὰ δεχτοῦν κηρύγματα καὶ πρακτικὲς εἰρήνης, ἀγάπης, ἀλληλοβοηθείας καὶ σωτηρίας; Γι’ αὐτό, παρ’ ὅλον ὅτι ἔχουν μεταξύ των πολλὲς διαφορὲς καὶ ἀντιδικίες, ἐν τούτοις παραμερίζουν πρὸς στιγμὴν τὶς μεταξύ των διαφορές, συνασπίζονται καὶ ἐπιχειροῦν ἀπὸ κοινοῦ τὴν καταστροφὴ τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ των, ποὺ εἶναι ὁ ἅγιος, ὁ ἀληθής, ὁ δίκαιος Σωτήρας.
Οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι ἦσαν ἀντίθετοι πρὸς τοὺς Σαδδουκαίους καὶ τὸ ἱερατεῖο, ὅμως αὐτὸ δὲν τοὺς ἐμπόδισε νὰ συμπράξουν στὴν σύλληψη, στὴν δίκη καὶ στὴν καταδίκη τοῦ Βασιλέως καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ. Γιὰ νὰ πετύχουν μάλιστα τὴν πλήρη ἐπιτυχία τοῦ δολεροῦ των σχεδίου πῆραν μὲ τὸ μέρος των καὶ ὅλους τοὺς καλοπροαιρέτους ἀνθρώπους, ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες ἔκραζαν τὸ «Ὡσαννά», καὶ τοὺς ἔπεισαν νὰ οὐρλιάζουν τό «Σταυρωθήτω». Ὁ Πιλᾶτος καὶ ὁ Ἡρώδης ἦσαν ἐπίσης ἐχθροί, προκειμένου ὅμως νὰ ἐξουδετερώσουν τὸν κοινὸ ἐχθρό, φίλιωσαν καὶ ἐπιτέλεσαν ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἀνοσιούργημα.
Ἔτσι, μὲ τὴν καταδίκη, τὴν σταύρωση καὶ τὴν ταφὴ τοῦ μεγάλου Βασιλέως ὅλοι οἱ μισόκαλοι, οἱ μισάνθρωποι καὶ οἱ ἐκμεταλλευτὲς χαρῆκαν, χαίρονται καὶ θὰ χαίρονται κάθε φορὰ ποὺ ὁδηγοῦν τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὸ «Ὡσαννά» στὸ «Σταυρωθήτω». Τὸ κατόρθωμά των βεβαίως δὲν εἶναι μόνον ὅτι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ἐπιτελοῦν τὰ ἀνοσιουργήματα ἀλλὰ πείθουν καὶ παρασύρουν τοὺς ἁπλοὺς καὶ καλοπροαιρέτους ἀνθρώπους, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς νέους, τοὺς καθιστοῦν ὄργανά των, συνενόχους καὶ ἐκτελεστὲς τῶν παρανόμων σχεδίων των.
Οἱ δυνάστες ποτὲ δὲν θὰ ἐκμεταλλεύονταν τοὺς λαούς, ἐὰν δὲν κέρδιζαν μὲ τὰ τεχνάσματά των τὴν συμπάθεια τῶν λαῶν των. Θὰ μποροῦσε ὁ Πάπας π.χ. νὰ ἐκμεταλλεύεται τόσα ἑκατομμύρια ἀνθρώπων, ἐὰν δὲν εἶχε κερδίσει τὴν συμπάθεια τῶν ἁπλῶν πιστῶν; Ἄλλωστε, καὶ τὰ σύγχρονα ἀπολυταρχικὰ καθεστῶτα στὴν καλωσύνη, τὴν ἀφέλεια καὶ τὴν εὐκολοπιστία τῶν ἁπλῶν ἐργατῶν στηρίζονται. Ἔτσι, εἴτε μὲ τὴν βία, εἴτε μὲ τὴν πλάνη καὶ τὴν ἀπάτη, οἱ δυνάστες καὶ οἱ ἐκμεταλλευτὲς τῆς ἀνθρωπότητος κατορθώνουν νὰ ὁδηγοῦν τοὺς λαοὺς ἀπὸ τὸ «Ὡσαννὰ» στὸ «Σταυρωθήτω».
Ἡ πικρὴ ὅμως αὐτὴ πραγματικότητα θὰ ἦταν ἀκόμα πιὸ πικρὴ καὶ ἀβάστακτη, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε καὶ ἡ ἄλλη, ἡ εὐχάριστη, ἐλπιδοφόρα καὶ ζωντανὴ πραγματικότητα ὅτι μετὰ ἀπὸ τὴν καταδίκη τοῦ μεγάλου Βασιλέως ἀπὸ τὴν παρανομία τῶν μεγάλων τῆς γῆς ἔρχεται ἡ θεία δικαίωση μὲ τὰ ἐπακολουθήσαντα τὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου σημεῖα, ὥστε ὁ Ῥωμαῖος ἑκατόνταρχος νὰ ὁμολογήσῃ: «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν οὗτος».
Μετὰ ἀπὸ τὴν τριπλῆ καταδίκη τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸ συνέδριο, τὸ ἱερατεῖο καὶ τὸν Πιλᾶτο ἔρχεται ἡ τριπλῆ συμπαράσταση τῶν πιστῶν μαθητῶν Του, τοῦ Ἰωάννου, τοῦ Νικοδήμου καὶ τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ βουλευτοῦ. Μετὰ δὲ ἀπὸ τοὺς γενικοὺς ἀλαλαγμοὺς ἀδικητῶν καὶ παρασυρμένων Ἑβραίων ἔρχεται ἡ γλυκιὰ καὶ τρυφερὴ συμπάθεια τῶν Μυροφόρων. Τὸ δὲ σημαντικώτερο ὅλων εἶναι ὅτι μετὰ ἀπὸ τὴν ταφὴ ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Βασιλέως καὶ ἡ δημιουργία τῆς καινῆς καὶ κοινῆς πολιτείας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, μὲ σκοπὸ τὴν κοινὴ σωτηρία καὶ τὴν κοινὴ Ἀνάσταση.
Ἔτσι, ἐμεῖς σήμερα ἔχομε μπροστά μας τὴν πορεία ἀπὸ τὸ «Ὡσαννὰ» στὸ «Σταυρωθήτω» μὲ τὴν κακία τῶν ἐκμεταλλευτῶν καὶ τὴν εὐκολοπιστία τῶν ἀφελῶν ἀλλὰ καὶ τὴν πορεία ἀπὸ τὴν ταφὴ στὴν Ἀνάσταση, ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωὴ καὶ ἀπὸ τὴν ἀδικία στὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀγάπη. Στὸ χέρι μας, λοιπόν, εἶναι νὰ ἐπιλέξουμε καὶ γιὰ τὸν προσωπικό μας βίο καὶ γιὰ τὴν ἐθνική μας ζωὴ μία ἀπὸ τὶς δύο πορεῖες, τὴν πορεία τῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἐπιπολαιότητος, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν καταστροφὴ καὶ στὸν θάνατο ἢ τὸν δρόμο τῆς ὑπευθυνότητος, τοῦ κόπου, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ζωή καὶ τὴν Ἀνάσταση καὶ στὴν κοινὴ πρόοδο.
Γιατί, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες, ὅλοι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες γινόμαστε μὲ τὴν ἀφέλειά μας συνεργάτες καὶ συνένοχοι τῶν ἐκμεταλλευτῶν καὶ τῶν ἀπατεώνων καὶ συντηροῦμε τὸ καταστροφικό τους ἔργο ἐπὶ τόσες δεκαετίες; Γιατί δὲν μιμούμεθα τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰωάννου, τὴν τόλμη τοῦ Ἰωσήφ, τὴν ἀποφασιστικότητα τοῦ Νικοδήμου καὶ τὸν ἡρωϊσμὸ τῶν Μυροφόρων, ὥστε νὰ ὁδηγηθοῦμε ὄχι ἀπὸ τὸ «Ὡσαννὰ» στὸ «Σταυρωθήτω» ἀλλὰ στὸ «Ἀναστήτω» καὶ στὸ «Χριστὸς Ἀνέστη, … ζωὴν χαρισάμενος»;
Μᾶς δίνεται λοιπὸν ἡ εὐκαιρία, ἀκολουθοῦντες τὰ φωτεινὰ παραδείγματα τῶν ἡρωϊκῶν μαθητῶν καὶ μαθητριῶν τοῦ Κυρίου καὶ συνεργαζόμενοι μεταξύ μας νὰ ξαναβιώσουμε τὴν σταυροαναστάσιμη ζωὴ καὶ πολιτεία τοῦ μεγάλου μας Βασιλέως μὲ εὐσεβεῖς κληρικούς, σώφρονες δασκάλους, τίμιους καὶ δίκαιους πολιτικούς, βγαλμένους μέσα ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῶν ἀγωνιστῶν τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης καὶ ὄχι μέσα ἀπὸ τὰ τεκτονικὰ ἢ μαρξιστικὰ διαβούλια και συμβούλια.
Καλὴ Ἀνάσταση!
Β.
